dit verhaal gaat over het meisje Bo. Ze is 9 jaar, heeft blonde haren en felblauwe ogen. Ze zit in een weeshuis, omdat haar vader haar moeder heeft vermoord voor haar ogen. Hij heeft ook Bo mishandeld en verkracht. Bo had ook een broer. Ze weet alle...
Uiteindelijk eten we toch tosti's die door Liam en mij gemaakt. Ik hoef geen handtekening hoor. Het zit gewoon in mijn bloed dat ik talent heb😎. Na het eten is het het begin van de middag. We zijn nu van plan om de stad in te gaan, omdat Niall en ik zin hadden in een ijsje (ik ben echt trots op mezelf, ik wil weer eten). We zijn geen vreetzakken hoor.. Hoe kom je erbij? We stappen in een zwart busje. En met we bedoel ik: Louis, Niall, Liam, Zayn, Harry en ik. De jongens van 5 seconds of summer wilden ook mee maar die moesten nog een liedje opnemen. We stappen dus in de auto en gaan zitten. Zayn zit voorin naast de chauffeur en zet de radio aan. Ze beginnen allemaal hard mee te zingen. Arme chauffeur. Die zal wel een gehoorbeschadiging hebben. Ik krijg een naar gevoel in mijn buik en ik begin wat sneller te ademen. Claustrofobie. Altijd al last van gehad. Ik probeer het te negeren wat niet zo heel goed gaat. Gelukkig zijn we er na een tijdje. Ik stap als laatste uit. Maar ik moet zo nodig weer struikelen waardoor ik voorover val. Maar nog voordat ik de grond raak word ik opgevangen door Harry. ''Dat scheelde niet veel.'' Zeg ik opgelucht. ''Het is ook niet moeilijk voor jou om je kont te bezeren.'' Zegt Harry met een grijns. ''Harry houd je kop.'' Nu moet hij lachen en komen zijn schattige kuiltjes weer tevoorschijn. ''Awh, Harry wat ben jij een cutie.'' Zeg ik plagend. Harry stopt meteen met lachen en kijkt me nep-kwaad aan. ''Bo, zeg dat nooit meer. begrepen?'' Ik grijns. ''Oke, cutie.'' Ik steek mijn tong uit naar Harry terwijl Harry naar mij toe loopt. Oh shit. Harry zet de achtervolging. Bel de ambulance maar vast want er gaan gewonden vallen. Al snel heeft hij me te pakken. Lachend tilt hij me over zijn schouder en tilt me zo naar de andere jongens. Daar zet hij me neer op de grond. Alleen jammer genoeg hebben de fans ook door dat de jongens er zijn. Gillend komen ze dicht om de jongens heen te staan en trekken mij weg. Er wordt aan me getrokken en geduwd. Al snel zie ik geen van de jongens meer en wordt het steeds drukker. Ik begin zwaarder te ademen en begin zwarte vlekken te zien. Ik krijg steken in mijn hoofd en buik. Ik zak door mijn benen. Nu zit ik op mijn knieën. Ik leg mijn hoofd in mijn handen en begin geluidloos te huilen. De steken worden erger en de vlekken ook. Opeens pakt iemand mijn hand en trekt mij weg uit de menigte. Zodra ik rustiger ben en de steken weg zijn kijk ik op. Ik zie een onbekende man bezorgd naar mij kijken. Of nouja man, ik bedoel jongen. Ik schat hem rond de 17 jaar.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Ik vind hem eng. Hij steekt zijn hand uit en ik kijk hem bang aan. Gaat hij me nu slaan? "Ik ben Jake." zegt hij. Hij laat zijn hand weer naast zijn lichaam vallen als hij doorheeft dat ik hem niet ga schudden. "Wat was dat net en waarom was je alleen? Waar zijn je ouders?" Vraagt hij. "Ik was met mijn broer en zijn vrienden naar de stad. Hun zijn beroemd en de fans kregen ze in de gaten. Ze kwamen om ons heen staan en ik werd weggetrokken bij de jongens. Ze trokken aan me en duwde me. Ik heb claustrofobie dus werd ik bang. Mijn handen trilden, ik kreeg steken in mijn hoofd en buik en zag zwarte vlekken. Ik viel neer op mijn knieën en begon te huilen. Tot jij kwam en me wegtrok. Nog bedankt.😊" Zeg ik. Wauw. Waarom vertel ik dit eigenlijk tegen een vreemde? Hij kijkt me nu aan met medelijden. "Ik heb het idee gekregen dat je niet zo'n fijn verleden hebt gehad. En ik begrijp het daarom volledig als je nee zegt maar, mag ik je een knuffel geven?" Vraagt hij. Ik twijfel even. Ik bedoel, hij is en blijft een vreemde. Na nog even aarzelen knik ik dan toch. Hij trekt me langzaam zodat ik kan wennen in een knuffel. Ik knuffel hem terug terwijl ik begin te gapen. Ik ben echt moe merk ik nu. Hij grinnikt. "Moe?" Vraagt hij. Ik knik. "Ik kan je tillen als je wilt, dan kunnen we je broer en zijn vrienden zoeken." Zegt hij. Ik knik. Ik vertrouw hem. Hij tilt me langzaam op en begint te lopen. Moe leg ik mijn hoofd op zijn schouder. Na een tijdje komen we aan op de plek waar het net nog zo druk was. Nu staat er bijna niemand meer. In de verte zie ik Louis in paniek rondrennen terwijl hij mijn naam schreeuwt. Ik wurm me los uit Jake's handen en ren naar Louis toe. "Louis!" Roep ik. Zodra hij mij hoort draait hij zich om naar mijn richting en rent ook op mij af. Zodra hij bij me is tilt hij me op en draait een rondje terwijl hij me dicht tegen zich aantrekt. Hij belt met zijn telefoon de andere jongens om te zeggen dat hij me heeft gevonden. Ik zeg dat hij even naar Jake moet en dat doet hij. Omdat ik te moe ben legt Jake alles uit. Ze delen nog even nummers uit omdat ze iets met me wilden bespreken als ik niet meer moe was. Het zal wel. Ondertussen zijn de andere jongens er ook al en we besluiten naar huis te gaan. Veel krijg ik niet meer mee omdat ik in slaap val.
