like you could change me (Eragon)

chapter 11 ergagon pov

Ik voelde me fijn. Hoe Tinwe daar voor me zat en ik mijn armen om haar heen kon slaan. Dat was gewoon fijn. Ik had de neiging om met mijn hoofd tegen haar schouder aan te gaan liggen. Maar ik kon me nog inhouden. En ik had een vaag kriebeltje gevoeld. Niet groot, eerder een mini kriebeltje, maar het was een kriebeltje. Saphira zetten haar landing in en ik zag hoe Meathr haar volgde. Als ik Meathr goed bekeek zag ik een gezonde, energieke, speelse maar ook wijze draak. En Saphira voelde zich ook wel aangetrokken door de draak. ”En? Wat gaan ze Meathr allemaal leren? Denk je datje met hen mee mag? Ik denk dat Meathr ook les krijgt van Glaedr. Denk je niet?” “dat zijn veel vragen tegelijk, Eragon. Ik hoop dat hij mee mag. Ik vind hem een aardig ventje! En hij is heel slim. Dat heb ik nu al gemerkt. Toen ik zo oud was als hij nu is was ik nog niet in staat met jou te communiceren via gedachten. Ik hoop dat hij mee mag.” Door dit gesprekje met Saphira had ik niet in de gaten dat we al geland waren. Ik zat daar op Saphira met mijn armen nog om Tinwe’s middel vijf minuten nadat we waren geland. Ik sloeg beschaamd mijn handen van haar middel en liet mezelf van Saphira afzakken. Ik hielp Tinwe met het losknopen van de knopen om haar benen. ”doe jij de rechter? Dan doe ik de linker.” Ik begon aan de rechter terwijl zij aan het frunniken was met de linker. Toen Tinwe eindelijk los was zag ik Oromis en Glaedr al aankomen lopen. Ik ontmoette ze in het elfs en Tinwe probeerde mij na te doen, maar het mislukte een beetje. Oromis snapte haar en nodigde haar uit samen even een rondje te gaan lopen. Ik wilde achter hen aanlopen maar Oromis hield me tegen. ”jij niet Eragon. Ik moet even met haar praten.” Ik voelde een steek van jaloezie door mijn lichaam heen gaan. ik liep naar Saphira toe, die aan het spelen was met Meathr en liet me tegen haar warme buik aanvallen. Ze voelde dat er iets niet klopte. ”wat is er kleintje? Als er iets is moet je het me vertellen hè? Dat weet je.” “ja ja, ik weet het.” Ik liet me zuchtend op de grond vallen. Toen pakte Saphira me vast met haar grote klauwen en tilde me hoog boven de grond uit. We vlogen naar ons plekje dat we gebruikten om van onze stres af te komen. En vaak ook om gewoon te ontspannen of lange gesprekken te voeren. Ik vond het daar fijn. Ze zette me neer en samen keken we naar de mooie zonsondergang. “Saphira? Weet jij wat het is als je een soort kriebelig gevoel voelt in je buik?” “nee, daar zal je toch echt zelf achter moeten komen.” “heb je weer zin in de lessen samen met Glaedr? Ik heb best wel zin in de lessen magie. Maar eigenlijk zie ik er ook best wel weer tegenop………… hoe vind jij Meathr en Tinwe?” “ik denk dat ze samen een goed koppel vormen. Ze zijn allebei energiek en hebben een goed uithoudingsvermogen. En ze zijn trouw. Niet alleen aan elkaar maar ook aan anderen die ze vertrouwen. En Meathr beheerst een enorme hoeveelheid kennis. Ik ben tevreden met wat we hebben aangetroffen.” “misschien zouden we maar eens terug moeten gaan. We zitten hier al best wel lang en wie weet wat Oromis nu weer als preek heeft bedacht omdat we weer te laat zijn.” Saphira liet me op haar rug klimmen en samen streken we weer neer op de open plek. En gelijk kwam Oromis al op ons afstormen. ”mijn god! Jullie zijn nog niet eens een dag terug en we vallen alweer terug in de gebruikelijke dingen zoals te laat komen en zo. “ ik zuchtte. “ mogen we gaan slapen Oromis? Ik ben erg moe. ik heb bijna niet gerust sinds ik hier vertrokken ben. “ Oromis’ blik verzachtte en hij gaf een handgebaar dat betekende dat we mochten gaan slapen. ”jij deelt een vertrek met Tinwe. Dan kunnen jullie even bijpraten en zo. Ze moet nog veel leren, maar ik heb tijdens de wandeling al gemerkt dat ze snel leert. Da nu maar slapen. Je ziet er inderdaad best vermoeid uit.” Ik liep richting het hutje waar we in woonden. Ik liep richting de slaapkamer en duwde de deur open. Ik zag dat Tinwe al in bed lag. Ik liep naar haar toe en knielde bij haar neer. Wat zag ze er lief uit als ze sliep. Zo vredig. Ik veegde een pluk haar uit haar gezicht en liep richting mijn eigen bed. Ik liet me neerzakken op de dekens en kleedde me uit. Ik merkte dat ik aangekeken werd. ik draaide me om en zag Tinwe naar me kijken. “maakte ik je wakker? Want dat was niet mijn bedoeling hoor.” “nee, het is niet erg. Ik was nog wakker.” Een gevoel van opluchting overspoelde me. Maar ook een gevoel van angst. Dan had ze vast we gemerkt dat ik die haarlok van haar gezicht af streek. Ik ging snel liggen en sloot mijn ogen. Even later hoorde ik een stem. “Eragon? Ben je nog wakker?” “ja.” “hoe is het om Rijder te zijn?” “het is leuk maar je zit aan verplichtingen vast. Mensen rekenen op je en je word aangekeken alsof je alles kan. Er ligt dan ook tegelijkertijd een last op je schouders. En je moet natuurlijk iedereen beschermen.” “oké! Dank je voor de info. Dan weet ik een beetje wat ik kan verwachten.” Ik glimlachte in mezelf. Wat had ze toch een mooie stem. Waar dacht ik de laatste dagen toch allemaal aan? Maar voordat ik dat kon uitvinden viel ik in slaap. Het enige dat ik nog hoorde was wat gestommel vanuit het andere bed.

Ik werd wakker en keek naar de zonnestralen die naar binnen vielen door het open raam. Een zacht briesje blies over mijn lichaam en ik lag genietend in de ochtendzon. Ik draaide me om en kwam met mijn voorhoofd tegen dat van Tinwe aan. Ik schrok. Wanneer was ze erbij gekropen? Ik liet me weer in bed zakken. Heel voorzichtig om haar niet wakker te maken. Ze lag tegen mij aan genesteld en lag met haar hoofd op mijn borst. Het rare gevoel nam weer bezit van me. Maar dan was het sterker dan eerst. Ik viel weer in slaap. Een uur daarna werd ik wakker. Ik keek op de klok en schrok. Het was al bijna 12 uur! Owhja, het was zaterdag. Dat was de dag in de week die we vrij hadden. Dan kon ik mezelf altijd vermaken met Saphira door de vliegen en vorderingen proberen te maken in de magie. En natuurlijk in de boeken lezen die Oromis me had gegeven. Ze stonden vol met verhalen van de elfen en dwergen en natuurlijk de draken. Ik kroelde afwezig door tinwe’s haren. Toen werd ze wakker. Ik zag haar rood worden. En haar ogen neerslaan. “sorry, ik had het zo koud en ik dacht dat als ik bij jou kwam liggen ik het misschien wat warmer kreeg! En het werkte!” voegde ze er nog snel achteraan. ”Tinwe, het was vannacht meer dan 30 graden bij ons in de kamer.” Ik zag haar rood worden. “oké, ik wilde gewoon bij je liggen. Ik vond het wel gezellig en het geeft me een beschermend gevoel.” Ik kleurde rood weg terwijl ik de dekens weer over ons heen trok. “ik vind het niet erg hoor! Ik vind het ook wel gezellig.”