My....

အပိုင္း {၁}

ေဝေဝဆာဆာရွိေနတဲ့ ပန္းခင္း ငယ္ေလးကို ၾကည့္ကာ Kyung Soo မ်က္ရည္ေတြ ဝိုင္းလာမိသည္။

လက္ထဲက ဝက္ဝံရုပ္ကေလး ကို က်စ္က်စ္ပါေအာင္ ကိုင္ထားရင္း ႏႈတ္ခမ္းထူထူေလးေတြက တဆတ္ဆတ္တုန္ရီေနသည္။

ဒီေန႔ Omma နဲ႔ အတူ အိမ္အသစ္ ရက္ကြက္အသစ္ သို႔ ေျပာင္းေရႊ႕ ရန္ စီစဥ္ေနၾကျခင္း...

အိမ္သံုး ပရိေဘာဂ ပစၥည္းေတြကို  အလုပ္သမားေတြ ကားေပၚမတင္ေနတုန္း Kyung Soo ကေတာ့ အခုထိေနလာတဲ့ အိမ္အေဟာင္းေလးကို ၾကည့္ကာ မ်က္ရည္ေတြ က်ေနမိသည္။

~ သားေလး.... Kyung Soo... ~

အေနာက္ကေန ခပ္တိုးတိုး လာေခၚတဲ့ Omma ကို ျမင္ေတာ့ ရင္ခြင္ထဲ တိုးဝင္ကာ ငိုလိုက္မိသည္။

~ မငိုပါနဲ႔ သားရယ္... Kyungie ေလး က ငယ္ေသးတာပဲဟာ... Kyungie ေလး အသက္က ငါးႏွစ္ပဲ ရွိေသးတာ၊.. ေနာက္အိမ္အသစ္မွာ သူငယ္ခ်င္း အသစ္ေတြ ေတြ႕မွာေပါ့ ... ေနာ္...~

~ ဟင့္!....ဟုတ္...~

ေလသံခ်ိဳခ်ိဳေလးနဲ႔ ေခ်ာ့ေမာ့ေျပာေနတဲ့ Omma ကို ေခါင္းၿငိမ့္ျပကာ ပစၥည္းေတြ စံုေနၿပီ ျဖစ္တဲ့ ကားႀကီးေပၚသို႔ သားအမိႏွစ္ေယာက္လံုး တက္ခဲ့ၾကသည္။

   ~ Kyungie ႏႈတ္ဆက္ပါတယ္.... အိမ္ႀကီးေရ....~

.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.

   ေျပာင္းေရႊ႕ရမည့္ ရက္ကြက္ထဲကို ဝင္ဝင္ခ်င္း အံု႔မႈိင္းလာတဲ့ ရာသီဥတုေၾကာင့္ ေကာင္းကင္ကို ေမာ့ၾကည့္ေတာ့ တိမ္လိပ္ေတြ ဖံုးေနတဲ့ ေကာင္းကင္မွာ ေနေရာင္မရွိေတာ့....

ကားအျပင္ထုတ္ထားတဲ့ သူ႔လက္ကို ေအးစိမ့္စိမ့္ ေလထုေလးက လာေရာက္ က်ီစယ္ေနၾကျပန္သည္။

~ Arjusshi.... ေရွ႕က လမ္းေလးထဲ ေကြ႕လိုက္ပါေနာ္... ~

Omma ညႊန္ျပတဲ့ လမ္းထဲ ဒရိုင္ဘာ Arjusshi နည္းတူ လွမ္းၾကည့္မိေတာ့ မ်က္ဝန္းေလးတစ္စံု ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။

လမ္းၾကားထဲ ေကြ႕ဝင္လိုက္တာ နဲ႔ ေတြ႕လိုက္ရတဲ့ မ်က္ဝန္းတစ္စံုေၾကာင့္ ရင္ထဲ လႈိက္ခနဲ...

ထိုမ်က္ဝန္းေတြက သူမ်ားႏွင့္မတူ ခပ္ညိဳညိဳကေလး..

မ်က္ဝန္းညိဳကေလးက Kyung Soo ကို ခဏသာ လွည့္ၾကည့္ၿပီး သူ႔ အလုပ္သူ ဆက္လုပ္ေနျပန္သည္။