Gözlerimi kapatıp,
Seni hayal ediyorum.
Bir siluet çiziyorum kafamda...
Gözkapaklarımın ardı kadar,
Yakın olan bana...
Önce gözlerin beliriyor.
Nefret, kızgınlık, özlem dolu.
En acıtan da yeni yeni yetişen,
O zalim yabancılık.
Sonra kaşların,
Çatılmışlar hayalimde bile.
Anlıyorum.
Siluetin bile beni istemiyor...
Burnun beliriyor sonra.
Yanakların ve siman...
En sonunda da dudakların.
Sessizliği mesken edinmiş,
İfadesiz, acımasız ve donuk.
Ellerimi usulca,
Yanaklarına yerleştiriyorum.
Alnımı alnına dayayıp,
Göz kapaklarımın üstüne,
Göz kapaklarımı kapatıyorum.
Firar eden asi yaşlara rağmen...
Derin bir nefes alınca bu sefer,
Firarilerim ard arda kaçıyor,
Benim kaçamadığım
Hapisanelerimden...
Umursamıyorum.
Bu gecelik özgürler...
Ne de olsa,
Bende çok var diyorum.
Açmıyorum gözlerimi inatla.
Bana düşman olsa bile siluetin,
Kaybolmasın istiyorum.
Ve böylece hiç uyanmayacağım
Bir rüyaya dalmayı diliyorum.
Olmayacağını bile bile. Asİ
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Uyku
PoetryBen bir şair değilim İçimi döküyorum sadece... Toplamayı ümit ederken Daha çok dağıttığımı bile bile... Asİ