But you're a guy? (bxb)

✴Hoofdstuk 9✴

Pov Kyle

"Justin! Jus!" fluister-roep ik.
Mijn blonde vriend blijft koppig voor zich uitkijken, dus ik por hem in zijn zij.
"Kyle, we hebbel les, hou je kop!" sist hij.
"En dat interesseert ons omdat...?" lach ik.

"Parker en Cooper, jullie kunnen na de les verder praten, maar het zou fijn zijn als jullie even opletten!" waarschuwt de leerkracht.
"Kom je na school mee naar mijn huis?"
"Kyle, hou je fucking kop!" sist Justin terug.
"Ah, kom op!"

"Parker en Cooper, genoeg! Eruit, allebei!"
"En bedankt, Kyle, je bent een schat," zucht Jus sarcastisch.
"Weet ik toch?"

"Serieus? We zijn er net uitgestuurd en jij bent nog steeds vrolijk?"
"Ja, net omdat we eruit gestuurd zijn. En djeezes, wat heb jij? Last van je maandelijkse periode?" grinnik ik. "Of heb je ruzie met je vriendje?"
"Vriendje...?" vraagt Justin. "Owh, Andreas, uhm, nee hoor, alles ok!" zegt hij dan snel.

Andreas...? Het was toch Noah...? Waarom zou Justin daarover liegen? Tenzij...

"En hoe gaat het met Noah?"
"Noah?"
"Je vriendje die je blijkbaar bedriegt met ene Andreas," zucht ik sarcastisch. "Justin, wat is er aan de hand? Bestaat die Noah wel? Bestaat je vriendje zelfs wel echt?"
"Natuurlijk, daar zou ik toch niet over liegen?" antwoordt Justin nerveus.
"Dat is exact wat je aan het doen bent!"
Justin mompelt iets en wandelt rustig weg. Ik kijk hem nog even na, maar besluit om alvast naar het volgende lokaal te gaan.

Ik weet niet wat er nog waar is, maar ik ben vastbesloten om erachter te komen.

Pov Justin

"Hoe ging je afspraakje met 'Noah'?" grinnikt Chris.
"Hou die lelijke kop van je!"
"Awtch, dat deed bijna pijn."
Waarom besloot ik ook al weer om met hem mee te gaan na school? Owja, blijkbaar noem ik dit vreemde wezen een vriend.

"Ik heb een vuist, jij een gezicht. Ze willen heel graag kennismaken. Als je dat niet aanstaat, dan zou ik maar zwijgen."

"Mag ik mijn allerbeste vriend niet een beetje plagen?" grijnst hij, terwijl hij in mijn wangen knijpt.
"Christian Smith, je gaat eraan!"
"Oh nee, je gebruikte net niet mijn volledige naam!"
"Oh, dat deed ik wel!" grijns ik.

Chris staat op, legt zijn hand op zijn hart en doet alsof hij heel gekwetst is.
"Je stelt me diep teleur, Justin,"
De twinkel in zijn ogen verraadt dat hij doet alsof. Als beloning voor zijn acteerkunsten, smijt ik een kussen van de zetel tegen zijn lelijke gezicht. Ok, nee, dat was een leugen. Zoiets kun je geen gezicht noemen. Sorry, ik geef toe: hij is best wel knap. En dat is heel normaal om over je beste vriend te denken als je homo bent. Ik kan er ook niks aan doen, als een meisje een vriendje heeft zal ze toch ook plots Shawn Mendes niet meer knap vinden? Die krulletjes en die ogen en die stem... Ik ben aan het afdwalen.

"Serieus nu, hoe ging het met mijn neef?"
"Ik denk dat Kyle het geloofde en dat Andreas me nooit meer wil zien, maar voor de rest ging alles prima hoor."
"Je bent echt ongeloofelijk!" lacht Chris.
"Weet ik, soms geloof ik mezelf ook niet."

"Heeft Andreas je iets verteld?" vraag ik.
"Nee hoor!" antwoordt Chris snel.
Hij kijkt naar het plafond, wat hij altijd doet als hij liegt.
"Christian!"
"Hij euhm... Stuurde me dat hij blij was om verlost te zijn van zijn vreselijkste nep-vriendje ever," lacht Chris, terwijl hij zijn best doet om niet te huilen van het lachen. En bedankt, Chris. Je bent de beste vriend ever. Kuch.

"Ben je nu boos?" grijnst hij.
"Nee hoor, ik ben heel blij dat je neef me net beledigde."
"Je weet best dat hij een grapje maakte, dus stop die denkbeeldige messen maar weer weg," grinnikt Chris.
"Messen?"
"Ja, die scherpe dingen waarmee je Andreas wou vermoorden."
"Ah, kom op, niet overdrijven. Messen zijn zo ouderwets, ik zou hem veel liever persoonlijk wurgen, of onder een auto duwen, oeh: vergiftigen! Wacht nee, ik ga Andreas een high five geven!"
"Een high five?"
"Ja. In zijn gezicht. Met een stoel. Van metaal. 3 keer."
"Je bent echt..."
"Fantastisch, geweldig, een lekker ding, ik weet het. Je hoeft dat niet te bevestigen hoor."