#MBBF

#7- whatsgoingon?

«Κατάλαβες τώρα;» του λεω αναστατωμένη απο τον εξιστορισμό που ειχα κανει.

«Ναι μωρο μου, συγγνώμη που μήλησα ετσι πριν» ειπε γλυκά και μου έδωσε ενα πεταχτό φιλι.

«Δεν πειράζει» του λεω και τον ξαναφιλαω.

«Και μην στεναχωριέσαι για τίποτα. Μην ασχολείσαι  με την Lauren», είπε και λίγα δευτερόλεπτα μετά χτύπησε το κουδούνι όπου σήμανε το τέλος της σχολικής ημέρας.
~~~~~~~~~~

Γύρισα σπίτι και έπεσα ξέρω από την κούραση στον καναπέ με το που μπήκα μέσα.

Τα μάτια μου άρχισαν να κλείνουν μέχρι που άκουσα να χτυπάει η εξώπορτα πολύ δυνατά.

«Ποιος στον πουτσό είναι πια;», σκέφτηκα από μέσα μου.

Σηκώθηκα και πήγα να ανοίξω την πόρτα.

Άνοιξα και είδα να μπαίνει ο Ethan μέσα φουριόζος.

«Ε ε ο ζωολογικός κήπος τηλεφώνησε και αναρωτιέται πως απεδρασες.», του είπα ειρωνικά για να με προσέξει.

«Skye δεν είναι ώρα για αστεία», μου απάντησε εκνευρισμένος.

«Καλά ντε συγγνώμη», είπα ντροπαλά γιατί με πείραξε που μου μίλησε άσχημα.

«Ω έλα τώρα μην μου πεις ότι στεναχωρηθηκες; Δεν το εννοούσα ρε Skye απλά είμαι θυμωμένος», μου απάντησε και ήρθε προς το μέρος μου.

Ακούμπησε τα χέρια του στα μπράτσα μου και ένιωθα την βαριά ανάσα του κοντά στο πρόσωπο μου.

«Τι έχεις τότε;», ρώτησα σιγά χωρίς να κάνω κάποια κίνηση για να τον απομακρύνω.

Γενικά πάντα υπήρχε κάποια αντιπάθεια ανάμεσα μας. Μάλλον όχι αντιπάθεια, μάλλον ανταγωνισμός. Δεν ξέρω από που προήλθε αλλά μας θυμάμαι να μαλώνουμε από μικρά.

Τέλος πάντων κούκλα, στο θέμα μας.

«Δεν είναι τίποτα απλά ηθελα τον αδερφό σου, είναι εδώ;», ρώτησε βγάζοντας απαλά τα χέρια του από τα μπράτσα μου.

«Εμ δεν είναι εδώ», του απάντησα.

«Ε τότε καλύτερα να φεύγω. Πες του να με πάρει όταν γυρίσει», είπε καθώς περπατούσε ήδη προς την πόρτα.

«Ειιιι περίμενε», του φώναξα.
«Γιατί δεν λες σε εμένα τι έγινε;»; συνέχισα

«Ε δεν σε αφορά Skye», απάντησε ξανάθυμώνοντας.

Βγήκε βιαστικά έξω από την πόρτα και εγώ άρχισα να τρέχω για να τον πιάσω.

Σε κάποια φάση τον έπιασα κάπως επιθετικά από την μπλούζα και σκίστηκε ένα μικρό κομμάτι ύφασμα.