Het is het jaar 5035. De aarde is zestien jaar geleden aangevallen door aliens waardoor de mensheid van hun thuisplaneet moest vluchten.
Nu zestien jaar later na de aanval op de aarde wordt er een elite team opgesteld. Niet zomaar een elite team, n...
'Lukt het kleintje? Weet je heel zeker dat je niet even moet rusten?' vroeg Arabella bezorgt. 'Het gaat prima. En als we blijven lopen vinden ze ons minder snel.' Ik gaf haar een geruststellende lach en liep verder.
'Ik kan niet meer!' riep Tessa. Ik rolde met mijn ogen. 'Oke pauze. We slaan ons kamp hier op.' Zei Kian. 'Weet je heel zeker dat dat een goed plan is?' vroeg Sean met een grijns. 'Shut it.' zei ik en gaf hem een trap tegen zijn slaap waardoor hij meteen knockie ging.
Ik grijnsde voldaan en klopte mijn handen af. Dat voelde zo goed. 'Dawn?!' ik draaide me om naar Tessa en keek haar afwachtend aan. 'Ik moet even met je praten.' Ze pakte me bij mijn pols en trok me mee verder het bos in. Oke...
'Oke nu we alleen zijn. Kian is van mij!' waar de fuck komt dit vandaan? 'Ik zie wel hoe hij naar je kijkt en hoe jij terugkijkt. Hij is van mij! Niet van jouw van mij!' 'Ho even. Ik heb geen enkele interesse in die Kian van jou.' 'Ooh mij houd je niet voor de gek meisje. Ik weet echt wel dat je verliefd bent op hem en een plan aan het maken bent in je hoofd om hem van me af te pakken. Maar dan moet je eerst langs mij!'
Nou dat is niet heel moeilijk aangezien ze bang voor alles is. Maar ik heb geen enkele interesse in Kian. Ik heb mijn oog op iemand anders. Zij alleen niet op mij. Nee Ara gaat me nooit zien als meer dan een vriendin. Alleen een vriendin, niet meer.
'Hallo! Ik praat tegen je!' 'Ooh jij bent er ook nog.' ik rolde met mijn ogen en liep weg naar het beekje die uitmondde in een klein meer. 'Hey ik was nog niet klaar met jou!' 'Ik wel met jou!' ik rolde opnieuw met mijn ogen. Domme trut. Ik knielde neer bij het meertje en gooide wat water in mijn gezicht. Ik zuchtte en keek naar mijn weerspiegeling. Een meisje die ik niet herken staarde terug. Ik rolde met mijn ogen en liet me achterover in het gras vallen. Au. Niet verstandig met die rug.
Ach wat kan mij het ook schelen. Hoe groot is de kans dat we hier levend vandaan komen? Alle trainers zijn naar ons op zoek. We zitten ergens in de middel of nowhere. Hebben nog weinig eten en geen enkele manier om terug naar huis te keren. We weten überhaupt niet op welke planeet we zitten!
Ik keek toe hoe Ara naast me kwam liggen. Ik keek naar der. Ze glimlachte en keek toen naar de sterrenhemel boven ons. Ik nam een voorbeeld aan haar en deed hetzelfde.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
'Een vallende ster kleintje. Doe een wens.' Ik keerde me tot Ara die me strak aankeek met een glimlach. Ik keek in haar ogen en zag de sterrenhemel boven ons in haar prachtige ogen reflecteren. Ik voelde kriebels in mijn buik ontstaan. 'En? Wat zou je wensen?' 'Als ik dat zeg komt hij niet uit.' ze grinnikte. 'Dat klopt.'
God ik kan haar grinnik wel uren aanhoren. Ik kreeg een kleine glimlach op mijn gezicht en liet mijn arm van mijn buik afglijden zodat hij nu in het gras lag. Ik ademde een keer diep in en uit en sloot mijn ogen voor even. Ik voelde ineens een warme, zachte hand de mijne pakken. Er schoten tintelingen door mijn arm omhoog door de aanraking.
Ik opende mijn ogen en keek naar Ara die mij strak aankeek. Mijn blik gleed naar onze handen en ik glimlachte.
'Heb je zin om iets geks te doen?' vroeg ze opeens met een grijns. 'Echt wel.' Ze stond op en trok mij overeind. Ze begon ineens haar kleren uit te trekken tot ze in haar ondergoed stond. Ze gaf me een knipoog en rende het meer in en dook onderwater waar ze niet veel later weer boven kwam.
Oke dan. Ik trok ook mijn kleren uit en dook het water in. Ik zwom onderwater naar der toe en kwam toen boven. 'Het water is op zich best wel fris.' Ik keek Ara aan en we barstten beide uit in de slappe lach.
Ara spetterde wat water naar me toe waardoor ik haar ook water naar haar begon te spetteren. Zij spetterde weer terug en voor ik het wist waren we gestrand in een heus watergevecht. Onze lach was het enige te horen op het gespetter van het water na dan.
Ik grinnikte na en keek naar Ara die nu zo'n tien centimeter van me vandaan stond. Ik voelde haar warme adem tegen mijn koude huid. Ik keek recht in haar prachtige ogen en zag dat ze terug staarde.
De ruimte tussen ons werd verkleind door Ara die naar voren leunde. Haar blik wende af van mijn ogen naar mijn lippen en weer terug. Ooh my god! Staat ze op het punt te doen wat ik denk dat ze staat te doen?!
Nu was ik het die de ruimte tussen ons in verbrak en mijn lippen op de hare drukte. Ara trok me dichter tegen haar aan door haar armen om me heen te slaan. Ik voelde de dierentuin in mijn buik op hol slaan en overal waar haar huid de mijne aanraakte ontstonden schokjes.
'Whohoo! Go Dawbella!' we trokken geschrokken terug en ik zag Danny staan fanboying aan de kant van het meer. Ik keek weer terug naar Ara en we barstten in lachen uit. Ik beet op mijn onderlip. 'Ik denk dat we eruit moeten kleintje.' Ik knikte. Ara drukte nog snel een kus op mijn mond en liep me toen voor het meer uit.
Did that really happen?! ik trok snel mijn kleren weer aan en liep terug naar het kamp waar ondertussen ook een kampvuur was aangestoken. Danny tikte me op mijn schouder en keek me aan met een grijns. 'Zo. Dus betekend dit dat jullie eindelijk een ding zijn?' 'Ik heb geen idee Dan.' Zei ik met een zwakke glimlach. 'Jij verdient ook weer geluk te vinden Dawntje. Na Nadia was je niet meer hetzelfde. Ik zie als je met Bella bent eindelijk weer iets terug van de oude Dawn.' Ik voelde een traan uit mijn oog ontsnappen.
Danny sloeg zijn armen om me heen en ik huilde zacht uit op zijn schouder aan de gedachten aan Nadia. 'Shh. Het komt goed allemaal weer goed. En Dawn, huilen is goed. Je moet niet alles opkroppen.'
A/N: Hey guys! Ik hoop dat jullie het verhaal en beetje leuk vinden. Het is letterlijk iets wat me net te binnen schoot en ik heb dit dus ook aan een stuk door geschreven. Overigens ook midden in de nacht. Maar goed.
