|RIVETRA|Historia ostatniego tchnienia Levi x Petra

Jestem żyjącą śmiercią

Wybiła 6:30

Zabrzmiał spokojnie dźwięki „Ja tu zostaje" Łukasza Zagrobelnego z telefonu. Był nie za duży, pomarańczowy- kolor przypominający zachód słońca. Zgrabne i zwinne palce szybko znalazły źródło dźwięku. Wybrały opcję „wyłącz".

Chmara złotych włosów opadających kaskadą do delikatnych, zgrabnych ramion zakrywając krągłe piersi. Z niechęcią w ruchach wstała i przeciągnęła się. Za oknem było już jasno. Ciepłe promienie słońca wdzierały się poprzez białe zasłony, wypełniając pokój stonowanym światłem. Petra już nie czuła ciepła. Nie czuła nic poza bólem i cierpieniem. Przeszła zgarbiona przez fioletowy korytarz w którym wisiał obraz miasta skąpanego w szarościach.

Wyciągnęła bladą dłoń do włącznika. Rozległo się ciche kliknięcie. Zapaliły się trzy lampy LED wmontowane w sufit. Rozświetliły niedużą łazienkę. Na ścianie wisiało lustro, pod lustrem był zlew, obok zlewu blat na którym stały dwa duże wiklinowe koszyki ze szczotkami, wsuwkami i kosmetykami. W zlewie leżała zużyta żyletka. W umywalce była krew, małe plamki i stróżki krwi.

Spojrzała na samą siebie. Byłą to kobieta atrakcyjna, mająca szparę między udami, dość szerokie biodra, mądre oczy, ale w ich głębi było czyste cierpienie. Wzięła w smukłe palce zużytą żyletkę.

Spojrzała na nią. Nie chciała tego robić, ale to dawało jej ulgę. Żyletkę wyrzuciła do srebrnego kosza na śmieci, który stał koło szafy ustawionej w poprzek łazienki. Odkręciła kran.

Metal był zimny i twardy, tak samo jak resztki jej serca. Pamiętała to, co do najmniejszego szczegółu. Jak mogłaby zapomnieć koszmar senny, który nawiedzał ją prawie co noc. Taki, który zniszczył jej wszelką nadzieję i chęć do życia.

Umyła twarz i uśmiechnęła się do odbicia w lustrze. Zupełnie jakby chciała przekonać samą siebie że wszystko będzie dobrze.

Przecież ma ukochanego...

***

Był sobotni wieczór. Petra tworzyła delikatny makijaż podkreślający jej kształtne usta i wesołe,bystre oczy. Uśmiech nie schodził z jej twarzy. W uszy wsadziła stonowane, małe kolczyki z białymi kryształkami. Podeszła do szafy. Na uchwycie wisiała kremowa sukienka, idealnie dopasowana do figury. Podkreślała jej wydatne piersi, zgrabną figurę. Kiedy szła, każdy mężczyzna oglądał się za nią. Tak zgrabnej i seksownie wyglądającej kobiety każdy zazdrościł. Nikt nie widział cudowniejszego stworzenia.

Spokojnie założyła sukienkę. Stanęła wyprostowana przed lustrem. Zmierzyła samą siebie. Słodki uśmiech, iskierki w oczach, lekko odsłonięte ramiona, wyeksponowane plecy. Sukienka sięgająca do kolan, dość elastyczna aby się swobodnie poruszać.Mrugnęła sama do siebie. Poszła do fioletowego przedpokoju, wyjęła szpilki podkreślające jej smukłe, gładko wyglądające nogi o delikatnej skórze. Nie potrzebowała rajstop. Założyła delikatnego koloru skarpety „stópki". Wsunęła stopę do bucika. Zapięła skórzany pasek wokół kostki. Z drugą stópką zrobiła to samo. Wyprostowała się. W ciepłym świetle wyglądała prześlicznie.

Ze stołu z kuchni zabrała małą torebkę, pasującą kolorystycznie do sukienki i obuwia. W torebeczce miała najpotrzebniejsze rzeczy: telefon, mały portfel i chusteczki. Z miseczki zabrała klucze od mieszkania. Wzięła głęboki oddech, i wyszła. Zakluczyła dom. Zeszła po schodach.

Wyszła na zewnątrz.Podmuch lekkiego, wieczornego wiatru rozrzucił jej włosy i wypełnił jej zdrowe, nieskalane dymem papierosowym płuca. Zamknęła oczy.Była na plaży. Patrzyła na pomarańczowe słońce,zatapiające się w wielką, nieprzeniknioną wodę. Całe niebo było zaścielone delikatnymi chmurami, które przybierały różne odcienie pomarańczu. Otworzyła bystre oczka. Ruszyła przed siebie.Rytmiczne postukiwanie obcasami było słychać w odległości kilku metrów. Dziewczyna promieniała szczęściem. Wiedziała co się stanie wieczorem. Oluo miał spełnić jej marzenie. Poprosi ją o rękę. Czuła motylki w brzuchu na każdą myśl o tym , że za parę godzin,pierwszy mężczyzna którego pokochała całą sobą ,oddałaby za niego wszystko, mężczyzna jej życia, będzie klęczał i pytał czy wyjdzie za niego.