But you're a guy? (bxb)

✴Hoofdstuk 31✴

Pov Kyle

"Klaar voor...?" vraagt Justin zacht.
Ik knik en grijp zijn hand vast. Justin is gisteren blijven slapen, zodat we samen naar school konden gaan. Vandaag moet ik namelijk aan de rest vertellen dat ik na de examens vertrek, ook al wil ik dat niet helemaal... Ik ga iedereen zo hard missen...

We wandelen hand in hand door de gangen van de school. Nadat we naar onze kluisjes zijn geweest, nemen we plaats in de aula. Cat en Sophie zijn druk in gesprek, van Julian en Chris nog geen spoor. Ik ga naast Cat zitten en probeer mee te volgen in het gesprek van de vriendinnen.

"Ik zweer het, je lijkt echt op Hermelien. Kyle, wat denk jij?" vraagt Cat.
"Hermewie?"
"Hermelien? Van Harry Potter? Wat heb je met je leven gedaan dat je daar nog nooit van gehoord hebt?"
Justin, die tegenover me zit, doet zijn best om zijn lach in te houden, wat dus grandioos mislukt. Ik geef hem een schop onder tafel, wat een boze blik van mijn vriendje oplevert.
"Ik hou niet echt van fantasy, sorry," antwoord ik schouderophalend.

"Ik vind niet dat Sophie op haar lijkt, hoor," antwoordt Justin dan maar in mijn plaats.
Cat en Justin beginnen er een discussie over en ik besluit om maar wat door mijn Instagram te scrollen. Niet veel later komen ook Julian en Chris toe, die aan de andere kant van Cat en Soph gaan zitten. Chris slaat zijn arm om zijn vriendinnetje heen, waardoor ik er terug aan moet denken dat ik dat een hele tijd niet meer zal kunnen doen bij Justin...

Hoe zal ik het aan de rest vertellen? En wanneer? Voor de examens? Wat als ze dan te veel aan me moeten denken en niet goed kunnen studeren? Nee, dat zal vast niet gebeuren. Toch?
"Aarde aan Kyle? Leef je nog?"
Justin zwaait zijn hand voor mijn ogen en ik schrik op.
"De bel is gegaan, kom je mee?"
"Ja, tuurlijk," stamel ik snel.

De lessen vliegen voorbij, en nog steeds heb ik geen gepast moment gevonden om aan mijn vrienden te vertellen dat ik ze in de steek moet laten... Justin had al enkele pogingen gedaan om het onderwerp in te leiden, maar ik deed alsof er niets aan de hand was.

"Zullen we na school nog iets met z'n allen doen, voordat het examens zijn?" stelt Soph plots voor.
Iedereen stemt in, dus ik besluit dat ik geen andere keus heb dan ook mee te gaan.

*

Omdat het te warm is om veel te doen, zijn we gewoon met z'n allen naar Sophies huis gegaan. Ze heeft een grote tuin met zwembad, waar we ons kunnen uitleven.

Ik laat mijn blik over Justins lichaam glijden en kijk hem daarna bezorgd aan in zijn ogen.
"Het zal lukken, ik kan dit," zegt hij, alsof hij wist wat ik hem zou vragen.
Hij drukt zijn lippen op die van mij en ik sla mijn armen om zijn middel.

"Hé, tortelduifjes, we zijn hier om te zwemmen, niet om te zoenen!" grijnst Cat, terwijl ze water in onze richting spettert.
Ik neem een aanloopje en spring in het water, al snel gevolgd in de rest.
"Koud, koud, koud," moppert Soph.
Chris slaat lachend zijn armen om haar heen, zodat ze warm geknuffeld wordt.

Na wat gezwommen te hebben, gaan we op handdoeken in het gras zitten. Justin leunt helemaal tegen me, zijn hoofd ligt op mijn schouder.
"Weten jullie al wat je volgend jaar gaat studeren?" vraagt Julian plots.
En bedankt, Julian, net de vraag die ik wou vermijden.

"Ik blijf hier in de buurt, maar ik weet nog niet helemaal zeker wat ik wil studeren," antwoordt Justin.
En dat voelde aan als een dolk in mijn hart. Hij blijft hier, en ik ga weg. Ik laat iedereen waar ik om geef in de steek, het doet zo'n pijn...

Ik verzink weer in mijn gedachten en hoor niet meer wat de anderen zeggen.
"En jij, Kyle?" vraagt Chris plots.
Alle ogen zijn nu op mij gericht en ik slaag er niet in om een geluid uit mijn keel te krijgen. Ik kijk snel naar Justin, vragend om hulp. Mijn vriendje begrijpt gelukkig wat ik bedoel en neemt mijn hand vast.
"Kom op, Kyle, ik weet dat je dit kan. Vertel het ze, het zijn je vrienden. Ze zullen het begrijpen," fluistert hij.