Okay, luister allemaal :) Dit is het allerlaatste hoofdstukje dat ik ga overschrijven van xx_Celine_xx Daarna zal ik zelf verder moeten gaan ^.^ Dus alles zelf verzinnen en alles...Ik ga het zo snel mogelijk proberen te maken :3 xxxMy
'Wat bedoel je met het was wel je mama, maar niet je papa?"
"Wel, ik kan er toch maar één iets mee bedoeen," antwoord ik. Tim kijkt me verbaasd aan en ik snap hem wel, natuurlijk is dit raar. Ik snap het zelf ook niet! Ik snap er gewoon niets meer van. "Maar Louise, het moet je vader zijn. Als dat je mama was, dan moet dat toch!" Ik kijk Tim aan. "Als ik zeg dat dat mijn vader niet is, dan is dat mijn vader toch niet! Ik weet echt wel hoe hij eruit ziet en hij ziet er helemaal niet zo uit!", roep ik boos. Net alsof ik over zoiets ga liegen. "Sorry Louise, ik had niet zo mogen reageren, dit is gewoon nogal raar allemaal, begrijp je."Ik kijk hem aan en knik. "Sorry Tim, ik mocht niet zo reageren. Ol gewoon...mijn hele wereld is veranderd. Echt alles. Tot twee dagen geleden was ik gewoon een gelukkig tienermeisje, dat droomde van de normaalste dingen en ik was misschien niet het gelukkigste meisje van de wereld, toch had ik het gevoel dat ik het meeste wel aankon, dat mijn leven wel op z'n pootjes terecht zou komen...maar nu...iedereen is weg, niet weg voor even, maar weg voor altijd en ik weet niet wat ik nu moet doen. Ik kan dit niet alleen Tim. En dat niet alleen, waarom hebben ze gelogen Tim? Ze zouden naar Parijs gaan, en dan kom ik te horen dat ze een ongeluk gehad hebben in Londen, dat mijn zus in het ziekenhuis ligt en dan zie ik nu dat mijn vader hier niet is. Hij is van de aardbodem verdwenen." "Ik weet het niet Louise, maar ik beloof dat we er alles zullen doen om het uit te zoeken! Echt alles, en we zullen niet opgeven!"Ik kijk Tim aan met twijfel in mijn ogen. Üieindelijk zal je wel opgeven Tim, de zaak zal verjaren, er zullen nieuwe, belangrijkere zaken komen...""Nee, Louise, ik beloof het je, ik wil zo snel mogelijk een antwoord vinden, ik wil je zo snel mogelijk alles kunnen uitleggen en als het ons niet snel lukt, dan blijf ik op de zaak tot ik weet dat ik alles gegeven heb dat ik kon geven en dan geef ik het door aan iemand anders, zodat we het antwoord vinden." Ik kijk hem aan. "Maar wat als ik er niet meer ben als je het antwoord vind?"Plots begin ik te twijfelen. Ik heb nog maar 14 jaar ongeveer en ik heb al genoeg zaken gehoord die dan nog niet opgelost waren. Ïk beloof je dat het niet zo snel zal gaan Louise, je bent pas 18, en als het toch zo lang duurt, dan geef ik het aan je kinderen, of kleinkinderen of..." Een traan rolt over mijn wang. Hij zal het allemaal voor mij doen, maar hij zal het nooit aan mijn kinderen of kleinkinderen kunnen zeggen. Ik zal nooit kinderen of kleinkinderen hebben... "Hey, Louise", zegt Tim zachtjes. Hij trekt me naar zich toe en omhelst me. Ik leg mijn hoofd in zijn nek en snik. "Mag ik naar Nell?" Tim knikt en strijkt over mijn haar."Kom we gaan"
"Kamer 324, maar je mag niet met twee naar binnen, maximum één iemand voor vijf minuten."Ik knik en we lopen naar de lift. In de lift staan vijf jongens, die ik erken van ergens, maar ik besteed er geen aandacht aan. Ik ga Nell zien, ik weet niet in welke staat ze is, maar het kan niet goed zijn aangezien ik maar vijf minuten mag blijven. "Tim?""Yes?"Ik frons, dinds wanneer praat Tim Engels? Ik kijk hem aan en beslis dan dat het wel zal zijn omdat de anderen niet zouden denken dat we niet van Groot-Brittannië zijn. Ik bedoel mijn accent gaat echt niet opvallen hoor. Voel het sarcasme. "i'm scared." Een traan rolt over mijn wangen en het is waar. Ik ben nog nooit zo bang geweest voor wat ik zou zien. Ï know Louise, i know..."Hij omhelst me niet en weer sta ik verbaasd naar hem te kijken. Eerst Engels, nu afstand. Heb ik iets verkeerd gedaan? De lift stopt op het derde en ik stap uit, maar Tim blijft staan. "They called Louise, i have to go back. I'm sorry."Ik staar hem aan. "Tim, i can't do this alone, i'm scared."It's your sister, not mine."Wow, ik weet niet wanneer ze gebeld hebben en ik weet niet wat ze gezegd hebben, maar positief kan het niet zijn.Eén van de jongens in de lift kijkt me aan. Ï will go with you", zegt hij. En ookal weet ik dat het niet goed is om een vreemde mee te nemen, toch neem ik zijn aanbod aan. "Thanks."Hij komt de lift uit en doet teken naar de andere jongens dat ze beneden moeten wachten. De liftdeuren sluiten en ik blijf kijken. Ik kan het niet geloven dat Tim me hier heeft achtergelaten. "Come we are going to...", de jongen kijkt me aan. "Room 324, my sister", andwoord ik stilletjes. "Oké"Hij vraagt niet verder en daar ben ik blij om. "Im Liam."I'm Louise."
