(Υπό Διόρθωση) Το Παιχνίδι Του Δολοφόνου

Μέρος 29

Η βροχή ειχε σταματήσει το επόμενο πρωί, το μόνο που είχε απομείνει από την χθεσινή καταστροφή ήταν οι κρυστάλλινες κρεμαστές σταγόνες στα φύλλα των δέντρων και η μυρωδιά του βρεγμένου πεύκου.Ο ουρανός ήταν ακόμα γκρίζος και μελαγχολικός,το θαμπό φως του είχε εισχωρήσει από το χαλασμένο παράθυρο.Τον βλέμμα μου κινήθηκε προς τη γάζα που το κρατούσε σφιχτά κλειστό.Μπορουσα να διακρίνω λίγο ξερό αίμα στην επιφάνεια της.

"Γαμώτο..."γρυλισα και σηκώθηκα απ'το κρεβάτι.Ελυσα τη γάζα από το παράθυρο νιώθοντας ταυτοχρονα έναν πονοκέφαλο να δημιουργείται και τον ύπνο μου να εξατμίζεται στο θέαμα του ματωμένου επιδέσμου.

Φοβερή διακόσμηση...

Γύρισα εξεταστικά στο χέρι μου, φοβούμενη λίγο για το τι θα αντικρυζα.Αυτο το καταραμένο χαμόγελο θα άφηνε σίγουρα σημάδι στο δέρμα.Το σχήμα είχε παραμείνει,το χαμογελαστό πρόσωπο, μόνο που δεν αιμορραγούσε πια.Οι κάποτε αιματινες γραμμές ειχαν αντικατασταθεί με κακκαδια αίματος,που αν καταλάθος τα εξυνα ή τα εγδερνα τότε ίσως σίγουρα αιμορραγούσαν ξανά.

Απεστρεψα το βλέμμα όταν θυμήθηκα το τατουάζ που είχα δει τις προάλλες στη μέση του απαίσιου.Η σφραγίδα του,η απαίσια υπογραφή του...

Το σπίτι ήταν ήσυχο.Έπρεπε να ειχε φύγει,η βροχή είχε σταματήσει.Ήμουν μόνη.

Η χθεσινή μέρα ήταν απλά...περίεργη.Ήξερα οτι τίποτα δεν ειχε αλλάξει για την κατάσταση στην οποία βρισκόμουν.Κι οτι τίποτα δεν θα άλλαζε.

Για άλλη μια φορά είχα ξυπνήσει ξέροντας πως αν δεν έβρισκα το όνομα...θα με σκότωνε χωρίς δισταγμό και τύψεις.

Οι σκέψεις μου διακόπηκαν έναν περίεργο ήχο, κάτι που είχα καιρό ν'ακουσω.Κάποιος χτυπούσε το κουδούνι.

Τινάχτηκα απ'το κρεβάτι και ξεκλειδωσα την πόρτα του δωματίου.Με βιαστικές κινήσεις έβαλα ένα φούτερ για να κρύψω το χαραγμένο χέρι μου και ένα τζιν.Περπάτησα με γρήγορα βήματα προς την πόρτα, ρίχνοντας ταυτοχρονα μια ανήσυχη ματιά τριγύρω, για να βεβαιώθω πως ήμουν μόνη στο σπίτι.

Ποιός να ήταν;

Άνοιξα την πόρτα και...αντικρυσα μια κοπέλα, οχι πολύ μεγαλύτερη μου σε ηλικία.Το βλέμμα μου την σκάναρε δύσπιστο.Φορούσε μια μπλε στολή και ένα αγοριστικο καπέλο ανάποδα.Ενα μικρό ταμπελακι ξεχώριζε καρφιτσωμενο στην στολή της που έγραφε'Χριστίνα' με πλάγια, τυπωμένα γράμματα.Το πρόσωπό της ήταν στολισμένο με πυκνές φακίδες, ιδιαίτερα στη μύτη και στα ζυγωματικά.