Our Relationship is meant to be. Something that was written in the stars and drawn into our destiny
we just landed. Huminga ako ng malalim habang nilalasap ang hangin. I really want to go to beach but my schedule says no.
"Hey Nadine. Let's go!" Aya sa'kin ni James well more on utos pala 'yon. Sumakay kami sa van. I thought pupunta palang kami ng beach pero bakit may naaamoy na akong malansa? I rolled my eyes. You know what i mean.
As soon as we arrived binigay na ang susi namin para makapagpahinga. Duh syempre hindi kami sa resthouse nila titira kasi bisita lang kami even though friends kami ni Lau. Hindi naman makapal mukha ko to ask for more.
"Ki! Saan yung babae kanina?" Tanong ko dahil hindi ko siya napansin na sumunod sa'min
"Resthouse" kibit balikat na sagot ni kiana at tumakbo papalapit sa jowa niya. She must be important huh.
Nauna na sila kiana umakyat. Ang kwarto namin ay nasa fifth floor pa. Kasama ko ngayon ang isang staff para ihatid ako sa kwarto ko.
Pagkapasok namin sa elevator. Pipindutin ko na sana ang fifth floor pero inunahan ako ni ate. Lumabas kami sa fourth floor habang nagtataka ako?
Naglakad siya nang naglakad hanggang narating ang isang pinto. "I'm sorry ma'am but the fifth floor is for important visitors only" mahinahon na sabi niya sabay yuko.
"But, nasa taas ang mga friends ko!" Baka nagkamali lang siya.
"You're Nadine Lustre right?" Tumango naman ako. "Diyan po talaga ang room niyo. Call me when you need something po"
So I'm not important? What the heck. Baka gusto nilang ipaalala ko sakanila na ex ako ng kapatid niya at photographer niya ako and he's just my client! Ugh.
Padabog akong pumasok sa kwarto ko. Not bad pero magisa lang talaga ako dito? Seriously? Pero yung hipon na 'yun nasa resthouse. Don't get me wrong I'm not jealous. I'm just mad.
Tinulog ko nalang ang galit ko. Pero bigla rin akong nagising sa katok.
"Nadine?" It's Lau. I'm still sleepy. I opened the door with my eyes closed. That's my talent.
"Dinner? Or you're going back to sleep?" I'm not that important so why bother?
"Maybe later?" I'm sorry Lau pati ikaw nadadamay sa pagka-badtrip ko.
"Oh okay. Sleep well" she said.
I can't sleep anymore. What to do? Bumaba ako at pumunta sa dagat. Umupo lang ako do'n. Fresh air. Peace of mind.
"What if buhay ka pa hanggang ngayon?" I know i looked crazy. But can you blame me? I'm hurt. "Masaya kaya ako?" Definitely not. "Ha! I know naman na hindi. Siguro kung buhay ka nagluluksa pa rin ako. Kase kasal ka na siguro sa taong pinakamamahal mo"
"Sabi ko hindi na ako iiyak eh pero kapag tungkol sa'yo ang babaw ng luha ko" humihikbing sabi ko habang nakatingin sa paa ko na pilit inaabot ng tubig. "How did we end up like this? Without even saying goodbye?"
"I want to hate you but i can't. I just can't"
"Here" sabi ng tao na nasalikod ko habang inaabot ang panyo sa'kin.
"You love him that much?" Tanong niya pagkaabot ko ng panyo niya. "Obvious ba?" Tanong ko sabay irap sakanya. He just laughed at me. Napailing labg siya dahil sa asal ko. Paano ba naman kasi iiyak tapos biglang magtataray.
"I never thought na may soft side ka pala. Akala ko lagi kang nagbubuga ng apoy eh" lalaki ba talaga to? Bakit mas madaldal pa sa babae? "Bato ba ako?"
"Move on, Nadine" he look so serious right now. He's staring at my eyes.
"I can't" I don't know how. Yumuko ako para iwasan ang mga titig niya. Na- conscious ako bigla.
"Don't stop your self. Be happy" how? Tumingin ako sakanya at nakita ko sa mata niya ang sagot sa mga tanong ko.
"I'm just here okay?" Then he hugged me. I feel safe. I hugged him back.
"Thank you Albie"
