SEVMEK ZAMANI

Bölüm 9

9

Kemal gülümsedi. Boş teneke üstüne oturdu pes ederek: "İş yetişmeyecek." Bir elini cebine attı: "Ah, çakmak buradaymış!" Güldü ve hemen bir sigara yaktı. Peş peşe birkaç nefes alıp havaya püskürttü ve dedi ki: "Topla takımları. Gidip borç para bulmam lazım."

Ali, takımları toplarken arkasını kolluyordu. Kemal saldırabilirdi. E fena küfür etmişti. Birkaç saniyeliğine arkasını kollamayı unuttu. Kemal, arkadan yaklaşınca ödü patladı ve yüzünü döndü.

"Ne oldun, neden korktun ki?" dedi Kemal, "Birden rengin attı, kireç gibi beyazladın? Güldü. Ona yardım olsun diye bir iki takım toplamak istemişti.

"Şey abi. Ben şimdi sana küfür etim ya. Sinirle ağzımdan çıktı. Beni döveceksin diye korktum."

"Yok canım."

"Yok abi. Sen bunu çıkarırsın benden. Hafif bir şey değildi."

"Olabilir."

"Abi, kandırma beni ne olursun. Herhalde ayrılacağım sırada birkaç yumruk yerleştirip hıncını alırsın."

Kemal güldü: "O küfrü normalde biri bana etseydi onu hastanelik edene kadar döverdim. Ama sana bir şey demedim."

"Neden abi?"

"Çünkü cesur çıktın. Hiçbir eleman senin gibi kükremedi bana. Bu hoşuna gittiği için ses etmedim sana. Taktir topladın. Kendini ezdirmeyen, diş gösteren, hakkını yedirmeyen tipleri severim."

"Abi, çok özür dilerim. Normalde öyle hiç konuşmam.

Ağzımda çıkıverdi işte."

"Boş ver. Olmadı sayalım. Açık onuş. Sabahtan beri rezil ve iğrenç biri olduğumu düşünüyorsun, değil mi?"

"Ne yalan söyleyeyim; aynen öyle."

"Herkes hakkımda öyle düşünür zaten. Şaşırmadım. İnsanlar beni tanıdığın sanır. İçimi kimse bilmez."