D A V A

4'üncü Perde

♠

🎵Dağlar dağlar sözüm var sana, 

Duy sesimi sitemim sana, 

Yol bekler gözüm yollarda, gelmez oldun.

Gelmez oldun.🎶

"Hayat, hiç sahnelenmeyecek bir oyunun provasıdır."

Le Fabuleux Destin D'amélie Poulain (2001)

ŞEYTAN'IN ŞAHİT OLACAĞI BİR DAVA

"Tüm birimlerim dikkatine *** Sokakta silahlı saldırı! Yakındaki tüm devriye ekipleri olay yerine intikal edin! Tekrar ediyorum *** Sokak, 13 cadde de silahlı saldırı!" 

"Kazım!" diye bağırdı Dora, "Kes lan sesini anonsu duyamıyoruz, atacağım şimdi arabadan!" Tekrar eden anonsu Kazım'ın susmak zorunda kalmasıyla birlikte arabadaki diğer dört kişiyle birlikte tekrar dinlediklerinde, "Abi biz yakınız!" diye atladı Kazım. Dora öndeki arabayı kullanan Nadir ile bakıştı çok kısa bir süre. Nadir arabanın sinyalini kablosunu uzatarak camdan çıkarıp arabanın tavanına koydu ve çalıştırdı. Siren sesiyle birlikte Dora başını en arkada arabanın tel örgülerinin ardında yatan Efkan'a çevirdiğinde, hâlâ aynı pozisyonda olduğunu gördü.

Kalkıp oraya doğru yönelirken, "Sonunda ya, bir oraya bir buraya sıkılmıştık. Her devriye gecesi aynı şey, Efkan abinin horlamalarıyla geçiriyoruz geceyi! Tek heyecanımız apne geçirdiğinde uyandırmak!" diye söylenirken Kazım yanındaki İsmail gülüyordu başını sallayarak, Dora durdu ve başını çevirip kafasına bir tokat attı Kazım'ın, "Dön lan önüne!" diye azarladı onu. Ardından tekrar yürüyerek arabanın hızı yüzünden tutunacak yer arayarak vardı Efkan'ın yanına.

Önce baştan ayağa süzdü onu. Bir of çekti içine, sıkıntıyla verdi onu geri. "Abi," dedi son heceyi uzatarak, "Bir vukuat var kalk!" diyerek dürtükledi onu. Efkan tepki vermedi. "Abi devriyeyi uyarak mı geçireceksin yine?!" diye bağırdı Dora. "Kalk hadi, silahlı saldırı varmış iki üç sokak ötede."

"Dora siktir git." diyerek döndü arkasını Efkan.

Dora bir süre başında dikildi ve baktı ona. İki yıl. Tam iki yıl olmuş, Efkan tam iki yıl geride yaşamaya devam ediyordu. İki yıl geçmişti, tam iki yıl, Efkan hiç yaşamamıştı o iki yıl. 

"Şu iki yıl," dedi Dora sessizce, "Ne çok öldün be abi.

Ne çok kıydın kendine... Ne çok kıyıldın.

Yetmedi mi daha?"

Arabanın hızla durmasıyla dolan gözlerini sildi Dora. Başını kaldırıp arabanın içine baktığında kapıyı açmış çıkıyorlardı. "Abi geldik!" dedi Efkan'ı hızla omzundan tutup salladı. Homurdanarak söylenip kollarını göğsünde birleştirerek iyice döndü arkasını Dora'ya, Efkan. Dışarıdan bağırma sesleri gelince pes edip bıraktı Efkan'ı orada ve indi arabadan aşağıya. Elinde silah olan bir adamı gördü. Karşısında yazması açılmış bir genç kadın. Kadındı, yüzündeki damla, gözündeki korku kadındı. O gece tüm günahları sırtlanan bir kadındı; alnına silah dayanmış olan o genç kız.

Silahını almadı Dora. Yokladı sadece onlara doğru yavaşça yaklaşırken. Ellerinde silahlarla ona silahını indirmesini söyleyen arkadaşlarını geçti bir iki adım ama hâlâ uzaktı. Yetişemeyecek kadar uzak. Elini kaldırdı ve ellerinin boş olduğunu göstererek bir adım daha attı Dora, "Bırak elindeki silahı." dedi sakin bir ses tonuyla. Kadından daha genç olan o küçük adama.