XII_CALL

17 0 0
                                    

'ขออนุญาตแตะตัวคุณนะครับ'

คำพูดนี้ของเขายังคงลอยอยู่ในหัวของฉัน ถึงแม้จะเป็นคำพูดที่ฟังดูแล้วธรรมดา แต่ใจของฉันกับเต้นไม่หยุดเมื่อคิดถึงคำๆ นี้ อาจจะเพราะไม่เคยมีชายใดปฏิบัติแบบนี้ด้วย ก็เลยทำให้ฉันพอจะมีอารมณ์หวั่นไหวขึ้นมาสินะ จะว่าไปทำไมเขาก็ดูสุภาพขึ้นมาล่ะ ทั้งที่ก่อนหน้า ฉันที่พยายามจะชวนคุยก็สักสีหน้าแบบอารมณ์เสียใส่ แต่ที่ทำไปแบบนั้นก็เพราะฉันอยากสนิทกับเขานะ

อันที่จริงก็เพื่อตัวฉันเองนั่นแหละ...

วันนี้เป็นวันสุดท้ายของการถ่ายทำ และเราก็พึ่งเลิกกองกันเมื่อกี้ สิ่งที่อัดแน่นอยู่ในอกของฉันได้หายไปแล้ว หลังจากนี้ก็ไม่ต้องไปยุ่งกับใครอีก ไม่มีการแตะตัวกัน! พอแล้ว! เหลือแค่เพียงท้องที่ยังว่าง ก็ยังไม่ได้ทานอะไรมาตั้งแต่เช้านี่ แถมที่กองก็มีแต่เรื่องให้ปวดหัว โดยเฉพาะคุณมิอุระ

ตั้งแต่ตอนที่เจอกันจนถึงครั้งล่าสุดที่ฉันได้ร่วมงานกับเขา ฉันเข้าใจว่างานนี้มันเป็นแนวประชิดตัว แต่ฉันแค่รู้สึกแปลกๆ คุณมิอุระพยายามที่จะเข้าหาฉันทุกครั้ง แถมทุกครั้งที่อยู่ใกล้กัน เขาก็พยายามที่จะสัมผัสตัวฉัน มันทำให้ความรู้สึกดีๆ ที่มีต่อเขานั้นหายวับไปกับตา แต่ถึงอย่างนั้นฉันก็เกลียดเขาซึ่งๆ หน้าไม่ได้หรอก

"คุณแชริน เหนื่อยหน่อยนะครับ"

พูดไม่ทันขาดคำ คุณมิอุระก็ปรากฏตัวขึ้นอีกครั้ง เขาเดินเข้ามาทางฉันพร้อมกันน้ำในมือมาให้ ฉันพยายามที่จะฉีกยิ้มกว้างแต่จู่ตัวฉันก็สั่น ทำไมเป็นแบบนี้ล่ะ... มันเหมือนกับตอนนั้นเลย

ตอนที่เขาคนนั้นพยายามจะทำอะไรไม่ดีกับฉัน...

"น้ำครับ"

"อ่ะ... ขอบคุณค่ะ" ฉันรับน้ำจากมือของคุณมิอุระ ก่อนจะเอามือกับมากอดตัวเองเอาใว้แน่น ทำไมล่ะ... ทำไมเป็นคุณมิอุระ

"งานนี้เป็นงานแรกของผมเลยนะเนี่ย ส่วนมากผมจะได้เดินแค่บนเวที แล้วคุณแชรินล่ะครับ" คุณมิอุระเอ่ยทักในขณะที่ฉันยังยืนงงอยู่ เมื่อกี้เขาพูดเรื่องเดินแบบใช่มั้ย

iKON - Blind LoveWhere stories live. Discover now