Love cannot save you from your own fate.” – Jim Morrison
July, 12 2018
"Happy 2nd anniversary my love. I love you " mga katagang nais kong sabihin sa'yo ng harapan ngunit hanggang bulong nalang ako sa hangin
Bakit kaya hindi ako pwedeng maging masaya? Ganon ba kalaki ang nagawa kong kasalan sa past life ko?
"What are you doing here?" Anak ng tinapa. Ganon na ba ako ka-manhid at hindi ko naramdaman na may tao na sa likod ko?
"Kabute ka ba? Kung saan-saan ka sumusulpot"
"Ang sabi ko what are you doing here?"
"Ang sabi ko kabute ka ba?"
"I'm not! Sagutin mo nga ang tanong ko!"
"Ano ba ang ginagawa sa sementeryo? Malamang bumibisita duh"
"Malay ko ba kung ano trip mo"
"Ang gwapo pero tanga" bulong ko
"Ano sabi mo?"
"Wala. Ang cute mo kako.....ihampas sa pader"
Shit! Nakalimutan ko may klase pa pala ako!
"Uhm una na pala ako! Bye!"
"K. bye"
Ang sarap talagang tirisin netong kupal na 'to.
"Bye love! Balik ako bukas. I miss you so much, jaye"
8:00 am
Reid university
"Good morning class!"
"Good morning mommy lustre!"
Yes I'm a teacher. 'Yon ang pangarap sakin ng taong mahal ko. Gusto niyang magtrabaho ako bilang teacher sa eskwelahan na itatayo niya...sana. kaso kapatid nalang niya ang nagtuloy.
Gusto niyang ituring kong mga anak namin ang bawat bata na magaaral dito kaya "mommy" ang tawag nila saakin.
Ang mga bata nalang ang nagpapasaya saakin at nagpapaalala ng memories naming dalawa.
Jaye died from car accident one year ago. It's our first anniversary.
Hindi ko alam kung para kay tadhana sapat na ang isang taon para maging masaya o patikim lang niya yon para kahit papaano maranasan ko ang mahalin.
Lahat ata ng minamahal ko nawawala. Sinumpa ata ako para maging forever alone.
Hindi ko deserve maging masaya.
