Trapped

Chapter 2 - Gopāna

Sophia's POV

"Are you sure you're gonna keep this stranger?" Tanong ko kay Danrev na walang paki at naninigarilyo.

"Yes. Until we know his motive." Tumayo siya at nag-lakad papunta sa lalaki na kanina pang tulog. "How could you be so sure that he's a 'spy'?"

"Shut up Mclain. Look, we don't even know him. No tribe tattoos, no signs of where he came from... maybe he's trying to look normal so we wouldn't suspect him when he start his mission."

'Maybe.' Maybe huh. First instinct are really stupid. Tss. How could he think he's a spy? Ako ang humuli sa kanya so I know better!

"He's not a spy! He's lost. LOST!" Inis na sabi ko.

"Why don't we just show him to the Headmaster. 'He knows better.'" Sabi ni Froylan at tiningnan ako ng seryoso. If I know nang-aasar lang yan. He's never been serious.

"He's annoyingly right. Ayokong may kung sino ang natutulog sa suite natin." Dagdag ni Devonne.

"Agreed." Sagot ko at ganun na din sila maliban kay Danrev.

"No. Come on this is our chance. A practice! We cannot be a great psychic if we keep on depending to the masters!"

"You are NOT the leader Van. Majority wins. We are telling Mr. Hawkins."

"We don't have a leader." Habol ni Froylan.

"Shut up."

Habang naglalakad ako sa corridor ay pinagtitinginan kami ng ibang psychic students ay nagbibigay daan samin. Alam nilang mas mataas ang posisyon namin sa kanila at sikat kami sa unibersidad na ito dahil kaming apat ay nasa 'primis' family which is the highest house at rarest.

Pumunta ako sa parte ng palasyong paaralan na bihira lang ang pumupunta dahil sinasabing dito inilibing ang founder of our school. Pagdating ko sa harap ng statue of The Mighty Phoenix ay pinakiramdaman ko muna kung may tao sa paligid. Nang wala akong maramdamag presensiya ay tumikhim ako at sinabi ang password na mga Primis at Caput lang, graduate man o hindi, ang nakaka-alam.

"Caput psychicorum."

Unti unting lumiwanag ang estatwa umikot. Sa likod nito ay may portal kaya pumasok ako doon. Pag mulat ko ng aking mga mata at nandito na ako sa loob ng malaking opisina ng headmaster.

Inilibot ko ang aking tingin. Maraming beses na akong nakapunta dito pero hindi ko parin maiwasang 'di humanga sa ganda ng bawat disenyo ng isang opisina na hindi pangkaraniwan.

"14 years of living here yet I'm still seing that awed face." Napangiti ako ng marinig ko ang boses ng lalaking naging tapat na guro ng aking ama, at siya ring tagapag turo ng aking lolo.

"What must your purpose be, miss Mclain?" Bumaba siya ng hagdan habang nasa likod niya ang sangkatutak na librong lumulutang. He really fancies books.

"You know. Even before they could." Isa ding Primis si Mr. Hawkins at headmaster na siya ngayon ng paaralang ito kaya alam kong malakas ang vision niya. Alam niya lahat ng bagay na nangyayari. Siguro pa nga ay binabasa niya ngayon ang isip ko na nakalimutan ko palang isara.

"I gave everyone privacy. How would I know? But when I sense a not familiar aura, I immediately reach for it. So you're right. I know even before you, they could."

Sa isang daan at limamput pitong taon na niyang pamumuhay ay hindi na ako magtataka kung bakit napakalakas niya. No wonder he's the headmaster.

"My purpose, you seek? I want to know who is he. Who is he, Mr. Fiddle?"