Eldtie'nin Gizemi

3.Bölüm 4.Kısım

Bir anda beni çağıran bir sesle irkildim. Dönüp baktığımda ise Triali yanımıza doğru geliyordu.

      ‘Eldtie! Özür dilerim, hemen döneceğimi söylemiştim ama başka işler çıkınca senin yanına gelemedim.’

       ‘Sorun değil! Her şey yolunda mı?’

      ‘Evet, evet.’ Triali bizim yanımıza oturdu.

        Triali artık okul üniformasıyla değildi. Uzun, üstünde yonca desenleri olan yeşil askılı bir elbise giymişti. Rode uzun kollu ceket, Triali ise askılı bir elbise giymişti.

       ‘Triali, sen böyle üşümüyor musun?’ diye sordum.

    ‘Hayır,’ deyip durdu Triali. Durumu anlamadığımı görünce ‘burası majestelerinin yaptırdığı özel bir bina. Bu bina içinde ne giyersen giy, üşümezsin ya da terlemezsin. Sadece binanın içi böyle tabii. O yüzden dışarıdaki havaya göre giyinmek gerekiyor.’

     ‘Öyle mi! Peki dışarıda hava nasıl?’

     ‘Tam bir sonbahar havası var. Hatta ben bu hırkayı giyeyim, belki dışarı çıkarım.’ Triali elindeki beyaz uzun kollu hırkayı giydi.

        Rode bir anda ayağa kalktı. Vilia donuk sesiyle;

      ‘Ağabey, nereye?’ diye sordu.

     ‘Biliyorsun Vilia, yine Zail’in yanına gidiyordur.’ Liy lafa atladı.

        Rode, Vilia’nın sorusunu bile cevaplamadan, sadece ‘görüşürüz’ anlamında tek elini havaya kaldırıp bizden uzaklaştı. Rode gözden kaybolunca ortalığa,

       ‘Zail kim?’ diye sordum.

       ‘Ağabeyimin en yakın arkadaşı.’ Diye cevapladı Liy. ‘O da ağabeyim gibi güçlü biri. Sanırım ortaokuldan beri arkadaşlar.’ Hımm…

       ‘Bu arada, siz kaç yaşındasınız?’ diye sordum. Yine sordum. Bu aralar çok soru soruyordum ve kendim bile buna sinir olmaya başlamıştım!

       ‘Ben ve Vilia 18 yaşındayız. Ağabeyim 20 yaşında.’ Benden biraz büyüklerdi.

       ‘Ben 17 yaşındayım’ dedi Triali.

       ‘Ben 16 yaşındayım’ dedim. Melris’in yaşını ise zaten biliyordum. ‘Siz… Dünya’dan değildiniz, değil mi?’

       ‘Evet,’ diye cevapladı Liy. Zaten Vilia hiç konuşmuyordu.

       ‘Ben de.’ Dedi Triali. ‘Burada doğup büyüdük…’

        Sonrasında onlar bu krallığı bana anlattı, ben de dünyayı onlara anlattım. Hobilerimizden falan bahsettik.

        Feylu’nun nerede kaldığını merak etmeye başlayıp etrafa bakınıyordum ki onun bize doğru geldiğini gördüm. Yanımıza gelip;

       ‘Ne yapıyorsunuz kızlar? Bakıyorum kaynaşmışsınız.’ Dedi.

        Melris gülümseyerek

       ‘İkizlerle Eldtie’yi tanıştırdım. Rode da buradaydı ama az önce gitti.’ Dedi.

      ‘Eldtie, buradakilerle tanışman iyi olmuş, sevindim!’ dedi Feylu.

       ‘Ee? Şimdi ne yapıyorum? Nereye gideceğim?’ diye sordum Feylu’ya.

       ‘Ben, sen ve… Triali. Majesteleri bizi çağırıyor, gidelim.’

       ‘Majesteleri’ sözünü duyunca biraz heyecanlandım. Feylu ve Triali ise hiç oralı değildi. Alışmış olmalılar, diye düşündüm. Triali, Feylu ve ben ayağa kalktık, Melris’lere veda ettik ve yürümeye başladık. Salon benzeri bu yerden uzaklaşıp geniş koridorlardan, yine geniş bir alana çıktık. İşte burası. Majestelerini görünce afalladığım yer. Kendimi yatıştırmaya çalıştım. Sakinim, tamam, sakin…

        Majesteleri’nin etrafında altı tane koruma, bir tane de orta yaşlı bir kadın vardı. Etraf çok aydınlıktı. Tavandan sarkan büyük kristal avize dışında, beyaz ışıklar saçan dekoratif lambalar vardı. Zemin bembeyazdı. Duvarlar da beyaz. Bu oda tamamen beyaz tonundan ibaretti.

        Majestelerinin beyaz koltuğuna doğru uzanan uzun, beyaz bir halının üzerine geldik. Ben şimdi ilk götürüldüğüm yere mi gidecektim? Yanlış hatırlamıyorsam bir elçi benimle birlikle gelecekti. Bu elçi kim olmuştu?

       ‘Eldtie. Senin içindeki güç uyanana kadar Leyvia Krallığı’nda kalacaksın. Seninle birlikte Triali gelecek. Eldtie, istediği zaman Mefesis Krallığı’na gelebileceksin, bizden kopmayacaksın. ’ Majesteleri sözünü bitirdikten sonra üzerindeki beyaz kürkü düzeltti.

        Triali’yle bakışıp karşılıklı gülümsedik.

       ‘Emredersiniz Majesteleri. İzninizle.’ Triali soluna dönüp parlak ışınlar saçan bir ışık demeti yarattı. Ardından bana döndü. ‘Gidelim.’

        Ben de ışık demetine yaklaştım. En son, arkamı döndüm ve Feylu’ya baktım. Benimle gelemediği için biraz üzgün görünüyordu ama yine de bana gülümsedi. Ona el salladım. Feylu da ‘İyi şanslar’ diyerek el salladı. Önüme dönüp ışık demetine doğru bir adım attım ve anında parlak ışıklar gözümü kamaştırdı…