Demon Academy✅

Chapter 23: Necklace

Nzerhina's POV

"Bumalik ka pa talaga. Ang kapal din ng mukha mo nuh?" Clarisse at nakapameywang na lumapit sa akin.

Nilagpasan ko lang siya. Hinawakan niya ako sa braso.

"Bakit ka bumalik? Gusto mo ba talagang sasabihin ko sa kanila kung sino ka talaga? Gusto mo bang sabihin ko sa kanila na ikaw ang---" I cut her off.

"Na ano? Na ako ang pumatay kay Scotch? Go on. Tell them. Wala akong pake. But one thing for sure, hindi ako ang babagsak."
Nagbago ang expression ng mukha niya.
I saw her hand trembling. Napangisi ako.

"W--what?"

" Yes I killed him. But it's not just me. Right? Ow, don't tell me you forgot about it, Miss Clarisse?"

Sasampalin niya sana ako pero mabilis kong nahawakan ang kamay niya.

"Wag mo akong susubukan. Hindi ako pasensyadong tao."

Binitiwan ko ang kamay niya at nagpatuloy sa paglalakad.
Nakaisang hakbang pa lang ako nang may dumaplis na kutsilyo sa pisngi ko. Bumaon ito sa puno.

"Kaya ba pinapatay mo ang mga taong malalapit sayo? Dahil hindi ka pasensyadong tao? I heard you killed your dad. How does it feel? Masaya ba?"rinig kong saad niya.

Naikuyom ko ang kamao ko.

"Well, malungkot siguro. Wala kang nakuhang pera eh. But you can have his company. Right? Money can reall--"

"You're right." Pinunasan ko ang dugo sa pisngi ko gamit ang kaliwang kamay.
Humarap ako sa kanya.
"But I'm not sad. Why? Because I'm the one who killed him. Isn't it better than to hired a killer?"

Binunot ko ang kutsilyo sa puno at binigay sa kanya.

"You should have killed him with your own hands too,"
Lumapit ako sa tainga niya at bumulong.
"Your boyfriend, Scotch." Hindi siya nakapagsalita.
I pat her shoulder atsaka tumalikod.

"Y--you bitch! Papatayin kita!"

Ayoko sanang sabihin 'yon but she crossed the line. Pasalamat siya at hindi ko sinasaksak sa dibdib niya ang kutsilyo.

"Anong nangyari sa pisngi mo?"
Tanong ni Racer.

"Bakit, naging aso ba?"sarcastic kong tanong.

Pumunta ako sa ref at kumuha ng tubig.

"Here. Use this." May inabot siyang cream.
"Gamitin mo para hindi ka magkapeklat."

"Salamat pero hindi ko kailangan 'yan."
Pumasok na ako sa kwarto nang may maalala ako.

"Before I forgot, don't expect me to thank for saving me that night. Because of your fuvking heroines. I have to live again---this miserable life."

'Agad kong binagsak ang katawan ko sa kama.
Habang nakatingin sa kisame biglang nagflashback sa isip ko ang sinabi ni Kyeol.

"Gusto mo ba talagang mamatay? Yuki may chance ka pang umalis dito."ani niya

"Matagal na akong patay. Bakit pa ako matatakot?"

"Pero kapag nalagay na ang pangalan mo sa bulletin, hindi lang Ikaw ang mapapahamak. Pati ang mga kaibigan mo, lahat sila maaaring madamay."

Napangisi ako sa sinabi niya.

"Wala akong kaibigan-"

"Ang assassin, hindi mo ba sila kaibigan? Kapag mahuli ka, sa tingin mo uupo lang sila at panonoorin kang mamamatay?"