Regrettable Love

One

One

"Are you really sure? Lilipat ka talaga ng school?" Inilipat ko sa susunod na pahina ng librong binabasa ko.

"Uhuh." Sagot ko sakanya.

"Pero pano ang scholarship mo? Pinaghirapan mo lahat para ma-maintain lang yun? And besides akala ko ba malpit ng maubos ng pera mo?"

Inangat ko ang aking mata para sandali siyang sulyapan. "We'll Im sure, nag-o-offer din nman sila ng scholarship at I know they also offer a business course kaya hindi ako mhihirapan." Tugon ko sakanya.

Inilapit nita ang kanyang upuan at ibinaba ang librong hawak ko, pwersahn niyang iniharap sakanya ang mukha ko.

"Pero, iiwan mo ako dito? State University is far, malayo siya sa inoukopa nating dalawa. Dont tell me, uwian ka?"

"Planning to rent an apartment there, and also I'm planning to find some part time job para hindi ako mahirapan sa mga expenses ko." She rolled her eyes at me.

"Okay fine, I will come to you. Mukhang buo na ang desisyon mo. Gonna tell it to my Mom." Napangisi ako sa harap niya at masayang niyakap siya.

"Really?" Nagagalak na tanong ko.

"Yep. But make sure na dalawa tayong makakapag avail ng scholarship kung ayaw mong patayin ako ng Nanay kong nagpapakandahirap sa ibang bansa."

"Sure...madali nlang yan."

~*~

Pareho kami ni Lovely na nakatingin sa kisame ng kwartong ito.

Huminga ako ng malalim. "Why?" Tanong niya saakin.

"Bakit?" Balik kong tanong sakanya.

"Panay ka kasi buntong hininga, ano iniisip mo?" Tanong niya saakin.

Nagkibit balikat ako. "Nothing, just thinking..."

"Are you afraid?" Tanong niya.

"For what?" Nagtama na ang mga mata naming dalawa habang itinataas ko at inaayos ang kumot niya.

"For dreaming him, alam kong isang lingo ka ng hindi pinapatigil ng panaginip na iyon." Napalunok ako sa sinabi niya.

"What exactly happen to both of you at parang ilang na ilang kang alalahanin siya" nagsisimula na naman siyang mang-usisa ng buhay ko. Inilihis ko kaagad ang paningin ko at tumalikod sakanya.

"Ou na, hindi na ako magtatanong." Pagsusuko niya.

Biglang tumulo ang luha sa mga mata ko. Pinigilan kong hindi humikbi para hindi niya malaman na umiiyak ako. Maya-maya ay naramdaman ko na ang paghilik niya sa likod ko. Naupo ako sa aming kama, naupo ako para yakapin ang sarili ko, because I am remembering it again.

Pinilit kong hindi manginig ngunit hindi ko magawa. Nanginginig ang buo kong katawan, I am feeling it again, na para bang akoy nakakulong sa isang sulok at ilang beses na humihingi ng tulong but nobody answer me. Nobody.

Nang medyo mahimasmasan ay, sinubukan ko na ulit matulog and thank God, I fell asleep.

Kinabukasan ay pareho kami nagayos ni Lovely para sa pag-iinquire namin sa school na iyon, at para din makapaghanap ng malilipatan..

Simpleng maong pants at white v-neck t-shirt ko. Samantalang si Lovely ay naka-dress pa. Sinuri ko ang mukha niya ng magtama kami, inibahan ko lang siya ng tingin at kinuha na ang bag ko.

"Why? Okay naman ang suot ko ah." Sabi niya saakin palabas at habang nilo-lock na niya ang bahay namin.

Napahalukipkip lamang ako sa isang sulok at pilit na tumango-tango, matapos lang ang mga sinasabi niya.

"Now saan tayo? Anong sasakyan natin?" Tanong saakin ni Love habang nasa sakayan na ng Terminal. Nagkibit balikat ako at walang idea.

Nagpakawala siya ng malalim na paghinga.

"Lets ask na nga." Pagsusuko niya at nagtanong tanong doon kung meron bang papuntang States University. And thank God, meron na.

Tiningnan niya ako ng naiinis kaya nag peace sign na lamang ako.

"Ilang oras na tayong naghahanap, and thank God." Sumakay kaming dalawa sa Bus na magdadala saamin sa University na iyon.

Inabot ng halos isa pang oras ang naging byahe namin.

"Ang layo naman pala ng school na ito." Litanya ni Love nang tuluyan na kaming makababa ng Bus.

"Sinabi mo pa." Tuloy tuloy kaming naglakad papasok at hindi ganuon ka dami ang mga estudyante since kakatapos lang ng semester.

Nagtungo kaagad kami sa Information desk at nagtanong about sa scholarship.

Maganda ang paaralang ito, organized din ang mga faculty, unlike sa pinagaralan namin ni Love.

Pakiramdam ko mas better din ang mga pagtuturo dito. Nagkatinginan kami ni Love habang naghihintay ng mga papers and list of requirements.

Masyadong malaki nga lang ang tuition pero kapag makapag-avail kami ng scholarship ay libre lahat and we are hoping na sana ganun ang mangyare.

"Ms. Billy and Lovely?" Tawag saaming dalawa ng Registrant office staff.

"Yes po."

"We've evaluated your grade, pasok po kayo dito sa loob ng office. Kindly look for Ms. Carol." Anang niya.

Sabay kaming napahinga ng malalim at pumasok sa loob.

Hindi ko malaman kung nakakailang, Yes ako ngayong araw at nakakailang ilang yakap kay Lovely, dahil finally pasok kami sa scholarship. May schedule exam lang kami pero base on our grades, for formality nalang lahat.

We were incoming 3rd year this semester, hinayaan naming maglibit libot muna kami sa kabuuan nito, maganda siya ito yung mga klase ng university na papasukin mo dahil sa mga well modern facility.

May sarili din silang swimming pool which is malimit ko lang makita sa ibang school.

Walang mapaglagyan ang pagka-mangha ko at tuluyan na kaming umalis sa lugar na iyon, babalik na lamang kami for completion of requirement and exam.

Naghanap kami ng malapit na apartment na pwede naming tuluyan at sa kasamaang palad ay wala kaming mahanap.

Umuwi kami ng pagod na pagod, at pabagsak na ibinagsak ang aming sarili sa malambot na higaan. Si Lovely na nakaheels ay hinilot hilot ang paa niyang sobrang napagod.

"Matutulog kana kaagad?" Hindi ako nagsalita.

"Hindi pa tayo kumakain. Kain na muna tayo." Umiling iling ako at kinuha ang kumot at pinatay ang ilaw.

"Kadira ka." In-on niya ulit ang ilaw at hinayaan na akong lamunin ng gabi.

Hating-gabi, nagising ako at mag-isang niyayakap ang aking sarili habang patuloy na lumalandas ang luha sa mata ko.

"No. No. No." paulit ulit na bigkas ko hanggang sa nagising na si Love na nasa tabi ko.

Nagulat siya ng makita akong nanginginig at umiiyak. Hindi siya nagsalita.

Niyakap niya ako, niyakap niya ako ng mahigpit.

I wish all this painful past will go away in just one hug but its not. Anong gagawin ko?

VOTE, COMMENT