Παντα ημασταν αντίθετοι
Οταν εγω ήθελα κάστρα και ψηλά βουνά εσυ ήθελες σπιτακια και ηρεμες ακρογιαλιές
Αλλα δεν με ένοιαζε
Εγω ήθελα να ειμαι στα σπιτάκια και τις ακρογιαλιές σου
Αλλα εσυ δεν ήθελες ουτε να ακούσεις για τα καστρα και τα ψηλα βουνα μου
Ποιός μας είπε εμάς μωρο μου οτι τα αντίθετα έλκονται?
Και αν ισχύει αυτο εμεις τωρα γιατι δεν ειμαστε μαζι σε καποιο καστρο διπλα απο μια ακρογιαλιά ή σε ενα σπιτακια πανω σε ενα ψηλο βουνο?
Μπορει να μην ειμαστε φτιαγμένοι για κανόνες μωρο μου
Μπορει εμείς απλα να είμαστε η εξαίρεση
Και τωρα
Τωρα καθόμαστε εγω σε ένα σπιτακι σε μια ήρεμη ακρογιαλιά και εσυ σε ενα καστρο σε κάποιο ψηλο βουνο
Και το μονο που κανουμε ειναι να πουμε καληνύχτα στο φεγγάρι και να ελπίσουμε οτι θα ακουστούμε
Διοτι σε αυτο ήμασταν ίδιοι
Και οι δυο αγαπουσαμε το φεγγάρι
"Καληνύχτα αντίθετο μου"
YOU ARE READING
Locked Diary
PoetryΗμερολογια! Παντα κλειδωμένα! Ποτε δεν επερνες το θάρρος να τα ανοίξεις σε καποιον Και δεν εισαι ο μονος ουτε και εγω το εκανα Γιατι να το κανω τωρα θα ρωτησεις? Γιατι μετα πνίγεσαι Μετα δεν αντέχεις Μετα σε κατακρινουν ομως... Ναι μα δε... Μμμ αρχ...