Uyku

Veda..

Beynim,
Bedenimin esiri oldu bu gece...
"Yeterince aptaldın." dedi
"Biraz daha aptal olmaktan,
Zarar gelmemeli."
Ayaklarımda dinlemedi beni!
Yanına ilerleyip, çökerken
Yatağının başucuna onlar da,
Oldukça fevriydi...
Ellerim hele!!
Dinlemeye tenezzül bile etmedi.
Önce dağınık saçlarında,
Gezindiler usulca...
Bencillikti oysa!!
Sana ait olmayana dokunmak.
Sana ait olmayacakla ilgili
Olmayacak hayaller kurmak.
Buna rağmen durmamayı seçti.
Bu defa,
Parmaklarım yanağında gezindi,
Sınır tanımadan ve yavaşça.
Yumuşak mıydı sakalları,
Sert miydi bilemedi heyecandan.
Baş parmağım ise
Dudaklarına dokundu usulca...
Beynimin tüm itirazlarına rağmen!
Ne çok sert ne çok yumuşak
Bir dokunuştu bu.
Varlığı ve yokluğu belli olmayan.
Nefesinin sıcaklığına eşlik eden,
Durmak istercesine atan bir kalp...
Olmamalıydı böyle yapmamalıydılar.
Ölümümdü bu kadar isyan...
Göz kapaklarım çığlıklarıma inat
Kapanırken usulca,
Bu sefer kafam dinlemedi beni,
Yüreğime tezat sakinlikle
Yüzüne eğildi.
Beynimin ve Yüreğimin isyanı o an,
Sadece dolan gözlerimdi.
Dudaklarım harekete geçti aniden.
Delilikti! Bu sadece Delilikti!!
Dudaklarına değil,
Dudağının sol yanındaki,
O dipsiz çukuraydı bu buse.
Hani alay ederken kıvrılan,
Gülümseyince derinleşen o çukur.
Beynim ve Yüreğim isyan etti aniden!
Aptaldım yine, yapmamalıydım,
Kalbi benim değilken,
Tenine dokunmamalıydım
kendimi dinlemeden.
Hakkım yoktu ki diye düşünmeden.
Ve mantığımın el birliğiyle
Yine ele geçirdi yüreğim bedenimi.
Hızla uzaklaştım.
Kendime isyanımdan elimde kalan,
Gözlerimden firar eden yaşlarım,
Ve ısırıp kanattığım dudağım.
Bu bir vedaydı sadece!
Kaybettiklerime, ilklerime,
Yitirdiklerime yapılan....
Belki de zaman belki nefret
belkide sadece Ben yüzünden,
Olmayacak olana olan.
Aptalca bir veda işte...
Seslerimi yüreğimi şiirlerimi Susturan... Asİ