Om half zeven kom ik eindelijk thuis. Waarom hebben wij toch zo lang les? Dat is toch niet eerlijk. Ik heb les tot vier uur, daarna nog twee uur studie en dan moet ik nog een half uur met de fiets. Geen wonder dat ik zo moe ben! "Mam, ik ben thuis!", roep ik zo luid ik kan. Ik krijg geen antwoord. "Pap? Nell?" Ik krijg ook al geen antwoord van papa en van mijn zusje. Waar zijn ze toch? " Hallo, is hier iemand?" Nee , er is duidelijk niemand, maar dat had ik wel al door. Ik schop mijn schoenen uit en hang mijn jas aan de kapstok. Ik loop naar de keuken een neem een appel en terwijl ik die neem, zie ik een briefje liggen op de keukentafel.
Hi schat, We zijn samen met Nell naar oma in Frankrijk. Ik weet het, we hebben niets tegen je gezegd, maar je bent de laatste tijd zo moe en de reis zou je alleen maar uitputten. Normaal gezien blijven we tot zondagavond, je moet niet opblijven , het zal laat zijn. Ik heb een afspraak gemaakt in het ziekenhuis voor je , vrijdagavond om 18.00 uur. Ik vertrouw het niet Louise, je bent de laatste tijd echt moe en je hebt zo weinig fit. Je moet je laten checken bij een specialist. Ga hé Louise, doe het voor mij. Misschien kunnen Fran en Bo met je mee? Zo lang zal het niet duren en daarna kunnen ze bij je blijven logeren voor het ganse weekend. Het spijt me dat ik je het niet eerder verteld heb, maar ik weet dat je niet akkoord zou gaan. Als er iets is , bellen hé schat! Er staat eten voor vanavond in de koelkast, morgenavond kan je samen met Fran en Bo frietjes ofzo eten en zaterdag en zondag ... je vindt wel iets hé. Je bent zo'n goeie kok! Liefs Mama
Serieus? Dankje mama, dankje papa, om me in te lichten , ik heb jullie ook graag! Voel het sarcasme. Ik ben nooit echt close close geweest met mijn ouders, ik weet het niet waarom, maar ik heb altijd het gevoel gehad dat ze Nell veel liever hadden. En ergens , ergens snap ik ze wel. Nell is echt perfect! Ze is 15 geworden in februari, dus anderhalf jaar jonger dan ik en ze is echt prachtig! Ze heeft blonde lange haren tot op het midden van haar rug, felblauwe ogen , een prachtig figuur en ze is 1.75 m. Ze kan echt een model zijn! Net als haar beste vriendin Margot! Margot heeft prachtig golvend donkerbruin haar , chocoladebruine ogen en een prachtige glimlach. Ja mijn zusje en haar beste vriendin zijn echt een superduo! Het is zo logisch dat mijn ouders Nell zoveel leuker vinden! Ik ben 1.79 m, net te groot al zeg ik het zelf, ik heb bruin haar tot op mijn schouders en ik heb blauw/groene ogen, maar veel minder fel dan mijn zusje. Oké, ik mag niet klagen, maar ik ben normaaltjes, zeker als je me naast mijn zus ziet. Vroeger was ik superjaloers op haar. Het lievelingetje, het perfecte meisje, maar ondertussen ben ik veranderd, Nell en ik, we zijn twee handen op één buik. Oké, mijn zusje mag dan prachtig zijn en ja, ze weet het wel, maar ze doet niet alsof ze beter is dan de rest ofzo. Daarom houd ik zo van haar! Er is alleen nog één ding waarop ik jaloers ben. JONGENS! Ja, dat heb je dan, met één van de mooiste meisjes van school als je zus. Nell en jongens, dat is echt de perfecte combinatie. Ze is 15 en ze heeft al 3 vriendjes gehad. Oké, 3 is niet zo veel, maar in mijn ogen, is dat het wel. Nell en haar vriend nu : Jonas, zijn 5 maanden samen en ze zijn echt supercute! Daar ben ik zo jaloers op! Ik word 17 en ik heb nog nooit een vriendje gehad. Ik heb nog nooit gekust, ik ben nog nooit op een date geweest. Ik heb altijd gehoopt dat ik mijn kleine zusje van alles zou kunnen leren, maar het is omgekeerd. Zij leert mij alles. Grinnikend kijk ik naar het blaadje in mijn hand. Ik hoor boos te zijn omdat ze me in de steek gelaten hebben, maar ik ben enkel een klein beetje teleurgesteld en nu, nu zit ik hier met een smile op mijn gezicht aan mijn zusje te denken. Ik ben echt trots op haar! Ik lees het briefje nog eens over. Vrijdagavond om 18.00 u in het ziekenhuis. Dat is morgen, nog iets minder dan 24 uur. Ik ga vragen of Bo en Fran mee gaan, ik ben bang alleen. Ik weet dat ik het nodig heb, ik weet dat er iets niet klopt, ik weet het diep in mij, maar altijd heb ik mezelf verteld dat het niet waar is . Dat ik normaal ben... dat ik gewoon oververmoeid ben. Maar ik weet het nu, nu besef ik het. Dit is niet normaal ... IK BEN ZIEK!
