Just One Day

15. Koniec?

-Jijae?

-Co chcesz Desung? Mów szybko!

-J-ja

-Hej! Daesung! Co się stało? Uspokój się najpierw a potem mów

-Przyjedź tu. Proszę!

-Ale gdzie?

-Wyśle ci adres. Przyjedź! Proszę cię

-Najpierw wyślij adres. Ale najpierw powiedz o co ci chodzi?

-Zobaczysz

Chłopak rozłączył się. Co się tu dzisiaj dzieje?
Wszyscy mają jakieś dziwne jazdy!

-Babciu? Kiedy przyjeżdżają rodzice?

-Z tego co wiem to jutro po południu. Czemu pytasz, Jijae?

-Muszę jechać. Ale muszę wziąć auto, pozwolisz mi?- Nagle ręka zaczęła mi się trząść kiedy zobaczyłam pod jaki adres mam przyjechać

-Jasne. Wiesz gdzie są kluczyki?

-Tak! Tylko muszę biec!

-Coś się stało?

-Właściwie to nie do końca wiem

-Rozumiem. Jedź

-Papa babciu!

-Uważaj na siebie!

Wbiegłam do biura mojego taty. Zabrałam z biurka kluczyki i wybiegłam z domu. Wsiadłam do samochodu i jak najszybciej ruszyłam spod domu.

Na miejscu byłam około pół godziny później. Na parkingu przed klubem w którym spotkałam się z Jennie, zauważyłam ścigacz Daesung'a. Czyli tu jest

-Daesung! Jestem na parkingu

-Już tam idę. Czekaj

To czekam. Ciekawe co się stało. Pierwszy raz jak do mnie dzisiaj dzwonił był w strasznym stanie. Płakał. Co musiało się stać, że się rozpłakał?

-Jijae! Jesteś!- Przede mną stanął Daesung. Na jego twarzy były jeszcze ślady zaschniętych łez.

-Daesung? Co się stało? Płakałeś!

-To nic!

-Przez co płakałeś?

-Przez Hane i......Jiyong'a

-Co? Dlaczego? Co się stało? Hane? Co do tego ma Jiyong?

-To, że ona całowała go, albo on ją? Potem gdzieś zniknęli, bez słowa!

-Czekaj! Jak to zniknęli? Nie możliwe!

-Możliwe!

-Zadzwonię do niego. To jest nie możliwe

Wyciągnęłam mój telefon. Wybrałam numer do Jiyong'a. Jeden sygnał....drugi.....trzeci.... i nic. Cisza.

- Kurde!

-Nie odbiera?

Znowu. Jednen, drugi

-Jiyong?

-Jijae? Co tam?

-Gdzie jesteś?

-Ja...Em...

-Gdzie jesteś do cholery! Odpowiadaj!

-W domu Hany...

-Co ty tam robisz?! Nie ruszaj się z tamtąd! Jak się ruszysz to ci łeb odstrzelę! Przysięgam!