Bana Ne Yaptın?! {MYG}

🔮İtiraf🔮

                      

                      Melek'ten

Sabah uyandığımda saate baktım. 12:45. Oha. Anlaşılan çok yorulmuşum. Okula baya bir geç kaldım. Zaten birkaç ders kaldı. Gitmeye gerek yok.

Telefonuma baktım. Yoongi'den 18 sesli mesaj. İlkini açtım.

"Melek! Saat kaç oldu hala yoksun?!"

"Melek neden gelmiyorsun??"

"Aishh! Senin için endişelenmeye başlıyorum..."

"Yoksa hasta mı oldun? Dün iyiydin halbuki"

"Mesajları gördüğün ilk saniye beni hemen ara"

Hepsi buna benzer mesajlardı. Diğerlerini açma gereği duymadım.

Benim için neden bu kadar endişeleniyor ki??

Yoongi'yi aradım. Saniyesinde açtı. Ben daha ağzımı açmadan lafa daldı.

Yoongi:
"Melek iyi misin? Birşeyin yok değil mi?  Neden gelmedin? Telefonlarını da açmadın? Bir sorun mu var? Kaçırıldın mı yoksa!?"

Ahh. Şu çocuk yok mu? Hepsini tek nefeste söylemişti. Ve bunlar sadece anlayabildiklerim.

"Yoongi! Dur bi sakin ol. Bir nefes al. Sadece uyuya kalmışım o kadar. Tamam mı? Bir sorun yok."

Yoongi:
"Ohhhh cidden o kadar rahatladım ki... Yüreğime iniyordu. Sana birşey oldu sandım. Sana zarar gelmesini istemiyorum."

"Sana zarar gelmesini istemiyorum"

Bir an duraksadım. Bana gerçektem değer veriyor. Bu söz beynimde yankılanırken Yoongi'nin sesi beni kendime getirdi.

Yoongi:
"Melek. Melek. Orda mısın?"

"Ahh evet. Dalmışım da. Ne diyordun?"

Yoongi:
"Diyorum ki okuldan çıktım. Sen de hazırlan gel kafeye gidip birşeyler içelim."

"Haa tamam. Kahvaltı yapmamıştım zaten."

Yoongi:
"Harika. Seni bekliyor olacağım."

Tamam diyip hazırlanmaya başladım. Uzun salaş kırmızı siyah kareli bir gömlek altına da siyah dar bir pantolon giydim. Uzun düz saçlarımı hafif taradım. Hazırdım. Telefonumu ve bir miktar parayı cebime attım ve evden çıktım. Bir taksiye bindim.

                    
             
                  Yoongi 'den
              

Bugün okuldan çıktım. Zaten son iki ders boştu. Melek 'i aradım. Ona ondan hoşlandığımı söyleyeceğim. Umarım kötü karşılamaz. Ama içime atmaktan iyidir değil mi? Ahh tanrım. Çok korkuyorum. İçimde kötü bir his var.

"Sakin ol Yoongi. En fazla ne olabilir ki?"

Diye kendimi avutmaya çalıştım. Evet sakinim. Sakinim.

Söylediğim kafeye oturup Melek'i beklemeye başladım. Cam kenarında bir masaya oturdum. Terleyen avuç içlerimi pantolonuma sildim. Derin bir nefes aldım ve dışardan geçen insanları seyretmeye başladım.

Ben... Ne çabuk değiştim böyle. Bir kız beni nasıl böyle değiştirebildi? Onun için heyecanlanıyorum,endişeleniyorum.
Birisi gelip bana,benim böyle olacağımı söyleseydi dalga geçerdim. Ama aşk; insanı hiç olmadığı birisine büründürebiliyor.

Kapıdaki çanlar çaldığında o tarafa döndüm. Sonunda Melek gelmişti. Her zamanki gibi çok güzeldi. Ona doğru el salladığımda beni farketti ve karşıma oturdu.

Ahh kalbim çok hızlı atıyor.

"Omo!! Uykucu uyanmış mı?"

Dedim gerginliğimi belli etmemeye çalışarak.

Melek :
"Ahh cidden çok geç uyandım. Nasıl o kadar uyudum hala bilmiyorum."

Dedi gülerek. Daha sonra da kendine bir kahve ve tatlı çörekler söyledi. Ben de bir soğuk çay ve makaron istedim.

Melek iştahla yemeğini yerken ben de soğuk çayımı yudumluyordum. Melek çöreklerini bitirdi.

Melek:
"Yoongi. Biraz makaronundan alabilir miyiim?"

Dedi yavru köpek gibi bakarken.

"Tabii. İstedığin kadar al."

Önümüzdekileri bitirdik ve sohbet etmeye başladık.

İkimiz de susunca uzun bir sessizlik başladı aramızda. En sonunda dayanamayıp

"Melek. Sana birşey söylemem gerek."

Tam zamanıydı.

Melek bana döndü. Devam ettim.

"Ben...ben senden hoşlanıyorum."