Alışmaya Çalışmak

Benliğini Kaybetmek ve Alışmak

O sarılmadan sonra hiç ayrılmayacakmışız gibiydi. O an ne bileyim her şey kusursuz gibiydi.Hiç gitmeyecek,hiç başkasının olmayacak sandım ben. Sadece benim olacaktı güya. Ama olmadı biliyor musun? Hep bir şey eksik gibi. Eskisi gibi değil. Ben onu tüm benliğimle severken o gidince benliğimi kaybettim ben. O 1 hafta bile geçmeden beni terkedince hani böyle içinde birisi bir yerleri parçalıyormuş gibi olur ya. Böyle kağıdı parça pinçik edersin birleştirirsen bile izleri kalır. Öyleydi işte. Hani sadece benimdin demek geldi içimden,diyemedim. Boğazımda takıldı. O an konuşmayı unutmuş gibi hiçbir şey söyleyemedim ona. Gitti.Gitti ama o gittiğinde ben bittim ya. Bittim. Öldüm. Her geçen an. Ben hep derim sen onu değil hayallerindeki onu sevdin diye. Ama yok bizimkisi zaten hayal gibiydi. Bilemedim. O olmadan nasıl olacağımı bilemedim ben. Unuttum her şeyi. Kendimi unuttum,benliğimi unuttum.Boştum hiçbir şey hissetmiyordum ya da dolup taşıyordum. Bir önceki gibi değildi bu,o zaman barışacağımızı hissetmiştim ama şimdi yok o his. Ne yapacağım hiç bilmiyorum. Bilmeden yaşıyorum. Yavaş yavaş alışmaya çalışıyorum