Η φύλακας Άγγελος μου

Κεφάλαιο 25

Kim SeoJun pov.

Ακολούθησα την Αγγελική στο πλήθος. Πήγε να πάρει και άλλο ποτήρι κρασί. Την σταμάτησα και την τράβηξα.

Αγγελική: Θέλω να πιώ και άλλο!

Είπε ναζιάρικα και κούναγε το χέρι πάνω κάτω.

Seo: Γιατί δεν πάμε σπίτι καλύτερα;

Είπα και χωρίς να περιμένω απάντηση, την τράβηξα. Είπα στον Άλεξ πως θα φύγουμε. Η Ειρήνη και αυτός θέλανε να κάτσουν κι άλλο, συζητούσαν και γελούσαν μαζί.
Βγήκαμε έξω και πάλευα με την Αγγελική για να την πείσω να πάει στο σπίτι της.

Seo: Αγγελική σε παρακαλώ πες στο Σταυρό να έρθει να σε πάρει.

Αγγελική: ΌΧΙ! Θέλω να κάτσω ακόμα!

Seo: Σε ικετεύω, σταματά.... Και πάρε τηλέφωνο το Σταυρό.

Αγγελική: Γιατί δεν με πας εσύ σπίτι;

Είπε καθώς τύλιξε το χέρι μου στην αγκαλιά της. Το πήρα αμέσως από πάνω της, γιατί το στήθος της με ακουμπούσε.

Seo: Καλά πάμε.... αλλά θα πάμε με τα πόδια!

Αγγελική: Σκασίλα μου....Πάμε!

Είπε και προχώρησε μπροστά με ζαλισμενα βήματα.
Έβαλα το χέρι της, πάνω στους ώμους για να μην πέσει. Μου χρειάστηκε να σκύψω λίγο για να με φτάσει.

Καθώς προχωρούσαμε στους δρόμους, άρχισε να κλίνει τα μάτια της και να περπατάει αργά.

Αγγελική: Νυστάζω....

Seo: Πάρε το Σταυρό να έρθει!

Αγγελική: Όχι.... πάρε με εσύ στην πλάτη σου.

Είπε και παραλίγο να πέσει.

Seo: Εντάξει!

Είπα και έσκυψα για να ανέβει στην πλάτη μου.
Πέρασαν μερικά λεπτά και νομίζω πως κοιμήθηκε.

Αγγελική pov.

Αυτή η αίσθηση πάνω στην πλάτη του Seo, μου τον θυμίζει. Κάθε φορά που ερχόμασταν από τις κούνιες και ήμουν κουρασμένη, με κράταγε στην πλάτη του και πηγαίναμε μαζί σπίτι.
Γιατί μοιάζουν τόσο πολύ; Ότι και να κάνει, είναι όλο ίδιο με τον Χρήστο. Γιατί όμως;
Που να είναι τώρα;
Με σκέφτεται;
Ή με έχει ξεχάσει;
Δεν μπορώ να ζω άλλο με αυτές τις ερωτήσεις!
Ακόμα μου λείπει.

Kim SeoJun pov.

Φτάσαμε στο σπίτι της και παρατήρησα πως ήταν ξύπνια.

Seo: Θα πάω σπίτι μου τώρα! Τα λέμε αύριο.

Αγγελική: Αντίο.... Να προσέχεις!