Η φύλακας Άγγελος μου

Κεφάλαιο 16

Αγγελική: Δεν θα σου δίνω αφορμή για το τι κάνω.... Να μην σε νοιάζει.

Είπα νευριασμένη για να μην μου κάνει άλλες ερωτήσεις.

Συνέχεια!

Μόλις έφτασα σπίτι μου, μπήκα μέσα και όπως πάντα η Άννα και η Ρούλα, να με περιμένουν στην πόρτα.

Άννα: Δεσποινίς Βασιλοπούλου. Γιατί αργήσατε τόσο πολύ;

Ρούλα: Δεσποινίς τι κάνατε πάλι τέτοια ώρα έξω.

Άννα: Δεσποινίς φάγατε κάτι; Έχετε αδυνατίσει πολύ.

Ρούλα: Δεσποινίς που χτυπήσατε στο χέρι;

Πάλι όπως συνήθως με βομβαρδίζουν με ερωτήσεις, ενώ εγώ να τις αγνοώ και να περπατάω στο σπίτι και να κάνω σαν να μην υπάρχουν.

Μπήκα στο μπάνιο... Στο μόνο μέρος που υπάρχει ησυχία. Άνοιξα την βρύση και άφησα την μπανιέρα να γεμίζει με νερό. Έβγαλα την μπλούζα μου και κοίταξα την πληγή μου, στο καθρέφτη.

Το έκανα αυτό όταν κατάλαβα ότι ο Χρήστος δεν θα γυρνούσε ποτέ πίσω. Με μαχαίρωσα.

Ύστερα έβγαλα όλα τα ρούχα μου και μπήκα στην μπανιέρα, μέσα στο ζεστό νερό. Ξάπλωσα αφήνοντας το σώμα μου να χαλαρώσει και να καίγεται, αφού το νερό ήταν πολύ ζεστό.
Έκλεισα τα μάτια μου και προσπαθούσα να κοιμηθώ.

Memory flashback.

<Χρήστο θα με πάρεις αγκαλίτσα;> τον ρώτησα.

<Φυσικά, μικρέ μου άγγελε> είπε και με πήρε στην αγκαλιά του.

.......

<Χρήστο κρυώνω> είπα ενώ έτρεμα.

<Κρυώνει ο μικρός μου άγγελος; Φορά την ζακέτα μου> είπε και μου φόρεσε την τεράστια σκούρο μπλε ζακέτα του.

.......

<Χρήστο κοίτα τα αστέρια. Είναι πολύ όμορφα> είπα και έδειχναν ενθουσιασμένη με το δάχτυλο τα αστέρια.