adopted by one direction✅

hoofdstuk 35: Nablijven

Na een hele preek van de directeur over dat ik haar niet had mogen slaan, en nadat ik sorry heb gezegd krijg ik als straf dat ik vandaag moet nablijven. Maar dat moest ik toch al dus dat boeit me niet. Wat me wel boeit is dat Louis en Calum nog steeds boos kijken. We geven de directeur nog een hand en dan mogen we gaan. Op de gang blijven Calum en Louis staan. ''Zijn jullie boos?'' Vraag ik voorzichtig terwijl ik naar de grond kijk. ''Ja natuurlijk zijn we boos!'' Roept Calum. Bang zet ik een stap uit terwijl ik nog steeds naar de grond kijk. ''Ze noemde je gewoon een slet!'' Roept Louis nu. Verbaasd kijk ik op. ''Jullie zijn niet boos op mij omdat ik haar sloeg?'' Vraag ik verbaasd. Nu kijken Calum en Louis mij verbaasd aan. ''Nee waarom zouden we boos zijn? Ik ben juist blij dat je voor jezelf opkomt.'' Zegt Louis. Ik zucht opgelucht. Miles komt grijnzend aanlopen. ''Wat is je straf?'' Vraagt hij. ''Ik moet vandaag nablijven maar dat moest ik toch al dus dat boeit me niet. Maar dat weet hij niet en ik ben ook niet van plan om dat te gaan zeggen.'' Zeg ik. Miles grinnikt. ''Hoezo moest je al nablijven?'' Vraagt Louis. ''Weetje..'' Zeg ik. ''Ik kan het me niet eens meer herinneren.'' Maak ik mijn zin af. ''Wij gaan weer jij redt je wel. Hoelaat moet ik je ophalen? En hoelaat is Lina uit? Moeten we die wel meteen na school ophalen?'' Vraagt Louis. ''Ik bel wel als je me moet komen ophalen. Lina is uit om kwart over 3. En ja je moet haar wel meteen ophalen. Tenzij ze heeft afgesproken maar dat denk ik niet.'' Beantwoord ik de vragen van Louis. Hij knikt. Ze zeggen nog gedag en dan lopen Calum en Louis weg. Ik kijk op de klok. ''Het is 3 uur. Zullen we gewoon even in de kantine gaan zitten?'' Vraag ik aan Miles. Hij knikt en we lopen naar de kantine. We lollen wat en klieren elkaar. Dan gaat de bel. We lopen naar die ene vrouw toe die achter de balie zit. ''Aaaah.. Daar zijn jullie. Jullie mogen samen met Karel de kantinevloer en de tafels schoonmaken. Daar komt Karel net aanlopen. Karel begin maar vast ik leg deze twee rebellen even uit hoe het werkt en waar alle spullen liggen.'' Zegt ze. Karel zucht en loopt naar een deur. Even later komt hij er weer uit met schoonmaakspullen. Hij loopt naar de richting van de kantine. Ik richt me weer tot de vrouw die allerlei dingen begint uit te leggen. Daarna moeten we beginnen. We lopen richting de kantine met een bezem en een prullenpikker (geen flauw idee hoe je dat zegt). De vrouw loopt weer weg. Ik kijk rond en zucht. ''Wat maken mensen toch veel rommel.'' Zeg ik. ''Ach. Vandaag valt het nog wel mee. '' Zegt Karel. Ik grinnik en kijk hem aan. ''Ervaring zo te horen?'' Vraag ik. ''Zie je dat niet aan mijn technieken?'' Vraagt hij beledigd. Ik schiet in de lach en schud mijn hoofd. Na een tijdje zijn we klaar. We lopen naar de uitgang. Buiten stop ik. Miles ook. ''Waarom stop je?'' Vraag ik. ''Ik wacht tot ik weet dat je veilig thuis komt.'' Zegt hij. Ik glimlach dankbaar. Hij glimlacht terug. Ik pak mijn telefoon en bel Louis.

(L=Louis B=Bo)

L: Hey Bo

B: Hey Louis. Ik ben klaar. Kom je me ophalen?

L: Is het goed als je moeder je komt ophalen?

---ik begin te stralen en vraag hoopvol:

B: Je bedoelt mijn echte moeder?

---Louis begint te lachen en zegt:

L: Als jij dat goed vindt wel ja

B: JA JA JA

L: Oke dan komt ze er nu aan. Je moet kijken naar een grijze auto

B: Oke waar ben jij eigenlijk?

L: Ik ben in de studio met de jongens en we moeten iets opnemen dus bood mama aan om jou op te halen. Papa zal ook thuis zijn

B: Oke hoelaat kom je me ophalen?

L: Ik denk rond half 8. Je eet bij hun

B: Oke. Doei!

L: Doei!

------------------------einde gesprek--------------------------------------

Ik hang op. ''En?'' Vraagt Miles. ''Mijn moeder komt me ophalen.'' Zeg ik. Miles knikt. We praten nog wat over nutteloze dingen als ik een grijze auto zie aankomen rijden. Ik zie mijn moeder achter het stuur zitten en zwaai. Ze zwaait terug. ''Ik moet gaan. Mijn moeder is er. Bedankt dat je bij me bleef.'' Zeg ik tegen Miles. Miles glimlacht en zwaait. Ik zwaai terug waarna ik me omdraai en naar de auto loop. Zodra ik er ben stap ik in en ga op de bijrijders stoel zitten naast mijn moeder. Ik klik de gordel vast. Onderweg zingen we mee met de radio. Bij hun thuis aangekomen lopen we naar binnen en gaat mijn moeder koken omdat het al 5 uur is. Ik ga bij mijn vader op de bank zitten. ''Hoe hebben jij en mama elkaar eigenlijk ontmoet?'' Vraag ik aan mijn vader. ''Aah.. We waren in de bioscoop en ik viel voor haar. Letterlijk. Al de popcorn vloog door de lucht. Ze hielp me overeind en toen keek ik in haar helderbruine ogen. Vanaf toen ging het best snel. We wisselden nummers uit en spraken vaker af. Bij onze tweede date kusten we en de date erna hadden we al verkering." Zegt mijn vader. Ik moest grinniken bij dat stukje van het vallen en de popcorn. Dan roept mijn moeder dat we moeten komen eten. We eten lasagne. Na het eten is het 7 uur. We besluiten om nog even televisie te kijken. We kijken spongebob. Na een tijdje horen we een sleutel die in de voordeur steekt en hem open maakt. Dan horen we voetstappen in de gang die onze kant op komen...

Het gaat heel slecht met 2 familieleden van mij. Ze denken niet dat ze nog lang leven...😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭
Maar alsnog wilde ik een hoofdstukje online zetten. Natuurlijk zit ik heel erg met mijn familieleden maar daar valt niks aan te veranderen 😔☺😘😘😘😘😘💩