Η φύλακας Άγγελος μου

Κεφάλαιο 21

Μετά από 3 εβδομάδες.

Επιτέλους έβγαλα το γύψο από το χέρι μου. Νιώθω πολύ άνετα χωρίς αυτό. Με δυσκόλευε πολύ να γράφω με το άριστο.
Όμως αυτό σημαίνει πως θα αρχίσω την προπόνηση μου με την Αγγελική.
Τώρα που το σκέφτομαι, θα ήθελα να το κρατήσω ακόμα λίγο.

Παιδεία δεν θα το πιστέψετε, αλλά ο Άλεξ έρχεται καθημερινά στο σχολείο, εδώ και δύο εβδομάδες. Επίσης δεν έχει δείρει, ούτε έχει πειράξει κανέναν. Οι δάσκαλοι δεν έχουν ξανά παραπονεθεί ότι κάνει φασαρία στην τάξη. Συμπεριφέρεται σαν κανονικός μαθητής. Πολύ παράξενο. Δεν ξέρω τι τον έχει πιάσει και άλλαξε τόσο απότομα.

Έπειτα, έχω ρωτήσει μερικούς δασκάλους στο σχολείο που κάνουν μάθημα στην Αγγελική. Δεν το πίστεψα ότι μερικά μαθήματα μαζί μου και αντί για μαθήτρια του 8-9, έχει γίνει μαθήτρια του 13. Είμαι πολύ περήφανος για εκείνη. Αν συνεχίσει έτσι, οι βαθμοί της θα βελτιωθούν ακόμα περισσότερο.
Μάλλον και εγώ πρέπει να πάρω στα σοβαρά την προπόνηση που θέλει να μου κάνει. Έτσι κι αλλιώς το αξίζει. Έχει κάνει πολλές προσπάθειες στις δύο ώρες που της κάνω μάθημα.

Η ηλικιωμένη κύρια είναι πολύ καλή μαζί μου. Με το που πηγαίνω στο σπίτι τους, αμέσως έρχεται για να μου μιλήσει. Όμως με την Αγγελική είναι πολύ επιθετική. Πάνε όλη την ώρα κόντρα η μία με την άλλη. Τις αρέσει να την εκνευρίζει και να την θυμώνει.

Η ζωή μου από τότε που την γνώρισα έχει αλλάξει. Κάθε μέρα για μένα είναι αξέχαστη. Ποτέ μου, στην αρχή δεν γελούσα τόσο συχνά. Η Αγγελική με προστατεύει συνέχεια. Μπορώ πάντα να την εμπιστευτώ. Είναι εκεί κάθε φορά που την χρειάζομαι.
Αλλά τόσο καιρό που κάνουμε παρέα, δεν ξέρω τίποτα για εκείνη. Ποτέ δεν μου λέει κάτι για τον εαυτό της. Είναι πολύ κλειστός χαρακτήρας. Όσο και άν θέλω να την γνωρίσω καλύτερα. Φοβάμαι να την ρωτήσω. Πάντως, πιστεύω πως έχει ένα λόγο και δεν μου μιλάει για τον εαυτό της. Δεν θέλω να την πιέσω για να μου πει με το ζόρι. Ίσως, όταν έρθει η στιγμή θα μου πει μόνη της. Είμαι πρόθυμος να την περιμένω μέχρι τότε.

Αφού σχολάσαμε από το σχολείο, πήγαμε στο σπίτι της Αγγελικής. Όπως πάντα οι δύο κοπέλες μας άνοιγαν την πόρτα και μας βομβάρδιζαν με ερωτήσεις που μόνο εγώ τις απαντούσα. Η Αγγελική τις αγνοούσε και τις προσπερνούσε χωρίς να τους πει ούτε ένα "γειά".
Νομίζω πως είναι πολύ σκληρή με τους ανθρώπους που ζουν στο σπίτι της.
Εν το μεταξύ η κυρία Αναστασία έτρεξε αμέσως να με χαιρετίσει. Πάντα με κοιτάει με ένα λαμπερό βλέμμα και ένα γλυκό χαμόγελο.