Alışmaya Çalışmak

Günün Geri Kalanı

Günün nasııl geçtiğini anlamadım.Eve gidip ağlayamayacağım için annemden izin alıp uzun bir aradan sonra tekrar parka gittim.Yolun yarısına yani ilk karşılaştığımız yerdeydim.Yere adımızı zorda olsa kazımıştık.Bir an için üstünü karalamayı düşündüm ama üstüne basıp geçmekle yetindim...İlk karşılaşmamızdan yaklaşık bir hafta sonra arkadaş olmuştuk bile.Aynı şarkıyı açıp parkta söylediğimizi ve delice dans ettiğimizi hatırladım.Lanet okuyarak gözyaşlarımı sildim.Aynı okulda olduğumuzu öğrenince koşup sarılmıştım.Sürekli onla gezmeye başlamıştık.Eğleniyorduk.OKulu sevme nedenimdi.Şimdide nefret etme nedenim.Bir süre su sızmaz olmuştu aramızda.O güne kadar.O adını bile anmak istemediğim tarihe kadar.10.09.13.Ben ona söylemiştim sevgili olamayacağımızı.Annem kızardı bana.Anlayışla karşılamıştı. Peki niye teklif etmişti bir süre sonra? ben kabul etmeyince niye kızıp gitmişti?Ben bunları düşünürken birden izlenildiğimi hissettim.Kafamı kaldırdığımda onu gördüm.Gördüğüm o anda o her bokumda akan gözyaşlarım yine akmaya başladı.Zaten parka gelmem hataydı diye kalkıp geçerken kolumdan çekip sarılmasını,özür dilemesini bekledim.Ama yapmadı.Gözümde binlerce güzel anı canlanınca ben daha fazla ağlamaya başladım.Ağladım,ağladım.Hıçkırmaya başladığımda bacaklarım titremeye başladı ve yere düştüm.Yanıma gelip kaldırmasını bekledim.Kaldırmadı.Yanımdan geçip gitti.Bir kez daha ona bu kadar değer verdiğim için kendimden nefret ettim.Kendime gelmeye çalışıp eve gittim.Yorgunum dityerek yattım.