But you're a guy? (bxb)

✴Hoofdstuk 30✴

Pov Kyle

"En? Hoe gaat het op school? Lukken de examens wat?" probeert mam te vragen.
Ik zwijg en speel wat met mijn eten. Wat verwacht ze? Dat ik James plots aanvaard als mijn nieuwe vader?
"Kyle heeft zijn oude hobby terug opgenomen," zegt oma, om van onderwerp te veranderen.

Vanuit mijn ooghoeken zie ik mam naar me opkijken, maar ik blijf nog steeds naar mijn bord staren.
"Fotografie? Dat is geweldig, schat! James, did you know that Kyle loves photography?"
Ik hoor hoe James iets mompelt, waarna iedereen aan tafel plots naar mij kijkt.

"Waarom til je je niveau niet iets hoger? Je hebt er talent voor, en ervaring!"
Niet-begrijpend kijk ik mijn moeder aan.
"Volgend jaar studeer je af. Je kan auditie doen voor een gespecialiseerde fotografieschool?"
Er klopt iets niet... Vroeger mocht ik nooit fotografie studeren, aangezien die studies verschrikkelijk duur zijn. Dus waarom nu plots wel...?
"D-dat zou geweldig zijn! Mag ik echt?"

Mam knikt en opent haar mond om iets te zeggen, maar ik luister niet meer. Ongelooflijk, dit is een droom van me! Ik had nooit gehoopt dat dit echt zou gebeuren.
"Kyle... Er is een heel goede school daarvoor... In Amerika... En aangezien ik van plan ben om met James mee te gaan, leek dit me wel een goed idee..."
En daar zit het addertje. Ik kijk mam ongelovig aan. Durfde ze dit nu net zeggen? Dat haar nieuwe man mijn studies zou kunnen betalen, betekent toch niet dat ik iedereen hier zal achterlaten!

Zonder iets te zeggen schuif ik mijn bord aan de kant en ga ik terug naar mijn kamer. Kan ik nu geen normale ouders hebben, die me niet voor dit soort achterlijke keuzes zetten?!

Ik hoor voetstappen op de trap, dus ik zet snel een stoel tegen de klink van mijn deur. Mijn moeder, ik denk toch dat zij het was, zucht en gaat terug naar beneden.

Waarom deed ze dit? Ze geeft me de kans om mijn droom te volgen, met als voorwaarde dat ik iedereen achterlaat. Wat voor keuze is dat? Als ik het ene kies, mis ik het andere. Ik kan mijn vrienden niet zomaar achterlaten, en zeker Justin niet... Hij betekent te veel voor me...

*

"Goeie... Morgen? Gaat... Alles wel goed?" vraagt Justin.
Bedoelt hij buiten dat ik amper iets gegeten heb en niet kon slapen omdat ik maar bleef nadenken over gisterenavond?
"Tuurlijk. Gaat geweldig. Kan niet beter."
"Je ziet eruit als een zombie. Wat is er gebeurd?"
"Niks, oké? Laat me gewoon met rust!"

Geschrokken kijkt mijn vriendje me aan.
"H-het spijt me, ik wou niet tegen je uitvliegen... Ik heb gewoon zo slecht geslapen vannacht, dat mag ik niet op jou afreageren..."
Justin neemt mijn hand vast en wrijft er geruststellende cirkeltjes op met zijn duim.
"Het is oké, ik begrijp het."

Hij trekt me mee naar ons lokaal, wetende dat ik er geen behoefte aan heb om nu bij de anderen te gaan zitten. Het lokaal is gelukkig al open, dus we nemen plaats ergens achteraan. Ik leun met mijn hoofd op Justins schouder en sluit mijn ogen, te moe om ze nog open te houden.

"Goedemorgen heren, zo vroeg?"
Natuurlijk moet de leerkracht net nu binnenkomen.
"Ja, we ... hadden zin... om al naar ons lokaal te gaan...?" stamelt Justin.
Onze leerkracht ziet er niet uit alsof ze ons gelooft, maar ze besluit om niks te zeggen. De andere leerlingen beginnen gelukkig ook al toe te komen in het lokaal.

De lessen lijken nog langer te duren dan anders en als Justin me niet af en toe aansprak, was ik al lang ik slaap gevallen. Dat komt er dus van als je heel de nacht ligt te woelen om iets.
"Kom je straks mee naar m'n huis?" vraagt Justin.
Ik knik en doe opnieuw een poging om iets mee te krijgen van de leerstof, maar het lijkt wel alsof de leerkrachten Chinees praten.

Pov Justin

"Iemand thuis?"
"Ja, ik ben boven!" klinkt het antwoord van Mia.
"Zullen wij ook dan maar naar boven gaan?" vraag ik met een klein glimlachje.
Kyle haalt zijn schouders op en volgt me dan naar mijn kamer. Hij laat zich meteen vallen op mijn bed, en blijft naar het plafond staren.

"Wat zit er je dwars, Kyle? Ik zie gewoon dat er iets is..."
Mijn vriendje bijt op zijn lip, maar geeft me nog steeds geen antwoord. Ik maak me zorgen om hem, dit is niet hoe hij is. Kyle ziet er normaal niet uit alsof hij elk moment kan instorten. Hij is iemand met een sterk karakter, niet... dit wrak...

Ik ga naast Kyle liggen en kruip tegen hem aan. Meteen slaat hij zijn armen om mijn middel en drukt zijn gezicht tegen mijn borstkas.
"K-kyle, wat...?"
Zijn schouders beginnen te schokken en ik weet niet goed wat ik moet doen. Ik druk Kyle steviger tegen me aan en fluister hem troosende woordjes toe.

Gisteren leek alles nog normaal, wat is er gisterenavond gebeurd dat Kyle plots zo doet...?
Ik woel zachtjes door Kyles haar en merk dat hij aan het kalmeren is. Zijn ademhaling wordt rustig en ik denk dat zijn vermoeidheid het eindelijk gewonnen heeft. Ik draai me op mijn rug en trek Kyle voorzichtig op me. Mijn handen rusten op zijn onderrug, terwijl hij me nog steeds stevig vastklampt.

De deur gaat langzaam open en de blonde lokken van Mia komen tevoorschijn.
"Gaat het wel...? Ik hoorde iemand huilen..." fluistert ze.
Ik richt mijn ogen even op mijn vriendje en dan terug op Mia, hopend dat ze de hint snapt.
"Laat hem slapen, zusje, hij heeft het nodig."

Mia sluit de deur weer en ik kijk naar Kyle, die een lastige frons op zijn gezicht heeft. Normaal is hij altijd sterk en beschermend, maar vandaag leek hij eerder degene die hulp nodig had.
"J-justin...?"
"Ik ben hier, schat..." fluister ik.
"Het spijt me voor vandaag."
In één keer lijkt de oude Kyle weer terug te zijn.
"Weet je, soms is het goed als je even die muur om je laat instorten. Dan ben je vrijer en dan kunnen anderen je helpen."

"Ik wil gewoon jou niet kwijt..." fluistert hij.
"Wat zeg je nou, gekkie? Mij raak je niet snel kwijt! Daarbij, ik ben te lastig om van af te raken," zeg ik met een knipoog.
"Je begrijpt het niet..."
Kyle gaat rechtop zitten en neemt mijn hand vast. Zijn gouden ogen staren me droevig aan.

"Ik weet niet wat ik moet doen... Van mam mag ik mijn droom volgen, maar in ruil speel ik jou kwijt, net als al de rest..."
"Wat bedoel je? Kyle, ik ga je echt niet zomaar achterlaten, daarvoor geef ik te veel om je!"
"Mam gaat naar Amerika met James."
Een akelige stilte valt en we durven allebei even niets te zeggen.

"Ik mag een speciale studierichting voor fotografie volgen in Amerika, een dure opleiding wel. James wil die blijkbaar betalen, maar ik zie het eerder als een lokmiddel om mij mee te krijgen naar daar. Het mag dan wel een droom van me zijn, ik ben niet van plan om jullie daar zomaar voor op te geven."
"Nee."
"Wat bedoel je?"
Ik slik even, niet goed wetend hoe ik het moet uitleggen.
"Fotografie kan een deel van je toekomst worden, ik wil niet dat je dat opgeeft voor mij. Het zou me pijn doen om jou spijt te zien hebben van je keuze. En wat als we ooit uit elkaar gaan? Ik bedoel, ik hoop natuurlijk niet dat dat gebeurt, maar dan heb je geen van beide meer. Alsjeblieft, Kyle, geef je dromen niet op voor mij..."

Ik merk hoe mijn vriendje zich sterk probeert te houden voor mij, maar ik weet dat deze keuze hem pijn doet.
"J-jij bent ook een deel van mijn toekomst..."

"Die studie duurt misschien een paar jaar, en daarna zal ik nog steeds hier zijn. Als je hier blijft, zal je nooit je droom kunnen volgen en ga je daar later spijt van hebben. Dus vooruit: ga naar Amerika, volg je droom, en laat ze eens zien wat een echte fotograaf allemaal kan."

Kyle slaat zijn armen stevig om me heen en ik slaag er niet meer in om mijn emoties tegen te houden. Natuurlijk vind ik het enorm jammer dat ik Kyle zo lang niet meer ga zien als hij deze keuze zal maken, maar ik weet dat dit zijn droom is en ik ben zo blij voor hem.
"Ik weet nog niet wat ik ga doen Jus... Het is zo geweldig hier, en ik heb nog nooit zo veel om iemand gegeven als jou."

Hij drukt teder zijn lippen op die van mij, maar zijn lippen proeven zoutig van de tranen. Mijn vriendje trekt me weer in een knuffel en ik hoor hem zuchten. Dit moment voelt goed, en we hebben hier allebei nood aan.
"Wat je ook beslist, ik hou van je. Deze sunshine zal je steunen, wat je keuze ook is," glimlach ik.

"Idioot... Maar wel mijn idioot..."

---

!! De Q en A is voorlopig nog steeds open !! (Tot na het laatste hoofdstuk)

Nog 1-2 hoofdstukken en dit boek is voorbij, wow... (tenzij er nog bonushoofdstukken komen natuurlijk.)

Dank jullie wel voor alle lieve comments die ik de laatste tijd krijg!

xoxo Di

(28/06/2018)