Μπροστα μου βλεπω την κόκκινη πολυκατοικία μου
Κόκκινο,χρωμα του πάθους
Και ολοι εχουμε πάθος με κατι
Κάποιες κουρτινες απο καποια διαμερίσματα ειναι ανοιχτές
Παρακολουθω μεσα τι γίνεται
Σε ενα διαμερίσμα βλεπω ενα ζευγάρι
Φιλιέται,αγκαλιάζεται,γδύνεται
Πηδιουντε
Ετσι χωρίς πάθος
Την ποναει και το βλεπω στα ματια της
Το Κόκκινο αιμα σταζει στο σεντονι του κρεβατιού
Στο δίπλα μια γυναίκα εχει παρει ενα μπουκαλι Κόκκινο κρασι και το κατεβαζει δίχως αυριο
Λιγο απ'το κρασι πετιέται στον καναπέ
Κοιταω την κάτω σειρα
Ενα κόκκινος καναπές
Ναι ειναι κατι σαν μπουρδελο εκει μεσα
Κυριολεκτικά
Ενα αγορι πηδάει μια πουτανα
Και μολις φευγει το αγορι η πουτανα κλαίει
Ξαναντυνει ομως τον Κόκκινο καναπε και περιμένει τον αλλον
Δεν κάθομαι ομως να την παρακολουθησω για πολυ
Τα ματια μου πέφτουν στο ακιβως διπλα διαμέρισμα
Ενα κορίτσι
Εφηβο πρέπει να είναι
Πολυ ζορικηβη εφηβεία
Και αυτη το αποδεικνύει οτι ειναι ζόρικη
Τρώει ενα χαστουκι και ενα σπρώξιμο απο μια γυναίκα με κατακόκκινα νύχια
Κλειδώνεται στο δωματιο της
Βγαζει μια λεπιδα και αρχιζει να σκειζει το δερμα της
Με το που δει το αιμα της να αναβλύζει χαμογελάει
Χαμογελάει λες και λυτρωθηκε απο κατι
Και το διπλα διαμέρισμα ειναι το δικο μου
Ενα διαμέρισμα σε μια κόκκινη πολυκατοικία
Γιατι το Κόκκινο ειναι το χρωμα του πάθους
Και ολοι εχουμε παθος με κατι
YOU ARE READING
Locked Diary
PoetryΗμερολογια! Παντα κλειδωμένα! Ποτε δεν επερνες το θάρρος να τα ανοίξεις σε καποιον Και δεν εισαι ο μονος ουτε και εγω το εκανα Γιατι να το κανω τωρα θα ρωτησεις? Γιατι μετα πνίγεσαι Μετα δεν αντέχεις Μετα σε κατακρινουν ομως... Ναι μα δε... Μμμ αρχ...