Locked Diary

Στα υψη

Στα ύψη αυτο το βράδυ

Οχι δεν εννοώ χαρες,χαπακια,έρωτες,σεξ και ποτα

Εννοώ ταρατσες,ουρανοξύστες,γκρεμούς, μπαλκονια και δέντρα

Ψηλά σκεπτόμενη αν πρέπει να πέσω

Αλλα ποιος ειναι εδω να με κρατήσει

Φύγανε

Πήγαν να διασκεδάσουν να πιούν,να γαμηθουν και το επόμενο πρωι να τα ρίξουν στο ποτο και στα χαπια

Το έδαφος με κοιταει

Ο Λουσιφερ μου ψιθυρίζει να πεσω

Θέλει την κορη του κοντά του βλέπετε

Εγω? Ακομα το σκέφτομαι

"Τι κανεις εδω πανω?"

"Κάθομαι,ειναι ωραία!"

"Φυγε απο εκει τωρα"

"Χαχα"

Γελαω αλλα δεν ειμαστε για γέλια

Παίρνω ενα τσιγάρο το τοποθετώ αναμεσα στα δυο χείλη μου και το αναβω

Τον νιώθω να πλησιάζει

"Σε παρακαλώ φυγε"

"Γιατί? Πες μου εναν καλο λογο και θα φύγω"

"Φοβάμαι μην πάθεις κατι"

"Ωραίο ανέκδοτο"

Δεν μιλαμε..

Σιωπη

Τον βλεπω που κοιτάει κάτω

"Σκέφτεσαι να πεσεις?"

"Μπορει"

"Γιατι?"

"Αστο μην προσπαθείς,κι αλλοι τα είπανε"

"Τι εχει τοσο ελκυστικό?"

"Οτι είχα κατέληξε εκει γιατι οχι και εγω?"

"Γιατι εσυ εχεις ζωη,φιλους,οικογένεια"

"Βλεπεις κανέναν απο αυτος εδω?"

"Ειμαι εγω"

"Σε ειδα και τοτε"

Το ρόλοι μου σήμανε 12

Ηρθε η ώρα

Τον κοιτάω

Δες τον πως είναι

Γλυκος

Φαντάζει γλυκός

Τα ματια του σε ταξιδεύουν

Τα μαλλια του θες να τα πειράζεις ολην την ωρα

Τα χείλια του τοσο ελκυστικά

Με καλούν για ενα ακομα φιλί

Τον τραβαω και τον φιλάω

Ειναι ενα μακρύ και αργοσυρτο φιλί

Ένα απο τα φιλια που λατρεύω

Ιδια γευση,ιδια απαλότητα

Βαζω το χέρι μου αναμεσα στα μαλλιά του

Τα ιδια και αυτα

Ο ίδιος που ερωτεύτηκα

Το φιλί σπάει

Τα χείλια μου ειναι γυμνα,τον επιθυμούν για ενα ακόμα

Αλλα οχι πρεπει να τελειώσω αυτο που άρχισα

"Ειναι 12:01! Χρονια πολλα"

"Ευχαριστώ για αυτο"

"Για ποιο?"

Παω κοντα του τα χείλια του ακουμπαν τον λαιμο μου και τα δικα μου το αυτι του

Του ψιθυρίζω με αυτην την φωνη που ξερω πως λατρεύει

"Για το πιο ωραίο λεπτο της ζωης μου"

Τον νιωθω να εχει ανατριχιασει

Τον κοιτάω για κάτι δευτερα

Θα μου λείψουν αυτα τα ματια τοσο εκφραστικά και ας ηταν απλα καστανα

Δεν είχε τιποτα να ζηλέψει απο τους γαλανοματιδες και τους πρασινοματιδες

Αμέσως γυρνάω και πηδαω τα κάγκελα

Βρίσκομαι στον αερα

Βλεπω το έδαφος να εχει ανοίξει τα χέρια του για να νε αγκαλιάσει

Το σωμα μου συγκρούεται με το ψυχρο έδαφος

Τέλος

Τον βλέπω να με κοιταει έτοιμος να βάλει τα κλάματα

Νιωθω τον παλμο του να ανέβει

Στα ύψη και σημερα