Η ιστορία ενός αγοριού, ο οποίος δέχεται εκφοβισμό στο σχολείο, όπως και άλλα παιδιά. Το αγόρι είναι μίσος Κορεάτης και Έλληνας, αυτός είναι ένα από τους λόγους που δέχεται bullying. Επίσης είναι ο καλύτερος μαθητής στο σχολείο του και όλοι τον φωνά...
Ξύπνησα πολύ νωρίς το πρωί. Φόρεσα μία φόρμα και βγήκα από το σπίτι. Άρχισα να τρέχω χαλαρά. Κάνει πολύ κρύο και δεν πήρα ούτε μπουφάν. Δεν με νοιάζει έτσι κι αλλιώς. Για κάποιο λόγο έχω νεύρα και δεν θέλω να κάθομαι, ούτε να επιστρέψω πίσω. Άρχισα να αυξύνω την ταχύτητα για να ζεσταθώ, αλλά με αυτό το κρύο ούτε ανάσα δεν μπορείς να πάρεις,φυσάει και δυνατό αέρα.
Έτρεχα όσο μπορούσα πιο γρήγορα μέχρι που δεν άντεχα άλλο. Έκατσα στο πάτωμα να ξεκουραστώ, γιατί εδώ που έφτασα, δεν υπάρχει ούτε ένα παγκάκι, ούτε ανθρώπους.
Ο ήλιος φαίνεται πολύ όμορφος από εδώ και ο γαλάζιος ουρανός μου θυμίζει τα πανέμορφα ματιά της Αγγελικής. Ένα χαμόγελο εμφανίστηκε στο πρόσωπο μου μόλις φαντάστηκα την εικόνα στο μυαλό.
Oups ! Cette image n'est pas conforme à nos directives de contenu. Afin de continuer la publication, veuillez la retirer ou mettre en ligne une autre image.
Νιώθω σαν να την έχω δίπλα μου. Σαν να μου φωνάζει 'Seo'. Είναι η μόνη εκτός από την μητέρα μου, που με λέει έτσι. Οι άλλοι με φωνάζουν με ολόκληρο το όνομα μου. Η φωνή της ακούγεται σαν αληθινή.
Ξαφνικά ένιωσα κάτι να με τραβάει. Γύρισα να κοιτάξω ποιος είναι και ήταν ο Αλεξ.
Άλεξ: Φίλε τι κάνεις εδώ με τέτοιο κρύο και με αυτά τα ρούχα. Θα ψοφήσεις στο κρύο. Έλα μαζί μου.
Με τράβηξε και με οδήγησε σε ένα σπίτι, πιθανόν δικό του.
Άλεξ: Μαμά έφερα έναν φίλο μου από το σχολείο.
Είπε και ήρθε να με χαιρετήσει.
Κατερίνα(Η μητέρα του): Γειά σου, μην ντρέπεσαι μπες μέσα.
Seo: Γειά σας, με λένε Kim Seo Jun.
Είπα και υποκλίθηκα.
Κατερίνα: Τι καλό αγόρι που φαίνεσαι. Εμένα με λένε Κατερίνα. Χαίρομαι που το αγόρι μου να κάνει παρέα με καλά άτομα σαν εσένα.
Είπε και έπιασε το χέρι μου.
Κατερίνα: Καλέ το χέρι σου είναι παγωμένο! Έλα κοντά στο τζάκι να ζεσταθείς.
