But you're a guy? (bxb)

✴Hoofdstuk 21✴

Pov Justin

"Oh my god!" gilt Sophie.
Geschrokken duw ik Kyle van me af.
"Soph! Het... Het is niet wat je denkt!" stamel ik snel.
"Oh, jawel! Cat en Julian zijn stapeldronken en aan het zoenen!" schreeuwt ze.
Wacht, wat? Cat en Julian? Dus ze zag me niet zoenen met Kyle?

Sophie stapt op haar beste vriendin af en trekt haar weg van Julian.
"Cat, dit kan je niet maken, jullie zijn niet meer samen! Julian wou vrienden blijven!"
"Hij kuste mij, niet omgekeerd," zucht Cat oogrollend.
Julian kijkt nogal ongemakkelijk en zijn wangen zijn rood, maar ik weet niet of dat komt door de alcohol of doordat hij verlegen is.
"Ja, maar morgen is hij dat vergeten, en jij ook!" zucht Chris. "En wat staan jullie twee daar zo raar te kijken?"

Kyle lacht even ongemakkelijk, maar geeft geen antwoord.
"We zijn net zo geschokt als jullie?" zeg ik dan maar.
Ik kwam heel geloofwaardig over. Gelukkig stellen de anderen geen vragen meer.

De pret is wat bedorven en we besluiten om terug naar huis te gaan. Mijn gsm blijft steeds trillen van de smsjes die ik krijg, waarschijnlijk nieuwjaarswensen. Toch negeer ik het, want momenteel staat mijn hoofd er niet naar. Kyle kuste me opnieuw, en dit keer was hij zelfs dronken. Morgen weet hij hier waarschijnlijk niets meer van en ik blijf met de pijn zitten...

~~~

Eén van de ergste dagen van het jaar, is zoiezo de eerste dag na een vakantie. Zoals vandaag dus. Ik heb de anderen niet meer in het echt gezien sinds nieuwjaar en met Kyle durfde ik zelfs niet te chatten. Ik ben te laf om hem iets te vragen over die kus...

Aan het einde van de gang zie ik Sophie en Cat.
"Dus Julian lijkt niet meer te weten dat je hem gekust hebt?" vraagt Soph aan haar.
"Nee... En ik laat het liever zo, we zijn ten slotte geen koppel meer..."
Cat houdt snel haar mond, want Julian en Chris komen ook net onze richting uit.

"Is Kyle niet bij jullie?" vraag ik.
Chris fronst zijn wenkbrauwen.
"Ik dacht dat hij bij jou was? De bel gaat zo meteen, waar is hij?"
Ik neem mijn gsm en durf voor het eerst deze week weer een berichtje te sturen naar Kyle.

Justie
You ok?

Waarom ben je niet op school?

Kylie
Ik kom niet meer, het spijt me...

En dat was het moment waarop mijn hart aan diggelen viel...

_____

Pov Kyle

"Wat fijn dat je weer thuis bent!" lacht mam. "En het is toch geweldig nieuws dat je vandaag al meteen naar je oude school kan?"
"Je weet best dat ik liever bij opa en oma ben dan bij jou en die stomme Amerikaan!" sis ik.
Mam zucht, maar negeert me verder.

"Laat me gewoon teruggaan, alsjeblieft! Ik wil hier niet terug naar school gaan!"
"We hadden afgesproken dat je het trimester mocht uitzitten," antwoordt mam kortaf.
Ze legt haar hand op mijn schouder en wil vast nog iets 'liefs' zeggen, maar ik duw haar hand weg en ga naar mijn kamer, waar ik de deur achter me dichtgooi. Ik zet een stoel onder de klink, zodat mam niet naar binnen kan komen.

"Kyle Cooper, doe verdomme die deur open!" schreeuwt mam.
"En teruggaan naar die stinkschool? Vergeet het!"
"Ooit moet je uit die kamer komen om te eten!" sist ze.
Daarna hoor ik haar wegwandelen op haar hoge hakken. Ik moet hier weggeraken! Zou ik door het raam kunnen klimmen?

Ik loop naar mijn vensterbank en ga erop zitten. Mijn kamer is op het eerste verdiep en er staat een buxusstruik onder mijn raam. Kom op, Kyle, je kan dit. Ik open het raam, knijp mijn ogen dicht en spring naar beneden.
"Kyle?"
Ik kijk op, recht in de ogen van die stomme Amerikaan: James...
"Ik zie je later wel weer, sukkel!" lach ik, waarna ik snel wegloop.