BOOK 1: ITO ANG AKING KWENTO

CHAPTER 27.

"Pero may bago Kang aalagaan pati Wala namang Bayad yun e" Sabi Sakin nung lalaki habang nag mamaneho.

"Ayuko. As if I care " mataray na Sagot Ko sa kanya at napaikot ako Ng Mata.

"Hmmm.. Okay First Time Kong gagawin to" Sabi Nya at Nag Buntong Hininga taka Naman akong napatingin sa kanya.

"IM SORRY" Sabi Nya at Yumuko. Tsaka Ulit Tumingin sa Daanan

"Walang maibabalik Ang Sorry mo " Sabi Ko at nakita Kong Malapit na kami sa bahay. Kaya Inalis kona Ang Seat Belt

"Dito Nalang!" Saad ko at Tumigil Naman sya sa Tabi. Agad akong bumaba at Pumasok Ng Bahay

Pag pasok ko lahat sila nag Hihintay sa May Sala.

"SKYYYYYYY" sigaw Nila at Nilapitan ako.

"A-anong Nangyare sayo?" Sabi nila at Tinignan Ang Kabuuan ko.
"Bakit ka may Dugo?"
"May masakit ba sayo?".
"May gumahasa ba sayo?" Tanong Ni Steven Kaya Binatukan sya Ni Stephanie.
"Tarantadong to" inis na Sabi Ni Stephanie.
"May nanakit ba sayo?" Tanong Ni Rivendell

Halos nagkakagulo na sila. Hindi nila Alam Ang gagawin sakin. Kaya Napa ismid ako.

"E SI Sandra Nasan?" Tanong Ni Clark Cañeta. Na mahilig sa hayop.

Umiling Lang ako sa kanya at Lumakad patalikod papunta sa kwarto
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Nandito ako sa Kwarto Mula Kanina Hindi pako Lumalabas nandoon panga Rin silang Lahat at Halos Mga naglalaro. Nalang Ng Kung ano ano.

Ang Sabi nila. Wala Naman daw Pasok Kaya Dito sila Mag stay Muna uuwi Nalang sila Mamayang Gabi

Nandito ako sa Kama. Naka Tingin sa Frame na Hawak ko kasama si Sandra. Naalala ko Pato Ito yung araw na Nag bobonding kami dito sa bahay.

Masyado Panga akong Excited na Kalaro sya. Binitawan ko Ang Frame at Pumunta sa Verandah. Dito sa Tapat Ng kwarto ko

Habang Naglalakad Papunta sa veranda. Hindi Ko maiwasang  wag umiyak. Masakit sakin na magsisimula ako Ng Wala Sila- sya.

Iniwan Nanga ako Nawalan pako. Nakalatawang Buhay to e.

Pagkalabas ko Agad na Yumakap sakin Ang Simoy ng hangin. Kaya napapikit ako.

Naramdaman ko namang may Mga Kamay na Yumakap sakin Kaya agad akong napadilat nakita kosa magkabilang Gilid ko Ang Mga Kaibigang naging Parte Ng Buhay Ko

"Condolence" sabay na sabay na Sabi nila. Ngumiti na lamang ako sa kanila at Tumango tsaka Ulit humarap sa Veranda.

Sana Lahat Ng Kaibigan ko masaya , kase Deserve nila.

Deserve nila Ang Maging masaya At Hindi Maging Miserable Ang Buhay Katulad ko.

Na Laging iniiwan. Laging nawawalan at Laging Nasasaktan

Tumingala ako sa Langit at Ngumiti Alam Kong masaya Ka para sakin Sandra at Promise magiging masaya ako para sayo.

Naramdaman Kong niyakap Nila akong Lahat.

Sabi nga Nila life is Too short Kaya Dapat Inaalagaan Ang Bawat Buhay na ipinagkakaloob satin Ng Diyos

At sa Estado Ng Buhay ko ngayon Isa Lang Ang Natutunan ko.

Hindi sa Dami Ng Pagsubok , Hindi sa Dami Ng Problema  , Hindi sa Dami Ng karanasan masusukat ang pagkitil sa Buhay. Kundi dun mo Makikita Kung gano ka Katatag na Kaya Mong lagpasan ang Bawat Ibibigay Sayong Problema. At Hindi Magandang Disisyon Ang Pagpapakamatay para takasan Ang Lahat.

Inaamin ko noon na Gusto ko Ng mawala Alam Kong isang malaking kaduwagan Yun dahil hindi ko kayang Harapin

Pero iba Parin pala talaga Kapag Nilagpasan Mona Lahat. Ang Sarap Sa Pakiramdam at Sobrang luwag sa Paghinga. Na Para bang Nakatakas Ka sa Madilim na Lugar Ng Iyung Buhay.

Sa Buhay Natin Hindi Natin masasabi Kung Kailan Tayo Mamatay Kung hanggang Kailan Tayo nabubuhay.

life is like a Love Hindi mo Alam Kung Hanggang Kailan ka Masaya , malungkot masasaktan maiiwan mawawala. Iiyak tatawa. Pero Maganda Doon at least Naranasan Mo Lahat Kahit Saglit Kahit Kaunti kahit Hindi mahabang Panahon 

Dahil Hindi Naman natin masasabi Kung hanggang Kailan Tayo tatagal Kung Hanggang Kailan. Tayo ganito.kaya Dapat Sinusulit na Ang Bawat araw Oras Buwan at Taon.

Bumalik sa Isip ko si Sandra.
Bumalik sakin Ang Mga Ala alang Iniwan Nya Noon pa.

Parang kahapon Lang kasama Ko pa sya kayakap at Kalambingan Pero Ngayon para bang Isang napakasalimuot na Panaginip Ang Nangyare

Isang nakakatakot na Panaginip na Gusto Mo Ng magising.
Isang Kasinungalingan na Gusto mo Ng Malaman Ang katotohanan

Pero Ang Lahat Ng Tanong Ay Hindi na sasagot Dahil Hindi Lahat Ng Tanong Merong kasagutan.

Dahil Ikaw Mismo ang makakakilala sa Sarili mo. Kung ano ka at Sino ka.
Dumaan man Ang maraming Taon Buwan araw at Oras Ikaw Lang Ang Tanging Makakasagot sa Sarili mo.

At Sa Kwento Ng Bawat Buhay mo. Ikaw Ang Bida at Silang Mga Kaibigan Kapamilya at Mga Taong darating pa SA Buhay mo Ang Tutulong sayo para Maging Successful Ang Kwento Ng sarili mong Buhay.

Na magtatama Ng pagkakamali mo at Magpapakita sayo Ng Mga pagkakamali mo

-----------------------------------------------------------
And from now on.
They are PART of the PAST.
And to be honest the past isn't part of your life. ANY MORE. Couse You've Been there. The past must always be in it's right place. and always remember that Don't bring your past to your present. Learn from your Failures.
-----------------------------------------------------------

Read the last especial Chapter.