BOOK 1: ITO ANG AKING KWENTO

CHAPTER 20.

Habang nagmamaneho. Ako may kanya kanya Naman silang Mundo. Kanya kanyang dutdot Ng Cellphone.

Bakit ba kase sumama tong Mga to e Wala Naman atang gagawin Samin. Habang Nakatingin sa daan at nagmamaneho napansin kong Parang Kanina pa may sumusunod saming 2 itim na Kotse.

Nakita ko sa Salamin sa itaas ng Kotse.

"Mag Site belt. KAYO" Utos ko sa Kanila. Nagtinginan Naman sila sakin. Pero mga halatang Nag tataka

Binuksan ko Ang Tablet Ng Kotse tapos may Kinalikot ako para Mag drive sya Ng Kanya Ng masiguro Kong okna Tsaka ko Naman Hinanap Ang Location Device. Tinignan ko Ang lugar Kung saan kami papauwi at Napansin Kong Mula sa School hanggang Dito sinusundan nila kami means Kanina Pa Agad Kong nilapag Ang tablet sa Tabi ko

"Guys Mag Sitebelt kayo" Sabi ko SA kanila Habang Nagmamaneho Hindi kase sila Sumunod sakin kanina. Nagtinginan Naman sila. At nagtatakang nag Tanong

"Bakit" Sabay na Sabi nilang Lahat.

"Basta Mag Sitebelt Nalang kayo" sigaw Kona Ikinataranta nila at nagmadaling Nag Sitebelt.

"Kumapit kayo" mahinahong Sabi ko.

"Ba-bakit ano bang nangyayare?" Sabi nila _ "Basta kumapit kayo" Sabi ko Nalang Binilisan ko Ang pamamaneho at Halos Mataranta Sila

Nakita Ko Naman SA Likod Na Nagmamadali Din silang Sundan Kami. "Kahit anong mangyare Magtiwala kayo" Sabi ko SA kanila.

"Ba-bakit ano bang nangyayare!?" Sagot Ni Gelo na Halatang takot na.

"Basta Magtiwala Kayo okay" pagpapa intindi Ko sa Kanila. Halos Lahat sila Tumango Ng Sabay sabay Good

Nag Sound Trip ako Ng malakas Binuksan ko Ang Speaker at Kinuha Ang cellphone ko para maikonek sa speaker. Pagkatapos Maikonek Nagpatugtog ako Ng malakas.

Anong nangyayare saten,di mo ba napapansing
puro away na lamang at parang wala ng gustong makinig sa isat-isa
diba at napakahirap isiping sumisikip na pareho itong mundo natin
kelangan na sigurong magpahinga lagyan ng konting espasyo ang isat-isa

Sinubukan ko sanang Magpapagutom para Naman Mawala sa nangyayare ngayon Ang Atensyon nila pero Wala Parin Halos Natataranta Parin Sila At Hindi mapakali Ang Mga Pwet Kung anong gagawin.

Dahil sa Hindi Naman Magaling dito Yung Atensyon nila Mas Minabuti ko Nalang patayin. Napansin Kong nakaktabi Kona Ang isang Kotse.

"Clark" mahinahong Sabi ko pero may kalakasan.

"Oh! Ba-bakit!? "Tanong Nya sakin na halatang Natatakot na.

"Dyan sa Inuupuan Mo nakikita moyan" Tanong ko sa kanya.

"O-Oo. A-anong Me-meron dito!?" Sabi Nya at Namutla Nakikita ko kase Sya Sa taas Sa may Salamin.

"Tumayo kadyan. At buklatin moyung Pinaka upuan May Makikita kadyang Pindutan para mabuksan Yung Pinaka Inuupuan". Utos Kona Taranta Naman nyang sinunod Pinindot Nya Ang Botton and Bumukas Halos Nagulat Sya sa nakita Nya.

"Ahhhh...ba-baril!?" Saad Nya na halos may Nanlalaking Mata at Para Syang nanigas. Nagtinginan Naman Ang Lahat sa kanya. At halos Nagulat din.

"Baril?" Takang Tanong nila. Natatanungan pa e. Namatay na Lahat. Kulang na SA Oras.

"Ano ba? Bilisan nyo na Ilagay Nyo dito." Sigaw ko at Taranta Nila Itong pinagpasapasahan at bibigay sakin.

Inabot ko Naman Ito Ng Isang Kamay habang Yung Isa Nagmamaneho kinasa ko Ito at itinago muna Dahil Napapansin Ko Itong naka Kaliwa ko masyado nasyang Malapit sakin.