But you're a guy? (bxb)

✴ Bonus 5: Mia en Blake ✴

Pov Mia

Zoals elke middag, zit mijn vriendengroep aan dezelfde tafel om te eten. Ik scroll wat afwezig door mijn Instagram en laat mijn blik af en toe glijden naar Justin, die enkele tafels verderop zit. Hij kijkt me even glimlachend aan, maar gaat dan weer verder met zijn gesprek.

Ik schrik op wanneer ik een zacht tikje tegen mijn scheenbeen voel. Blake zit me met een grijns aan te staren.
"Wat?" vraag ik lachend.
"Ik vroeg of we na school afspreken om die spreekbeurt voor te bereiden. Doof aan het worden, kleintje?"
Zijn ogen twinkelen, en ik weet dat hij me enkel zo noemt om me te irriteren.

We hebben een kleine vriendengroep, maar ik schiet het beste op met Blake. Hij is minstens een hoofd groter dan mij, waardoor ik nog kleiner over kom dan ik al ben.
"Is goed. Fiets je na school mee naar mijn huis?"
Blake knikt en veegt een van zijn donkerbruine lokken haar uit zijn ogen.

*

(1 jaar geleden)

"Waarom zit hij weer alleen..." mompel ik.
"Wie? Blake?" vraagt Alicia.
Ze prutst met één van haar rode krullen die uit haar knot is gevallen en kijkt in dezelfde richting als mij.
"Ken je hem?" vraag ik verbaasd.
"Hij zit in mijn klas voor sommige vakken. Ik vind hem maar creepy, altijd die capuchon op..."
Blake ziet er inderdaad misschien een beetje stil uit. Hij is best wel groot, heeft donker haar en is bijna altijd donker gekleed. Bovendien houdt hij zich altijd afgezonderd van zijn vaste klasgenoten: je ziet vrijwel nooit iemand bij hem zitten.

Zonder te twijfelen, sta ik op en ga met mijn plateau tegenover Blake zitten. Alicia red het wel met onze andere vrienden, hoop ik toch.
"Hoi. Ik ben Mia," stel ik mezelf voor.
Blakes ogen staan vol verwarring, en moest hij kunnen zou hij zijn kap nog verder over zich heen trekken.
"We hebben enkele vakken samen...? Muziek, weet je nog? En Nederlands...? Je kan echt mooi zingen."

Blake zegt nog steeds iets, en als ik hem nog niet had horen zingen, dan had ik me nu afgevraagd of hij eigenlijk wel een tong heeft.
"Ik laat je wel alleen, als je dat liever hebt..." mompel ik gekwetst.
Hij leek me echt een aardige jongen, ondanks dat hij wat duister overkomt.
"W-wacht! I-ik kan h-het uit-leggen!" stottert hij.

"D-dit is w-waarom ik n-nie..."
Blake zucht en staart naar de grond. Hij probeert niet eens meer om zijn zin af te maken.
"Je... Stottert?" vraag ik twijfelend.
Hij verroert zich niet, maar zijn lichtgroene ogen verraden dat ik gelijk heb.
"W-waarom d-denk je... d-dat nie-niemand met m-me om w-wil gaan?" vraagt hij uiteindelijk.
"Ik wil wel met je omgaan. En Alicia vast ook. Kom gewoon eens mee naar mijn vriendengroep, je vindt het vast fijn!"
Ik steek mijn hand uit en wacht af wat hij gaat doen. Uiteindelijk verstrengelen onze vingers zich en sleur ik hem mee naar onze vriendengroep.

*

Blake en ik bleken heel goed met elkaar op te schieten. Sinds die dag waren we zo vaak mogelijk samen. Mijn vrienden accepteerden hem om wie hij was en negeerden het feit dat hij stotterde. Ondertussen voelt hij zich op zijn gemak bij ons, waardoor hij zelden nog stottert. Soms doet hij het nog eens als hij met vreemden moet praten, maar hij heeft al een enorme vooruitgang gemaakt.

"Kun je echt niet sneller fietsen?" lach ik.
Blake doet zijn best om achter me aan te fietsen, maar ik weet dat hij dit doet om me te laten winnen. Uiteindelijk kom ik als eerste aan bij mijn huis.
"Wil je iets drinken?" is het eerste wat ik vraag van zodra we binnen zijn.
"Heb je cola?"
Ik knik en schenk 2 glazen cola in.

Na een klein uurtje werken, zijn we klaar met onze spreekbeurt voor te bereiden.
"Dus... Doen we nog iets leuks? We hebben toch niets anders te doen tegen morgen,' stelt Blake voor.
We gaan de trap op naar mijn kamer, waar ik mijn laptop uithaal en Netflix opstart. Blake neemt plaats uit mijn bed en bekijkt de foto's die aan mijn muur hangen. De meeste foto's zijn met mijn vriendengroep, maar er zitten er ook enkele tussen met mijn nichtje Mo of met Justin en zijn vrienden.

"Heb je een voorstel voor een film?" vraag ik.
"Kies jij maar."
Twijfelend zet ik the kissing booth op. Het is een romantische film, maar 2 vrienden kunnen die gewoon bekijken, toch?

Ik ga naast Blake liggen en kruip een beetje tegen hem aan. Plots voel ik mijn hart sneller kloppen. Wat gebeurd er? Dit hebben we al zo vaak gedaan, dus waarom voelt dit plots zo anders aan?

"Elle en Lee zijn zo schattig als beste vrienden..." mompel ik ergens in het midden van de film.
"Ik vind ons nochtans schattiger," antwoordt Blake.
Blozend kijk ik naar hem, recht in zijn ogen. Zijn heldere, lichtgroene ogen. Net een soort grasveld waarop je uren zou kunnen liggen, een doolhof waarin je makkelijk kan verdwalen.

Het was op dat moment dat ik besefte dat die prachtige ogen al heel de tijd waren gericht op mij, in plaats van op de film. Zijn blik houdt mijne vast en ik durf amper adem te halen. Ik merk hoe zijn blik naar mijn lippen glijdt. Langzaam brengt hij zijn hoofd dichter bij dat van mij, tot onze lippen elkaar net niet raken. Zijn voorhoofd rust tegen het mijne, alsof hij niet zeker is wat hij nu moet doen.

Uiteindelijk leun ik meer naar voor, waardoor onze lippen eindelijk contact maken. Nog nooit had ik iemand gekust, en ik had ook nooit verwacht dat dit zou gebeuren met mijn beste vriend. Ik sluit mijn ogen om dit moment beter in me op te kunnen nemen.

Na enkele minuten, trekken we allebei weg uit ademnood.
"Wow..." stamel ik.
"Zeg dat wel... Je wil niet weten hoe nerveus ik was om dit te doen," glimlacht Blake.
"Dus... Wat betekent dit?"
"Dat je kan upgraden van bestie naar girlfriend?" grijnst hij.
Ik sla hem op zijn arm, maar glimlach toch om zijn idiote opmerking.

"Mia Parker, zou je met mij op een date willen...?"
"Graag," antwoord ik blozend.
Blake glimlacht en drukt zijn lippen opnieuw op die van mij, dit keer zonder te twijfelen.

Blakes gsm trilt, en hij fronst zijn wenkbrauwen als hij het bericht leest.
"Ik moet naar huis, het eten is klaar..." zucht hij.
"Dan... Zie ik je morgen terug?"
Blake knikt en stopt zijn materiaal terug in zijn rugzak.

Eenmaal bij de voordeur, zien we Justin en Kyle net toekomen.
"Wie is dat?" vraagt mijn broer beschermend.
"Dit is Blake, we hadden gewoon een groepswerk samen," antwoord ik.
En hij is mijn beste vriend. Of kan ik nu vriendje zeggen?

"Spreken we morgen opnieuw af voor dat groepswerk?" vraag ik aan Blake.
Zonder dat Justin het kan zien, knipoog ik naar hem. Hopelijk snapt hij dat ik morgen gewoon bij hem wil zijn.
"Is goed," antwoordt hij blozend.

Blake neemt zijn fiets en maakt zich snel uit de voeten, voor Justin nog een opmerking kan geven aan hem.
"Moest dat nu echt?" sis ik.
"Ik ben je grote broer, wat verwacht je?" grijnst Jus.
"Dat je mijn klasgenoot niet probeert te vermoorden?"
"Gewoon een klasgenoot?"
"Ja!"
"Waarom word je dan rood?" lacht mijn idiote broer.

Omdat deze jongen mijn hart heeft gestolen...

---

Hoofdstuk 31, pov Mia.

How are you guys? Long time ago :(

Credits @ moonflowerxxx voor het idee voor de eerste kus tussen Mia en Blake

En shout out naar M_theMelon voor dit hoofdstuk. Ik was er een tijdje geleden aan begonnen, maar had het nooit afgewerkt. Door haar vraag in de Q en A over Mia en Blake, besloot ik dit af te werken. Dank je wel! :)

(21/10/2018)

PS: Aanvraag hoofdstukken blijven open ❤

PS2: Iemand een idee voor een shipname? 😂