CHAPTER 2.

316 9 0
                                    

-SKY'S POV.

"Mahal! Kamusta school?" Tanong ko sa lalaking naka upo habang hawak Ang kanyang cellphone
"Okay Lang Naman!" Sagot Nya na para Bang bored na bored kasama ako. Kase nakatingin parin sya sa Cellphone Nya Nung sinagot nya ko

Nandito ako sa bahay kasama boyfriend ko. Actually magkatabi kami sa sofa. Pero parang Napaka layo Nya sakin.

Hindi ko maiwasang malungkot Alam ko Naman kase sa sarili kong ako nalang Ang nagmamahal sa Relasyong to. Alam Kong parehas na kaming Hindi Masaya pero anong magagawa ko Mahal ko sya e. Kaya kahit masakit titiisin ko. Kahit na alam Kong ilang beses Nya na akong niloloko paulit ulit ko parin Syang tatanggapin.

Tinignan kosya at nakita Kong nakakunot Ang Noo Nya Alam Kong nag away na Naman sila Ng Bagong Girlfriend Nya. At Paniguradong madadamay na Naman ako. Hindi maiwasang Tumulo Ng luha galing sa mata ko sobrang sakit , Sobrang Sakit kase Pakiramdam ko

Hindi ako sapat na kailangan Nya nakong palitan. Agad Kong iniwas Yung paningin ko Ng Makita koyung text Ng babae sa kanya.

"Ilabyouuuuuuu mahal"

Naramdaman ko namang tumingin sya sakin kaya tinago ko Yung mukha ko dahil ayokong Makita nyang umiiyak ako.

Ng maramdaman Kong binalik Nya Yung Tingin sa Cellphone Nya agad Kong pinunasan Yung Pisngi ko Ng dalawa Kong Kamay at Umayos Ng Upo. Mga Ilang Minuto ng maramdaman Kong niyakap Nya ako patalikod. Alam Kong bati Na sila.

Dahil Lagi Naman Yang Ganyan. Tuwing ako kasama Nya Tapos nag aaway sila madadamay ako at tuwing magbabati sila Tapos kami Ang magkasama sakin Nya binabaling Yung lambing na Dapat Sana SA babae Hindi ko maiwasang matawa Ng mapait. Sa Isang galaw nyalang tanga na Naman ako.

Wala e. Mahal ko at sa sobrang pagmamahal ko nakakalimutan Kona pati Ang sarili ko

Hinawakan ko Ang mukha Nyang nasa balikat ko. At mapait na napangiti kasabay Ng muling pag patak Ng luha ko.

"Di ko hihilingin na ilaan mo sakin Ang buong araw mo pero Sana Naman kahit ilang Minuto sa Oras mo maalala mo man lang ako". Sabi ko at Tinanggal Ang yakap Nya SA Likod ko tumayo ako at Agad na nagtungo SA Kwarto at doon binuhos Lahat Ng sakit na nararamdaman ko.

Nandito na Naman ako umiiyak umiiyak sa walang kwentang tao. SA Taong hindi mabigyang halaga Ang kagaya ko.

Sobrang pagod nako sukong suko nako. Hindi Kona Kaya. Puro sakit nalang ganto ba pag nagmahal Lahat nalang may iyak , tawa , Kirot , hapdi at Sakit.

Sana Hindi nalang nauso yun
Sana Hindi nalang pinatupad Yun
Parang Batas Hindi nalang Sana ginawa Ang patakaran Kung Ang Lahat ay Nadadaan rin Lang Naman sa sorry.

To be Continue

BOOK 1: ITO ANG AKING KWENTOTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon