Als ik het laatste beetje van mijn thee opdrienk staat Liam alvast op en trekt zijn jas aan. "Fancy something fun to do?" Vraagt hij lief. "I'm so sorry, i go to my familie in Holland, i was here for my sister and uhm...Yeah for my sister" zeg ik terug. Dat van mijn ouders en mijn ziekte vertel ik maar niet. Dat is nou niet het onderwerp wat je tegen iedereen zegt. Ik sta op en doe mijn jas ook aan. Ik loop naar de kassa om te betalen, als ik afgerekend heb loop ik weer naar Liam toe. "I go to my hotel now en then to the airport" zeg ik tegen hem. "Oh, okay. I stay with you" zegt hij lief. Ik glimlach en knik als bevestiging.
************************************
Ik zit nu in het vliegtuig opweg naar Nederland. Liam had me meegeholpen mijn tassen in te pakken en in de auto te leggen, toen heeft hij me naar het vliegveld gebracht en hebben we afscheid genomen. Ondertussen ben ik er al lang achter wie hij echt is. Liam Payne van One direction. Natuurlijk vind ik het stoer dat ik een beroemdheid ken, maar eigenlijk doet hij zich gewoon voor als iemand die opstaat, naar zijn werk gaat, thuiskomt en gaat slaapen. En niet als iemand die overstraat loopt als een arogante kwal waar alle fans naartoe rennen.Nee, dat zeker niet. Soms kwam er wel een groepje meiden aanlopen, die hij netjes zijn handtekening gaf en met hun op de foto ging, maar dat was het dan ook. Liam is een goeie jongen, glimlachend staar ik voor me uit. In mijn ooghoeken zie ik de jongen die naast me zit raar naar me kijken "What?" Vraag ik norser dan ik bedoelde. "Noting,noting " en de jongen haalt zijn handen omhoog alsof ik hem ga neerschieten. Ik glimlach en stel me voor "I'm Louise" vertel ik hem. "Hey, i'm Luke " en we schudden elkaars hand. "What are you goning to do in Holland?"vraag ik dan maar. Hij vertelt dat hij naar Nederland gaat voor zijn vriendin die daar woont om haar te verassen. Ik glimlach, hoe cute kan een jongen zijn.
Dan vraagt hij wat ik van plan ben in Nederland te doen. "Oh..Uhm i live there" zeg ik dan maar. Hij kijkt verast op "cool" zegt hij hyper. Ik grinnik en vertel hem dat ik even ga slapen. "Sleep well" zegt hij. En dan val ik in een diepe slaap.
De auto van mijn ouders rijd op de weg. Ik herken hem aan de donkerblauwe gloed dat hij heeft. De auto slingerd een beetje en ik hoor Nell gillen. "Nell'" wil ik schreewen. Maar niks komt over mijn lippen. Het beeld word ingezoemd en ik zie Nell en naast Nell zit mama. Het lijkt wel of ze slaapt. "Mam" huilt Nell zacht. "Mam, word toch wakker". " Die word niet meer wakker" hoor ik iemand nors zeggen. Ik kan niet zien wie het is, de bestuurder. Maar die stem.was overduiderlijk niet mijn vaders stem! De auto gaat harder, en harder en nog wat harder. Nell kijkt bang naar de snelheidsmeter. 120, 130, 140... Steeds harder gaat de auto. "Kunnen we.alsjeblieft wat zachter gaan" snikt Nell. "Hou nou is je mond, er rijd hier toch niemand op deze weg." Plots schijnt er een vel licht uit het donker. Het lijkt op het licht van koplampen. "Kijk uit!" gilt Nell bang. Onze auto schiet naar rechts van de weg af. De auto vliegt over de kop en eindigt met een harde klap tegen een grote boom aan. Dan word alles zwart. "Help me" hoor ik de zachte stem van mijn zusje horen snikken. Ik wil haar helpen, maar het lukt me niet.
Ik schiet wakke uit mijn verschrikkelijke droom doordat iemand me aantikt. Ik kijk diegene aan en zie Luke met grote bange ogen.naar me kijken. Ik glimlach " Calm down, it was just a nightmare" vertel ik hem. Ik had gewoon het gevoel dat het ongeluk zo is gebeurt dus droom ik het ook zo, het betekent niet dat het ook zo echt is gebeurt. Hij glimlacht terug en knikt. Ik gaap even en dan hoor ik een stem "Please cheak your seatbelt, we're going countries."
Snel doe ik mijn gordel om en hou me stevig vast aan de stoelleuning.
