Alışmaya Çalışmak

66. Gün

Cuma günü kalktığımda içimde garip bir his vardı.Lacose'un düğmelerini iliklerken aklıma geldi.Bugün bizim o kutlamak için çok hayal kurduğumuz 66. günümüzdü.Ne güzeldi o hayaller. Ama hiçbir anlamı kalmamıştı artık.Aklımda hep aynı şey vardı.Bunu unutmak için ne yapmalıyım. Sanırım ona benzeyen birnini bulmam lazımdı.Aklımdan hemen sildim o düşünceyi.Ona ne olursa olsun ihanet etmemeliydim.Söz vermiştik.Kendime kızdım.Onu düşünmemeliydim.Asansöre bindim ve hay binmez olaydım dedim,asansör bozulmuştu.Kapıyı ne kadar süre boyunca tekmelediğimi ve içerde bağırdığımı hatırlamıyorum.Görevli geldi kapıyı açtı.Saate baktım ve lanet olsun diyerek merdivenlerden koştum.Servis gitmişti.Elim mahkum minibüs yerine doğru yürüdüm.Parayı uzattım ve direğe tutundum.Biraz ilerledikten sonra kapı açılıp kapandı tekrar hareket ettiğimizde tanıdık bir parfüm kokusu geldi.Kafamı çevirdiğimde onu gördüm.Göz göze gelince kafam karıncalanmaya ardından gözlerim acımaya başladı.Kendime "Güçlü ol.Güçlü ol." diye tekrarladım.Okula geldik ve minibüsten indim.Bahçeden girerken kızlar beni görünce sırıtmaya başladı ne oldu diye etrafıma bakınca yanımdan yürüdüğünü farkettim.Barıştık sanmışlardı. Adımlarımı hızlanrıdıp kızların yanına gittim.Moralimin bozuk olduğunu görünce tesadüf olduğunu anladılar ve üstelemediler.Bugün 66. günümüzdü.Okulda bir şe yapmasını beklemiştim. Yapmadı.