VIII_TALK

30 0 0
                                    

ตอนนี้ก็เกือบเที่ยงแล้ว ถึงเวลาอาหาร
ฉันออกมาที่โรงอาหารและแยกกับพี่ๆ ทั้งสอง หลังจากผ่านเหตุการณ์อันโหดร้ายที่โดนผู้ชายว่าร้ายว่าเป็น... ผู้ชาย

เออ... ฉันยอมรับว่าฉันเหมือน 'ผู้ชาย' จริงๆ ตั้งแต่เด็กก็โดนทักตลอด แต่ไม่ใช่ว่าฉันไม่รู้สึกเจ็บใจนะ เพราะฉันเป็นผู้หญิงไง! พอเจอฉันฉันแล้วพูดว่า 'ว้าว เธอน่ารักจัง สวยจัง' อะไรงี้ไม่ได้รึไง คำว่าน่ารักคงจะไม่เหมาะกับคนหน้าแมนๆ อย่างฉันเท่าไหร่สินะ เฮอะ!

ทุกครั้งที่โดนพูดใส่แบบนี้ ใจฉันก็จะเขวนิดหน่อย เปลี่ยนแนวดีมั้ย ไปใส่กระโปรงดีกว่ามั้ย... คิดว่าฉันคิดแบบนั้นแล้วจะเปลี่ยนเหรอ เปล่าเลย ก็ได้แค่คิดแหละ เดี๋ยวพรุ่งนี้ตื่นมาก็หยิบเสื้อยืดกับกางเกงวอมมาใส่เหมือนเดิม

ฉันเดินไปสั่งอาหารเหมือนปกติ วันนี้จะกินข้าวหน้าเนื้อ! ที่โรงอาหารของบริษัทมีอาหารตั้งแต่แนวเวสเทิร์นไปจนถึงแนวเกาหลี คือจะบอกว่ามันมีเยอะ... เยอะมาก หลายแนว การกินที่นี้ก็ประหยัดเงินได้เป็นถัง จะออกไปเสยเงินข้างนอกทำไม ที่ฉันจะบอกก็คือ ศิลปินทุกคนที่อยู่ที่นั้ก็คิดเหมือนฉันกันหมดนั่นแหละ

"โอ้ว เจอกันอีกแล้วนะ... เอ่อ แชรินใช่มั้ย"

เสียงทักมาจากด้านหลังทำให้ฉันต้องหันไปมองด้วยความเร็วแสง คนหน้าตาคุ้นเคยที่พึ่งจะพูดทำร้ายจิตใจฉัน (โดยไม่ได้ตั้งใจ) เมื่อกี้โผล่มาอีกครั้ง ในมือเขาก็ถือถาดอาหารเหมือนกัน หรือฉันยืนขวางทางเขา

"อ่ะ ขอโทษค่ะ เชิญเลย" ฉันถอยออกจากบริเวณนั้นเพื่อให้พี่เขาได้ตักอาหาร แต่เจ้าตัวกลับจ้องมองฉันที่ทำท่าทางแบบนั้นแล้วก็หัวเราะ

วายยยยยย

"งั้นฉันขอตัวก่อนนะคะ" ฉันโค้งบอกลาเขาแล้วเตรียมตัวจะหันหนี ไม่อยู่ล่ะ ยิ่งอยู่ใกล้เขายิ่งทำให้ฉันรู้สึกแปลก แต่งตัวก็เหมือนกัน แต่ฉันผมยาวกว่าแล้วเขาก็ตัวสูงกว่านิดหน่อย มองผ่านๆ อย่างกับชุดคู่... บาย

iKON - Blind LoveWhere stories live. Discover now