Η φύλακας Άγγελος μου

Κεφάλαιο 5

Πήγα σπίτι μου και έφτιαξα κάτι να φάω. Ενώ το έτρωγα σκεφτόμουν την καινούρια, για το τι έκανε σήμερα. Έχει πολύ θάρρος που τα βάζει με τα επικίνδυνα άτομα του σχολείου μας και έχει πολύ δύναμη, αφού μπορεί και τους νικάει. Στ'αλήθεια πως το κάνει αυτό;;

Επίσης δεν μπορώ να καταλάβω αν είναι κακιά ή καλή. Δηλαδή από τη μία βοήθεια τα παιδιά που έχουν ανάγκη, αλλά από την άλλη με απείλησε πως θα με χτυπήσει αν ξανακάνω τις ασκήσεις των άλλων παιδιών. Και να πω την αλήθεια, περισσότερο με τρομάζει το ξύλο που μπορώ να φάω από αυτήν, παρά από τα παιδιά που μου κάνουν μπουλιν από το Δημοτικό.

Όταν τελείωσα το φαγητό μου. Πήγα πάνω στο δωμάτιο μου για να κάνω της άσκησης μου και των άλλων, όπως συνήθως. Σήμερα δεν πιστεύω να τελειώσω όλες τις ασκήσεις μαζί με το διάβασμα, συν τα 5 τετράδια των άλλων, πριν τις τρεις το βράδυ. Γι'αυτό να ξεκινήσω γρήγορα.

Όταν γύρισε η μητέρα μου, με φώναξε για να φάω κάτω μαζί της, αλλά δεν προλαβαίνω να πάω.

Τα τελείωσα όλα, πριν το ρολόι πάει τέσσερις το βράδυ. Θέλω να κοιμηθώ, αλλά ταυτόχρονα πεινάω πολύ. Θα πάρω κάτι από την κουζίνα και θα το φάω στο δωμάτιο μου, για να μην ξυπνήσω τους γονείς μου.

Άρπαξα δύο κρουασάν και βγήκα έξω στο μπαλκόνι μου να τα φάω βλέποντας τα αστέρια. Τα βλέπω αφηρημένος, ενώ στο μυαλό μου σκεφτόμουν την ευχή που είχα κάνει όταν είχε πανσέληνο. Μακάρι να πραγματοποιηθεί, δεν θέλω ποιά να ζω έτσι... Δεν θέλω να φοβάμαι ποια τους ανθρώπους... Θέλω απλός οι άλλοι να με αποδεχτούν, σαν φίλο τους.
Από τις σκέψεις μου, απειλούσαν να βγουν δάκρυα. Τα άφησα να κυλήσουν στα μάγουλα, διότι τώρα δεν υπήρχε κάποιος ο οποίος να με δει και να με κοροϊδεύει. Ύστερα από λίγο έκατσα στο κρύο πάτωμα του μπαλκονιού και έκλαιγα αθόρυβα.
<Γιατί γεννήθηκα;.... Ποιος ο λόγος να υπάρχω;.... Δεν θέλω να ζω πιά.... Θα ήταν καλύτερα αν πηδούσαν από το μπαλκόνι και να πεθάνω....> τέτοιες σκέψεις  διαπερνούσαν έντονα στο μυαλό μου, όμως ποτέ δεν είχα το θάρρος να αυτοκτονήσω, ποτέ δεν έβρισκα αρκετό θάρρος μέσα μου. Αντιθέτως με την καινούργια που μόνο το θάρρος δεν της λείπει. Είμαστε εντελώς το αντίθετο.

Κοίταξα την ώρα και είχε περάσει πέντε. Σε δύο ώρες θα πάω σχολείο, πρέπει οπωσδήποτε να κοιμηθώ. Σκούπισα τα δάκρυα μου και ξάπλωσα στο κρεβάτι μου.

Την επόμενη μέρα.(δηλαδή σε δύο ώρες μετά).

Ξύπνησα αργά! Θα αργήσω για το σχολείο. Ντύθηκα γρήγορα, πήρα την τσάντα μου και έτρεξα για να προλάβω την πρώτη ώρα.
Όλοι έχουν μπει στις τάξεις τους, αλλά η καινούρια κάθετε στο προαύλιο και χαζεύει στο κινητό της. Δεν εδώ σημασία και πήγα στην τάξη μου. Πήρα βαθιά ανάσα και χτύπησα την πόρτα.