Hayatımızda verdiğimiz kararların gelecekteki etkisini tahmin edebilmek zordur. Biz önemsiz bir karar verdiğimizi düşünürken gelecekteki etkisi çok büyük olabilir.
Söylediğimiz sözlerin, kırdığımız kalplerin de öyle.
♠ ♠ ♠ ♠ ♠ ♠ ♠ ♠ ♠ ♠ ♠ ♠ ♠ ♠ ♠
[...
Teneffüs zili çalınca kitabımı ve defterimi kapatıp çantama koydum. Hayatımın en kötü gününü yaşıyor olabilirdim. Hatta yılını. Bütün hayatım bile kötü olabilir.
Dün gece Chris'in terk ettiği sevgilisi bizi görüp bütün okula 'Chris beni birinci sınıflardan Eva için terk etti' deyince herkes bana bütün gün boyunca kınayarak bakmıştı. Milletin gözünü oymadan günün bitmesi için Tanrı'ya saniye başı dua ediyordum.
''Eva, kızlar kantindelermiş. Ben de oraya iniyorum. Geliyor musun?''
''Geliyorum.''
Noora ile sınıftan çıktık. Kantine inip diğerlerinin yanına oturduk. Evren bugün benimle özel olarak ilgileniyordu galiba. Çünkü bu konuları kurcalamayı çok seven Vilde yanımda oturuyordu. Şimdi de mavi gözlerini kocaman açmış bana bakıyordu. ''Dün akşam ne oldu?''
''Iben bizi görüp yanlış yorumladı. Orada hiç bir şey olmadı. Sadece konuşuyorduk.''
''Ne hakkında?''
''Özel konular hakkında.''
''Hangi özel konular?''
''Vilde söylemeyeceğim. Boşuna soru sorma.''
''Sen de hiçbir şey anlatmıyorsun ki Eva.'' Vilde suratını asıp sandalyesine yaslandı. Chris ve Sana hepimize kahve almıştı. Onu içerken etrafa bakıyordum. Iben Agata ile konuşuyordu. Dikkatle onlara baktım. Sonradan herkesin onlara baktığını fark ettim çünkü Iben Agata'yı bütün gücüyle itince kız sırtını duvara çarpmıştı.
''Yalancı! Chris'in ne hissettiğini senden başka en iyi kim bilebilir? Doğruyu söyle! O kızdan mı hoşlanıyor?''
''Iben, eğer ki bir daha bana bağırır veya itersen senin kemiklerini kırarım. Bunu yemin ederim ki yaparım!'' Resmen gürlemişti. Normalde çok sakin bir kız gibi dursa da Chris ile kuzen olunca böyle oluyormuş demek ki.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Kız da irkilmişti fakat cesaretinden ödün vermiyordu. Birkaç kişi gelip Iben'ı tuttu. ''Sana Chris'in kimden hoşlandığını sordum! Beni neden terk etti?''
''Bir kere Chris seni sevmiyordu bile! Aptal mısın? Seninleyken kaç kızla yattığından haberin bile yok mu? Kendini İngiltere Kraliçesi falan mı zannediyorsun? Ayrıca sen kim oluyorsun da bana hesap soruyorsun?''
Kızın çöktüğünü görebiliyordum. Agata duvara yaslanmayı bırakıp üstünü düzeltti. ''Aptal değilsen bile şu an kendini aptal yerine koydun. Bir erkek için bu hale düşüyorsan sen olabilecek en zayıf insansındır. Kendinden utanmalısın.''
Yere düşmüş çantasını alıp kantinden çıktı. Bir anda Iben ile göz göze geldik. Kahverengi gözleri karardı. Hemen gözlerimi kaçırdım. ''Kızlar, derhal buradan gitmemiz lazım. Can güvenliğim için.''
''Ben seni korurum.''
''Çok sağ ol Chris. Ama kendinizi de korumanız gerek.''
^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^
''Duydunuz mu, Irene ve Leon'un fotoğrafları bütün okula asılmış! Agata kara listeden bahsederken şaka yapmıyormuş demek ki. Kızın lakabı 'Şeytan'mış. Öfkelendiğinde kimseyi tanımıyormuş. Üstelik Russ başkanı. Herkese istediğini yapabilir!''
''Vilde çok abartıyorsun. Normal bir kızı dönüştürdüğün şeye bak.''
''Ama doğru!''
Sana telefonuna bakarken konuşmaya katıldı. ''Irene kaydını başka okula aldırmış diye de duydum.''
Vilde gözlerini kırpıştırdı. ''Çok dikkatli olmalıyız kızlar. Eva, sen ayrı bir dikkat et.''
''O nedenmiş?''
''Iben intikam almak isteyebilir.''
''İstediğini yapsın. Ben hiçbir şey yapmadım. Gitsin sevgilisiyle tartışsın. Hem, Chris hiçbir şey dememiş mi?''
''Şey, seni biraz üzebilir. Dedikleri yani.''
''Ne demiş ki Vilde?''
''Bak, doğru mu bilmiyorum ama 'Benim onun gibi basit kızlarla işim olmaz' demiş. Ama senden değil başkasından da bahsetmiş olabilir. O gece başkasıyla da görülmüş diyorlar.''
Vilde'nın beni üzmemek için yalan söylediğini biliyordum. Chris o andan sonra Iben'ı alıp evden ayrılmıştı.
Ve Chris elbette benim için öyle demişti.
Kalbimi kırmakla kalmamış paramparça etmişti. Ama hepsi benim aptallığımdı. O partiye gitmeyecektim. Ve Chris'i unutacaktım.
Ama aptal beynim ve kalbim onu bir türlü unutamıyordu.
''Her neyse kızlar, benim artık eve gitmem gerek. Annem bu gece tekrar gidiyor. Gitmeden önce son bir akşam yemeği yemek istedi. Görüşürüz.''
Kızlarla vedalaştıktan sonra kafeden çıkıp eve doğru yürümeye başladım. Harika, bütün günümü zehir edecek bir konu daha bulmuştum.
Ama bana bunları yaşatmanın hesabını ödeyecekti. Kalbimi nasıl paramparça ettiyse onun da kalbi paramparça olacaktı.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Evet kısa oldu, ama bu bölümü bir geçiş bölümü olarak kabul edin. Diğer bölüm daha uzun olacak :*
