Ελα να με πάρεις μια αγκαλιά άγνωστε που άπλα διαβάζεις τα λογία μου
Ξέρεις πόσο πολύ μου λείπει μια αγκαλιά?
Να νιώσω κάποιον να τυλίγει τα χεριά του γύρω μου και εγώ να ξεκουράζω το κεφάλι μου στην καμπύλη του λαιμού του? Λένε ότι η αγκαλιές σε ηρεμούν,αφαιρούν τοξίνες,δημιουργούν ένα αίσθημα εφορίας μέσα σου
Εγώ έχω να τα νιώσω αυτά πάρα πολύ καιρό
Έχω να ηρεμήσω εδώ και χρονιά
Από την τελευταία φορά που με αγκάλιασε
Ελα να με πάρεις μια αγκαλιά
Όχι μην κοιτάς στα μέρη που διασκεδάζουν την νύχτα,στα μπαράκια ή στις οικογενειακές βραδιές δεν θα με βρεις εκεί
Κοιτά σε κάποια ταράτσα,κοιτά στα σύννεφα, κοιτά εκεί οπού τα χρώματα του ουρανού μπερδεύονται όσο σουρουπώνει
Εκεί θα είμαι και θα σε περιμένω
Με ένα τσιγάρο στο χέρι ελπίζοντας πως δεν θα χρειαστώ άλλο μετά την αγκαλιά σου
Ελα να με πάρεις αγκαλιά
Και έτσι όπως θα με κρατάς θα στρίψω ένα τσιγάρο με λίγο χόρτο μέσα να το καπνίσουμε αγκαλιά να ξεχαστούμε λίγο από ότι μας συμβαίνει
Δεν με νοιάζει ποιος είσαι
Αν είσαι μαύρος ή άσπρος,με διαφορετική σεξουαλικότητα από έμενα ή και χωρίς καμιά
Δεν με νοιάζει αν είσαι κοντός ή ψήλος,χόντρος ή λεπτός, άσχημος ή ωραίος
Και ούτε με νοιάζει που μετά θα φύγεις
Άπλα θέλω να νιώσω αυτήν την χαρά την ηρεμία όταν σε αγκαλιάζει κάποιος
Μέχρι να την ξαναχρειαστώ τουλάχιστον και να σε ξαναφωνάξω για άλλη μια
Και αν με χρειαστείς εσύ πότε άγνωστε
Να ξέρεις ότι θα είμαι εκεί που ο ήλιος δύει για να πάρει την θέση του του φεγγάρι και το αντίστροφο
Εκει που όλα τα χρώμα του κόσμου συνδέονται και φτιάχνουν μια μοναδική παλέτα χρωμάτων που μόνο λίγοι βλέπουν
Εκει που ο κόσμος τελειώνει και αρχίζει ταυτόχρονος
Κάπου ανάμεσα στο άγνωστο και το γνωστό
Γιατί πάντα εκεί άνηκα
Όποτε, τι λες άγνωστε?
Θα έρθεις να με πάρεις αγκαλιά?
YOU ARE READING
Locked Diary
PoetryΗμερολογια! Παντα κλειδωμένα! Ποτε δεν επερνες το θάρρος να τα ανοίξεις σε καποιον Και δεν εισαι ο μονος ουτε και εγω το εκανα Γιατι να το κανω τωρα θα ρωτησεις? Γιατι μετα πνίγεσαι Μετα δεν αντέχεις Μετα σε κατακρινουν ομως... Ναι μα δε... Μμμ αρχ...