like you could change me (Eragon)

chapter 20 tinwe pov

Samen met mijn mannen rennen we op de mannen van Galbatorix af en vallen ze van achteren aan. De mannen zijn totaal verrast. Ik spring op Meathr en samen vliegen we over Farthen dur heen. In de verte zie ik Saphira staan met Eragon naast zich. Ik ben weer thuis! Schiet er door mijn hoofd heen, en ik stuur diezelfde boodschap door naar Eragon die heel blij reageert. Maar nu moeten we ons op andere dingen concentreren. De oorlog is nog steeds aan de gang maar al een deel van het leger van Galbatorix is afgeslacht. Meathr geeft een luide brul de nacht in en gelijk met die brul komt er een straal blauw vuur uit zijn mond. Het blauw is iets donkerder dan het blauw van Saphira’s vlammen en het ziet er prachtig uit. “Meathr! Je kan vuur spuwen! Ik ben zo blij voor je!” “dankje! Het is voor mij ook een hele verrassing! Ik ben ook blij dat ik dat kan!” nu vliegen we allebei met goede moed verder door Farthen dur. Meathr spuwt de hele tijd vuur en ik stijg af en probeer me een weg naar Eragon te vechten. Man voor man komt op mijn zwaard, maar ik zal bij Eragon komen. Eindelijk zie ik Sapira opdoemen uit de mensen en lijken massa. Ik loop hun richting uit en samen met Meathrs hulp kom ik er al best snel. “Eragon! Eragon! Mag ik aan je zijde vechten?!””het is mij een genoegen!” zegt Eragon met een grote grijns op zijn gezicht. Ik loop naar hem toe en rug aan rug vechten we verder terwijl Saphira en Meathr het leger van bovenaf bekogelen met vuurstralen. Nu voel ik me goed, afgezien van alle levens die ik weg roof, maar eindelijk ben ik weer bij Eragon. En dat geeft me een beschermd gevoel. Het voelt juist. Ik roep iets naar Eragon en hij bukt zich ik draai me met een ruk om en storm op de soldaat achter mij af. Mijn zwaard gaat genadeloos door zijn harnas heen en de man is op slag dood. Het is een bloederig gevecht en de mannen van Galbatorix beginnen zenuwachtig te worden. Ze krijgen een steeds paniekerige uitdrukking in hun ogen. Ergens heb ik toch wel medelijden met hen. De strijd blijft doorgaan tot het begin van de zonsopgang. Dan is alles voorbij. Ik laat me doodmoe op de grond zakken en naast me doet Eragon hetzelfde. We kijken elkaar glimlachend aan, maar dan sla ik mijn ogen neer en kleuren mijn wangen rood.
Als ik in mijn vertrekken ben geweest en op het bed lig na te denken komt Meathr naar mij toe. “je moet met Eragon gaan praten. Jullie zijn eindelijk samen en misschien gaan jullie straks weer uit elkaar. Jullie moeten het nu uitpraten.” “ik wil wel, maar ik ben bang dat ik weer dichtklap, zoals de vorige keren. En misschien vind hij mij wel helemaal niet leuk!” “dat kan, maar dan weet hij het in ieder geval.” “je hebt gelijk……… Ik ga naar hem toe………” ik loop richting de vertrekken van Eragon. Meathr heeft besloten om mij en Eragon wat privacy te geven en is gaan slapen in onze vertrekken. Ik loop met mijn hoofd diep in gedachten gezonken door de gangen van Farthen dur. Als ik opkijk merk ik dat ik helemaal verkeerd ben gelopen en dat ik de weg niet meer terug weet. Ik raak al een beetje in paniek. Ik loop snel de gang uit en dan kom ik bij een splitsing. Ik kijk naar de grond en zie dat de grond naar de rechtergang meer belopen is dus ik loop die gang in in de hoop dat ik iemand vind die me hieruit kan halen. Dan hoor ik ineens zachte voetsappen op mij afkomen. Ik draai me bliksemsnel om en haal mijn zwaard uit de schede. Als ik omme heen kijk zie ik dat ik omsingeld ben door 2 urgals. Ik glimlach gemeen en ren op de eerste af. En zoals verwacht komen ze allebei op mij afrennen. Ik spring in de lucht en ik zie de 2 urgals tegen elkaar aan botsen. Ik glimlach in mijzelf en steek de dichtstbijzijnde urgal in zijn rug. Hij spant zijn spieren nog een keer aan en valt dan slap op de grond. De tweede urgal stormt met een enorme brul op mij af. Maar voordat ik hem kan steken met mijn zwaard sperren zijn ogen een keertje wijdopen en dan valt hij ook neer op de grond. Ik kijk achter me en zie Eragon met zijn boog staan. En er ontploft meteen een hele bom vlinders in mijn buik. “ik, ik, ik was net op zoek naar jou en toen verdwaalde ik………”zei ik beschaamd. Hij glimlachte lief naar mij en pakte mijn hand vast. Samen liepen we door de gangen naar zijn vertrek. “waarom is Saphira er niet?” vroeg ik. “die is volgens mij aan het jagen met Meathr.”zei Eragon terug. Ik ging op zijn bed liggen en pak de brief uit mijn gordel die ik in de tijd dat ik naar Farthen dur reisde heb geschreven en leg die op het bed. Eragon komt nieuwsgierig op het bed liggen en steekt zijn hand uit naar de brief. “mag ik?” “ja. Hij is voor jou.” En ik loop stilletjes de kamer uit op weg naar mijn vertrek terwijl Eragon aan het lezen is.