...
" Geçen günkü çarpışma için özür dilersen,tabiki kullanabilirsin."
...
What the fuck?
Bu kendini ne sanıyordu ya? Hem suçlu, hem güçlü olayının dibini yaşıyordum şuan.
"Pardon,ne özürü ya? Senden özür dileyeceğime burada oturur beklerim daha iyi."
dememle yüzünde garip bir sırıtış beliriverdi.
"İyi , sen bilirsin." dedi ve arkasını döndüğü sırada turnikeden hemen hemen benim yaşlarımda bir kız geçiyordu.Hah ,işte bu!...Şans ayağıma gelmişti...
"Afedersiniz, turnike kartımı plajda unutmuşum da , kartınızı kullanabilir miyim?" dedim uzun açık kahverengi saçlara sahip olan kıza...Daha sonra kız beni farketti ve bana doğru dönüp, gülümseyerek:
"Tabiki kullanabilirsin." dedi ve kartını bana uzattı.Ben de hemen turnikeden geçtim ve kartı kıza uzattım.Çok iyi birisine benziyordu.
"Teşekkür ederim. Adın ne?"
"Rica ederim, adım Tutku. Senin?"
"Ben de Derin Su.Tanıştığıma memnun oldum." dedim ve beraber sitelerin oraya kadar yürümeye koyulduk.
"En çok hangi ismini kullanıyorsun?"
"Genelde ailem ve arkadaşlarım Su'yu kullanır.Ama istediğini kullanabilirsin."
"Peki, ben de Su diyeyim o zaman."
"Olur."
"Su,hangi blokta kalıyorsunuz? Seni daha önce hiç görmedim de."
"Blok 2 deyiz.Görmemen çok normal çünkü babamın arkadaşının evi. Ve ilk defa geliyoruz."
"Hmm, ya Su, ben seni çok sevdim ve buralarda yalnızım.Seninle arkadaş olabilir miyiz? bu beklemediğim bir soruydu.Ama benim için de buralardan arkadaş edinmek güzel olabilirdi.
"Tabiki, çok isterim.Ama şimdi evden birşey alıp plaja dönmem gerek."
"Tamam. Benim de ilerideki kafeteryaya gitmem gerek arkadaşlarla orada toplanırız.Ve bu akşam da sahilde toplanacağız.Ateş, gitar falan.Sen de gelmek ister misin?"
Bu harika bişeydi ama önce ailemden izin almam gerekirdi.
"Şöyle yapsak, benim ailemden izin almam gerek telefon numaranı alsam ve annemlerle konuştuktan sonra sana cevabımı mesaj atsam?"
"Olur, yaz o zaman." dedi ve ben de elbisemin küçük cebindeki telefonumu çıkararak numarasını yazdım.Daha sonra evin önüne geldiğimiz için Tutku'dan ayrıldım ve eve girdim.
Valizden birkaç parça eşya alarak turnikelerin oraya doğru ilerlemeye başladım.
Tam çıkış kapısındayken arkamdan birisi seslendi.
"Bakıyorum da içeri geçebilmişsin.Kedi yavrusuna kim yardım etti merak ediyorum doğrusu?"
Arkamı döndüğümde yine o çocuk karşımdaydı.Ama bu defa cevap vermeyecektim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ღ Hayallere Dalış ღ
Novela Juvenil"Bazen bitmek bilmeyen dertler yağmur olur üstüne yağar.Ama Unutma ki, Rengarenk Gökkuşağı Yağmurdan Sonra Çıkar." Hayallerinizi gerçekleştiremediğiniz zamanlarda psikolojiniz öylesine çokerki sanki yaşamanın Bir Anlamı Kalmaz ... Ama belkide hayall...
