"Dışarıdan pek böyle gözükmüyormuşsun" İrem'in cümlesinden sonra afalladım dışarıdan nasıl gözüküyordum ki?
"Öyle mi? Nasıl görünüyordum?"
Gözlerini üzerimde gezdirirken"şey... biraz möö."dedi ve önüne dönerken "Anladın?" Diyerek göz kırptı.Anlamıştım. Dışarıdan herkes bana inek gibi bakıyordu, annem ve babam dahil. Belki bu yüzden hiç arkadaşım yoktur... Belki. Zaten olursa da onlara karşı ilk adımı ben atmam. Üşengeç falan değilim de benim sorunum utanmak. Diğer inek adı verilen çalışmaya bağımlısı insanlar kadar konuşkan ve girişken değilimdir. Utancımdan her an yerin dibine girebilirim. Özel bir durum gerekmez benim utanmam için. Sınıftaki pek çok kişi benim adımı bilmiyor olsada ben onların ders notlarına kadar bilirim. Ama bu asla kıskançlık veya ders bağımlılığımdan değil. Kendimi anlatmaktan nefret ederim bu yüzden kısa kesicem normal sarışınım gözlerim sanırım mavi, favorilerim pek yok. Test çözmek dışında yürüyüş yaparım. Ve bu arada ben Beste.
