#8- Forgiveness ain't that easy

117 10 1
                                    

Κάθε ξύπνημα είναι διαφορετικό από τα αλλά. Άλλες φορές δεν βλέπεις την ώρα να σηκωθείς από το κρεβάτι ενώ άλλες εύχεσαι να μην είχες ξυπνήσει ποτέ.
Αυτό συνέβη και σήμερα.
Δεν ηθελα να ξυπνήσω, δεν ηθελα να σηκωθώ δεν ηθελα να δω τον Ethan.
Μετά από αυτό που έγινε χθες ντρεπόμουν να τον δω, να του μιλήσω παρόλο το μίσος που είχα προς εκείνον.
Δεν μπορούσα να πάω στο σχολείο. Δεν είχα την ψυχική δύναμη.
Τι θα του έλεγα; Μόνο η σκέψη με άγχωνε. Ηθελα να μείνω στο κρεβάτι για πάντα.
«Skye αγάπη μου κατέβα θα αργήσεις!», άκουσα την μαμά μου να φωνάζει έξω από την πόρτα.
Δεν απάντησα.
Τότε η πόρτα άνοιξε με ορμή και μια θυμωμένη  κυρία Walker μπήκε μέσα.
«Skye ξυπνά μα τι έχεις επιτέλους! ΕΣΥ πάντα ξυπνάς πριν από όλους!», σάστισε.
«Νομίζω είμαι άρρωστη μαμα», είπα κάνοντας ότι ψευτοβηχω.
Η μαμα μου ήρθε κοντά και έβαλε το χέρι της στο κούτελο μου.
«Δεν είσαι ζέστη Skye. Σήκω και ντύσουν γρήγορα», είπε και έκλεισε την πόρτα πίσω της .

Ωωωωωωω. Σκατα.
Έσυρα το σώμα μου μέχρι το μπάνιο. Και έπειτα μέχρι την ντουλάπα. Έβαλα κάτι στα γρήγορα και κατέβηκα τρέχοντας κάτω γιατί θα έχανα την Chloe.

Βγήκα έξω και έμεινα έκπληκτη όταν συνειδητοποίησα ότι η Chloe με περίμενε.

«Είσαι η καλύτερη κολλητή εβερ», της φώναξα καθώς πήδηξα μέσα στο αμάξι.

Σε όλο τον δρόμο δεν μιλούσα, παρέμενα σιωπηλή. Σκεφτόμουν τι θα πω.
«Καλά τι έχεις; Φαίνεσαι κάπως», είπε η Chloe με ένα ανυσηχυτικο ύφος.
«Ε να απλά χθες ήταν ο Ethan σπίτι και καταλαθος του θύμισα την αδερφή του», είπα προσπαθώντας μην βάλω τα κλάματα.

«Και μετά μπήκε μέσα ο Alex και μας είδε και θύμωσε και μαλωσαμε», είπα τραυλιζοντας.

«Σπίτι σου; Τι δουλειά είχε ο Ethan σπίτι σου; ΕΣΥ δεν θες καν να το βλέπεις»

«Ναι το ξέρω απλά τις τελευταίες μέρες μάλλον νόμιζα ότι τα πράγματα άλλαζαν αλλά μαλλον έγινε το αντίθετο.»

Κλείνω το ντουλαπάκι μου και κατευθύνομαι προς την τάξη μου.

Είμαι αφηρημένη στο κινητό μου και κάποια στιγμή πέφτω πάω σε κάποιον με αποτέλεσμα να σωριαστουμε και οι δυο στο έδαφος.

«Μα καλά τι στο καλό;», είπε μια γνώριμη φωνή.

«Ωχ συγγνώμη αφερέθηκα χίλια συγγνώμη», είπα ενώ είχα τα χέρια μου μέσα στο πρόσωπο μου από την ντροπή.

#MBBFDonde viven las historias. Descúbrelo ahora